Η πράσινη Ελπίδα της Θεσσαλονίκης!

Μιλάμε φυσικά για την νεοφώτιστη της Α1 Γυναικών Ελπίδα Αμπελοκήπων. Αυτό που λέμε «… ομάδα της γειτονιάς»!

Μιας γειτονιάς στα Δυτικά της Θεσσαλονίκης, με αρκετούς πρόσφυγες με δική της αγορά, σχολεία, δομές, χτισμένης μία ανάσα από την «καρδιά» της πόλης πλάι στο σταθμό του ΟΣΕ.

Σύμφωνα με παλιές αναφορές το όνομα της περιοχής προέρχεται από τα αμπέλια, τα περιβόλια και τις κρήνες που υπήρχαν εκεί.  Όλα αυτά όμως last…last year!  Εδώ και μερικά χρόνια  η ανεργία «χτύπησε» την περιοχή, η αγορά «ερήμωσε» το βιοτικό επίπεδο «βούλιαξε» και εν ολίγοις οι όμορφοι Αμπελόκηποι θύμισαν λίγο… ξέφραγο αμπέλι.

Τα τελευταία χρόνια όμως ο Δήμος Αμπελοκήπων-Μενεμένης κάνει  σημαντικές προσπάθειες βιώσιμης ανάπτυξης και αντιμετώπισης των φαινόμενων φτώχειας, αποκλεισμού και περιθωριοποίησης από , ώστε στη «γειτονιά» των περίπου 70.000 κατοίκων μαζί με τα αμπέλια ν’ «ανθίσουν» και πάλι το χαμόγελο και η Ελπίδα.

Έτσι όπως «βαπτίσαν»  τη δεκαετία του ’70 το αθλητικό «καμάρι» της πόλης, το σύλλογο ΑΣ Ελπίς Αμπελοκήπων, που άλλοτε είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στα αθλητικά τοπικά δρώμενα και άλλοτε όχι. Χρώμα της ομάδας, το «πράσινο». Αυτό, που συμβολίζει την ελπίδα για ζωή, την αναγέννηση, το χρώμα της φύσης και της ισορροπίας. Ένα χρώμα του οποίου η επίδραση, όπως φάνηκε, στα συναισθήματα και τη συμπεριφορά των ντόπιων υπήρξε καταλυτική.

Φέτος λοιπόν η γυναικεία ομάδα της Ελπίδας έκανε την υπέρβαση. Μετά το ποδοσφαιρικό τμήμα, που στα «ντουζένια» της ιστορίας του έφτασε μέχρι και Γ’ Εθνική, τα αήττητα επί 22 αγωνιστικές κορίτσια του Γιώργου Χρυσομαλλίδη “μπουκάρανε” δυναμικά για πρώτη φορά στα σαλόνια της Α1 Γυναικών βόλεϊ. Με μία αήττητη σεζόν και μία πορεία… τρένο! Κάτι που μάλλον οφείλεται στο… DNA του συλλόγου, αφού όταν ιδρύθηκε το 1961, στην περιοχή πίσω από το σιδηροδρομικό σταθμό Θες/νίκης, πρωτονομάστηκε Α.Π.Σ. ΕΛΠΙΣ  Ν. ΣΤΑΘΜΟΥ.

Οι παρέες γράφουν ιστορία!

Από δω και πέρα όμως η Ελπίδα Αμπελοκήπων σκέφτεται να κάνει για τα καλά… στάση στην κορυφαία κατηγορία ελληνικού γυναικείου βόλεϊ και να ριχθεί στη μάχη της διάκρισης με «όπλο» της την ομοιογένεια. Τα «δικά» της παιδιά, που από “αδούλευτα” ταλεντάκια το 2009, τη σεζόν 2013-2014 σάρωσαν ΟΛΟΥΣ τους τίτλους των αναπτυξιακών πρωταθλημάτων του ελληνικού βόλεϊ και σήμερα, ως… δεσποινίδες πλέον, πανηγύρισαν την πιο ένδοξη στιγμή ever  του συλλόγου. Κάτι που ασφαλώς δίνει άλλη… αξία σε αυτή την επιτυχία.

Αυτές λοιπόν οι «κολλητές» Π. Νώτη,  Σ. Κομνίνο, Ε.  Σουπιώνη, Κ. Τσιφλικιώτη, Σ. Ντολοπούλου, Α. Καραμούτσα, Κ. Μπολέτου,  Α. Καλαντάτζε, Ε. Γκοβεδάρου, Ε. Βουγιουκλίδου, Β.  Σεφεριάδου, Μ. Μπολέτου, Α. Δροσοπούλου, Δ.,  Κιουτσιούκη και η τραυματίας, Κ. Παπαζογλου υπό τις οδηγίες του “αρχιτέκτονα” των επιτυχιών, κ. Χρυσομαλλίδη είναι έτοιμες μαζί με τις προσθήκες 1-2 «δυνατών» ξένων και κάποιων Ελληνίδων να… κολυμπήσουν στα βαθιά παρουσιάζοντας ένα μαχητικό πρόσωπο, αλλά κυρίως απολαμβάνοντας αυτή τη νέα περιπέτεια.

Στο πλευρό της ομάδας, που για πολλούς διαθέτει ίσως το καλύτερο έμψυχο ελληνικό υλικό από τις Θεσσαλονικιές ομάδες των τελευταίων ετών, βρίσκεται πάντα η διοίκηση “μοντέλο”.

Σε αντίθεση με άλλους ομολόγους του, ο πρόεδρος Απόστολος Σταυρίδης, αποφεύγει σαν «το διάολο το λιβάνι τα φώτα της δημοσιότητας» και κρατώντας πάντα “χαμηλά τη μπάλα”, χωρίς πολλές… αμπελοφιλοσοφίες, έχει δημιουργήσει με τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ τη δικιά τους «παρέα», τη δικιά τους “οικογένεια”.

Και επειδή ως γνωστόν οι «παρέες γράφουν ιστορία», το γεγονός ότι η ομάδα έφτασε επιτέλους απ’ τα… αμπέλια στα σαλόνια, ουδόλως απασχολεί τον κ. Σταυρίδη και την παρέα του. Με τη γνωστή πετυχημένη “συνταγή”, μέλημά του είναι η ομάδα, παράλληλα με την παραγωγή “ταλέντων”, να συνεχίσει με αξιοπρέπεια την πορεία της στα ψηλά, χωρίς να αλλάξει τις υπάρχουσες ισορροπίες, ώστε με σωστή διαχείριση του μπάτζετ η άνοδος να μην αποδειχθεί … φούσκα και το όνειρο που ζει τώρα, μετατραπεί σε λίγο διάστημα σε εφιάλτη!

Για αυτό και σε  πρόσφατη αναγνωριστική-ανεπίσημη συζήτηση μεταξύ εξωδιοικητικών ανθρώπων των ομάδων “έπεσε στο τραπέζι” κάτι περί μελλοντικής συνεργασίας με την γυναικεία ομάδα του ΠΑΟΚ, δεν δόθηκε περαιτέρω συνέχεια στο θέμα από τους “πράσινους”.

Οργάνωση επιπέδου Α1 κατηγορίας

Προτεραιότητα της νεοφώτιστης ομάδας, που δεν χρωστάει ούτε… ευρώ , είναι η σωστή οργάνωση του τμήματος, σε πρότυπα Α1.  Οργάνωση σε όλα τα επίπεδα, τόσο σε μάρκετινγκ, όσο και επικοινωνίας, ώστε να βρεθεί ακόμη περισσότερος κόσμος στο πλάι της Ελπίδας. Ελπίζοντας, ότι πέρα από τους περίπου 100 μικρούς χορηγούς που ήδη στηρίζουν την ομάδα, θα βρεθούν περισσότεροι,  που θα δώσουν μία  πολύτιμη ανάσα κάνοντας πιο εύκολο το έργο του συλλόγου.

Παράλληλα με την παραπάνω οργάνωση όμως αναμένεται να ξεκινήσουν και κάποια έργα στην έδρα της ομάδας το Κλειστό Γυμναστήριο «Ιωάννης Λεμονίδης» προκειμένου να αρχίσει μια αναδιαμόρφωση και να γίνει πιο λειτουργικό για τις ανάγκες της «μεγάλης κατηγορίας». Αν και το ιδανικό για την Ελπίδα θα ήταν να «σπιτωθεί» στο ΕΑΚ Αμελοκήπων, που δυστυχώς όμως στερείται, όπως και πολλά άλλα ΕΑΚ, άδειας λειτουργίας.

Η ομάδα των Αμπελοκήπων όμως,  ξέχωρα από… φράσεις κλισέ τύπου «η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία, συνεχίζει απτόητη να κάνει όνειρα, αφού εδώ και χρόνια για αυτό το σύλλογο  “Sky is the Limit”!

Φωτό: ΑΣ. Ελπίς Αμπελοκήπων & Deltasports.gr