Αρμενάκης: «Στην οικογένεια και στα παιδιά που παίζουν έξω»

“Αποστολή εξετελέσθη” για τον Τόλη Αρνμενάκη, που χθες στην Λιουμπλιάνα πανηγύρισε με την ACH Volley την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Σλοβενίας, τον πρώτο τίτλο της καριέρας του. Ο 37χρονος διαγώνιος «μισθοφόρος» που εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο το ελληνικό βόλεϊ στο εξωτερικό, μίλησε στο Volleyplanet για τις ιστορικές στιγμές της καριέρας του στην Λιουμπλιάνα, τις φετινές τους εμπειρίες σε Τσάμπιονς Λιγκ, Πρωτάθλημα, Κύπελλο και ΜEVZA Cup και έθεσε το στόχο για τη νέα σεζόν.

Με δύο κούπες στις αποσκευές τους, αλλά και μία… bitter γεύση, λόγω του αποκλεισμού από τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ και την απώλεια του Κυπέλλου Σλοβενίας, επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη ο Τόλης Αρμενάκης για να σμίξει και πάλι με την οικογένεια, το μόνο που του έλειψε πολύ κατά την παραμονή του στη Λιουμπλιάνα.

«Πραγματικά έπειτα από περίπου 6τυ χρόνια μπορώ να πω πως εδώ ευχαριστήθηκα το βόλεϊ! Καλά ήταν και στην Ιταλία, αλλά πραγματικά μετά από καιρό είχαμε μία πολύ δεμένη και πλήρη ομάδα. Όλοι είμαστε πολύ χαρούμενοι για το βόλεϊ που παίξαμε. Πραγματοποιήσαμε μια αξιοπρεπέστατη πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ και μολονότι η διοίκηση δεν μπορούσε να απαιτήσει την πρόκρισή μας στα πλέι οφ, αφού είχαμε ασφαλώς το μικρότερο μπάτζετ από όλους τους αντιπάλους μας στον όμιλο και ενδεχομένως από τα μικρότερα της διοργάνωσης. Εμάς όμως τους παίκτες μας πείραξε ο αποκλεισμός γιατί παρά τα μεγαθήρια που έπεσαν στον δρόμο μας, πιστεύω ότι μπορούσαμε να περάσουμε. Κάτι ανάλογο νιώσαμε στον στον τελικό Κυπέλλου Σλοβενίας, όπου χάσαμε το τρόπαιο από την Κάμνικ. Μια ομάδα που την κερδίσαμε 3-0 στο MEVZA Cup, ενώ μια εβδομάδα πριν τον τελικό Κυπέλλου, είχαμε κατακτήσει το τρόπαιο νικώντας έναν πανίσχυρο αντίπαλο, όπως η αυστριακή Τιρόλ Ινσμπρουκ. Δσυτυχώς όμως βρεθήκαμε σε άσχημη βραδιά και χάσαμε την ευκαιρία για νταμπλ» δήλωσε ο Αρμενάκης στο Volleyplanet.

Ένα νταμπλ, ωστόσο που τουλάχιστον στο ξεκίνημα της σειράς των τελικών, με την παρέα του Αρμενάκη να έχει πληγεί από σημαντικά προβλήματα, πιο πιθανό φάνταζε να καταλήγει το Κύπελλο στην πλευρά της Κάμνικ, που στο CEV Cup αποκλείστηκε με τα χίλια ζόρια με 3-2 σετ από την γαλλική Τουρ, που κατέκτησε στο τέλος και το τρόπαιο. Για αυτό και πέρα από τον ενθουσιασμό του ιστορικού τίτλου της καριέρας του, η λέξη που χαρακτηρίζει την φετινή χρονιά είναι «… Δικαίωση! Για τους κόπους και τις θυσίες όλης της ομάδας. Ειδικά τώρα στους τελικούς, με τα προβλήματα τραυματισμών πολλών βασικών που είχαμε δεν είχαμε σταθερή απόδοση και δώσαμε από την αρχή το δικαίωμα στους αντιπάλους μας να πιστέψουν ότι μπορούν. Τελικά όμως τα καταφέραμε, δείξαμε χαρακτήρα πρωταθλητών και φτάσαμε στο στόχο μας» υποστηρίζει ενθουσιασμένος ο Αρμενάκης, που βλέποντας τον εαυτό του με στέμμα του πρωταθλητή για πρώτη φορά στο κεφάλι του, καταλαβαίνει πως όλες τις θυσίες που έκανε μια ολόκληρη χρονιά, αν μη τι άλλο έπιασαν τόπο!

Γιατί το να παίζει κάποιος μακριά από τη χώρα του, το σπίτι του, την οικογένειά του και γενικά το περιβάλλον του δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζει ο καθένας. Για αυτό και ο Αρμενάκης μεταξύ άλλων χάρισε τον παρθενικό του τίτλο στους Έλληνες αθλητές που αγωνίζονται στο εξωτερικό.

«Φυσικά αυτή την κούπα την αφιερώνω στην οικογένειά μου, που μου έλειψε πολύ και είναι σκληρό να ζεις μακριά και σε όλα τα παιδιά που αγωνίζονται εκτός Ελλάδας. Τους νιώθω και τους καταλαβαίνω απόλυτα… Επίσης στην Εθνική ομάδα και της εύχομαι καλή επιτυχία στην νέα προσπάθεια για διάκριση που αρχίζει. Και τέλος στους λίγους και καλούς δημοσιογράφους, που αν και αγωνιζόμαστε μακριά από την Ελλάδα ασχολούνται με τους αθλητές που πα΄ζιουν στο εξωτερικό και τους εύχομαι τα καλύτερα».

Με την χρονιά λοιπόν να έχει θετικό πρόσημο για τον διεθνή μας άσο, σειρά από δω και πέρα έχει φυσικά να περάσει όσο περισσότερο χρόνο μπορεί με τα αγαπημένα του πρόσωπα, να πάρει τις απαιτούμενες πολύτιμες ανάσες και να σκεφτεί το μέλλον του.

«Με το πέρας του τελικού η διοίκηση μας έκανε το τραπέζι και μας ευχαρίστησε για αυτά που πετύχαμε, αλλά και για αυτά που δεν πετύχαμε. Τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι συμπαίκτες μας όλη τη χρονιά νιώσαμε έντονα την αγάπη της διοίκησης, την εκτίμηση αλλά και τη στήριξη των φίλων της ομάδας μας. Πραγματικά χαίρεσαι να παίζεις σε τέτοιο περιβάλλον και μολονότι θα ήθελα, λόγω οικογένειας, να βρεθεί κάτι αξιόλογο στην Ελλάδα, σίγουρα δεν θα απέκλεια το ενδεχόμενο να συνεχίσω στο εξωτερικό…»