Οι «αιώνιοι», τα «αλλά» και η κούρσα

Έπρεπε να φτάσει η 7^η αγωνιστική για να παρακολουθήσουμε το πρώτο πραγματικό ντέρμπι του πρωτάθληματος και πάνω κάτω να σχηματίσουμε ολοκληρωμένη εικόνα για τις ομάδες που φέτος «τρέχουν» στην κούρσα του πρωταθλήματος.

Οι δυο «αιώνιοι» θα φτάσουν μέχρι τέλους με τον Πανναξιακό να ακολουθεί κατά πόδας, τη Θήρα να μην έχει βρει τα πατήματά της, τον Άρη να θέλει ενίσχυση, το Μαρκόπουλο να είναι η ομάδα του «κάτι χτίζεται» αλλά και τους Μακεδόνες, τον Αίαντα, την Ελπίδα να δείχνουν δείγματα από τα «δικά τους παιδιά» αποτελώντας μια κατηγορία από μόνοι τους.

Πάμε τώρα στο μεγάλο ντέρμπι… εκεί όπου ουδείς ξαφνιάστηκε από τα πολλά σετ, τα πολλά λάθη και τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση των ομάδων.

Ο Ολυμπιακός με την προσθήκη της Χίππε έχει φέτος ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού, με τη Γερμανίδα διαγώνιο να παίρνει πολλές (πάρα πολλες) μπάλες . Παράλληλα, η περιόδος που διανύει μοιάζει «προσαρμογής» με τον όρο να είναι εντελώς αδόκιμος όταν μιλάμε για μια ομάδα με ίδιο κορμό και ταυτότητα! Οι «ερυθρόλευκες» είναι φυσικό κι επόμενο να «βραχυκύκλωσαν» μετά την απώλεια της μπόμπερ τους που ήταν μέχρι εκείνο το σημείο η καλύτερή παίκτρια στο ματς αλλά όπως και με τη Θήρα, όπως και με τη Νάξο ο Ολυμπιακός είχε νεκρά διαστήματα και έμοιαζε σα να «ψάχνεται».

Από την άλλη, έργο Δημήτρη Καζάζη είναι αυτό που παρουσιάστηκε στου Ρέντη αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι τα μπάτζετ  –και κυρίως στο γυναικείο- δεν παίζουν βόλεϊ. Ο Παναθηναϊκός –με εξαίρεση το πρώτο σετ- ήταν υπερ… κινητικός, μαχητικός, αποφασιστικός και όλα αυτά έχοντας στην πάσα την Αθηνά Χρυσομάλλη, μια αθλήτρια που δεν είναι μπαρουτοκαπνισμένη, δεν είναι έμπειρη αλλά προσπαθεί να αρπάξει την ευκαιρία της. Οι «πράσινες» εκμεταλλεύτηκαν την απουσία της Χίππε και οι Ελληνίδες ήταν αυτές που έκαναν τη διαφορά.

Και επειδή «έχει χυθεί ουκ ολίγο μελάνι» για τη φάση της Φιλντ, ας προσθέσουμε κι εμείς λίγο… Η ρέφερι είναι στην απόλυτη ευθεία και ουδείς πλην της ιδίας μπορεί να έχει 100% άποψη. Μην γελιέται κανείς από την κάμερα στο φιλέ που άλλοι θα πουν είναι υπέρβαση και άλλοι θα πουν δεν είναι αφού η κάμερα δεν είναι ακριβώς στην ευθεία! Στην περίπτωση τη συγκεκριμένη το βασικό λάθος είναι η καθυστερημένη υπόδειξη της παράβασης.

Αν το σφύριγμα είχε γίνει με την επαφή της Φιλντ στη μπάλα δεν θα μίλαγε κανένας αλλά ο δισταγμός στα κλάσματα δευτερολέπτου ήταν αρκετός για ό,τι ακολούθησε. Η ειρωνεία στη φάση αυτή είναι ότι η Καναδή κεντρική θα μπορούσε απλά να αναπηδήσει και παρακολουθήσει την μπάλα να πέφτει στο αντίπαλο τερέν αφού η τροχιά που είχε πάρει (βλέποντας συνεχόμενα τα ριπλέι) μάλλον κατά εκεί έγερνε…

Τώρα αν έπρεπε να λήξει 1-3 ή 3-2 το παιχνίδι;  Κάποιος θα πει ότι θα μπορούσε να λήξει και 2-3 αλλά και 3-0 με τη Χίππε μέσα! Πάντα κάποιος θα λέει, κάποιος θα αναλύει και κάποιος θα διαφωνεί. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει μεγάλη διαδρομή μέχρι τέλους για τις δυο ομάδες.

Στον μεν Ολυμπιακό το «καμπανάκι» έχει χτυπήσει από την πρώτη αγωνιστική και ενόψει ευρωπαϊκών υποχρεώσεων θα πρέπει να βρεθούν λύσεις μέχρι την επιστροφή της Χίππε καθώς η φετινή ομάδα δημιουργήθηκε μεταξύ άλλων και με στόχο την καλύτερη δυνατή πορεία στο Challenge Cup.

Στον δε Παναθηναϊκό η προσπάθεια επιστροφής  που γίνεται στο γυναικείο για να έχει αντίκρυσμα πρέπει να «ψηθεί» ακόμα και μέσα από τέτοια αρνητικά αποτελέσματα προκειμένου η ομάδα να χτίσει χαρακτήρα. Εξάλλου δεν θα μπορούσε να το γράψει καλύτερα η κορυφαία αθλήτριά του στο ντέρμπι, Πένυ Ρόγκα: «Το πιο εύκολο είναι να ρίξουμε ευθύνες στους άλλους και να το χρησιμοποιήσουμε σαν άλλοθι για το χθεσινό αρνητικό αποτέλεσμα».

ΥΓ. Το βόλεϊ είναι από τα πιο δίκαια αθλήματα. Δεν είναι ποδοσφαίρο και δεν είναι μπάσκετ εκεί που υπάρχουν συμφέροντα, παράγκες και «σκιές». Αθλητές και αθλήτριες –κοινώς όσοι παίζουν- ξέρουν καλά ότι στο φινάλε της κούρσας  αυτό που αξίζεις παίρνεις…

ΥΓ1. Η καζούρα με τα ταξί (σ.σ και την αστυνομική συνοδεία) ήταν αναμενόμενη αφού πέραν του αγωνιστικού αυτά τα «μικρά-μικρά» είναι το αλατοπίπερο. Αλλά  όμως αλήθεια βρείτε μου έναν οδηγό πούλμαν που να συνεργάζεται με ομάδες και να μην του έχει τύχει 1. Κίνηση 2. Λάστιχο 3. Ξυπνητήρι για τα πρωινά δρομολόγια στο αεροδρόμιο! Σας το λέω με βεβαιότητα… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

ΥΓ2. Αυτό που γίνεται με την ομάδα της ΑΕΚ είναι ντροπή για ένα τέτοιο σύλλογο. Όλο το καλοκαίρι υπήρχε η αγωνία για το αν θα κατέβει ή όχι στο πρωτάθλημα και τελικά είναι απορίας άξιο κατά πόσο το να αφήνεις μια ομάδα στο έλεος του Θεού με 0 σετ και 0 νίκες αξίζει στο βωμό της… συμμετοχής. Εσείς τι λέτε;!