Ο «Τεό» επιστρέφει στο Ξυλόκαστρο

Σχεδόν 15 χρόνια μετά ο Θοδωρής Παπαδημητρίου που θα αγωνιστεί στο επικείμενο Masters στο Ξυλόκαστρο με τον Δημήτρη Νιώπα, θυμάται για λογαριασμό του volleyball.gr εκείνη την μοναδική περίοδο για εκείνον και τον τότε συμπαίκτη του Αντρέα.

Πως ξεκίνησε η ενασχόληση του με το beach volley, την… τύχη που είχε στις επιλογές του, η αυστηρότητα του Ντώρη, το κλάμα μετά τον τελικό, το βραβείο του MVP, αν μετάνιωσε για τις επιλογές που έκανε, οι αναμνήσεις κάθε φορά που επιστρέφει στο Ξυλόκαστρο αλλά και για το μέλλον του αθλήματος, όλα στη συνέντευξη που ακολουθεί.

«Εγώ έπαιζα beach volley τότε έξι μήνες, το 2000 ξεκίνησα γενικά το βόλεϊ. Μετά από μία συγκυρία ξεκίνησα το beach volley, έκανα μερικές προπονήσεις τον χειμώνα με τον Γιώργο Γιάτση που ήταν τότε υπεύθυνος στα κλιμάκια στη Θεσσαλονίκη και είχε γίνει τα Χριστούγεννα ένα καμπ και με πήραν για την Εθνική ομάδα. Ήταν μεγάλη υπόθεση τότε η διοργάνωση που γινόταν στο Ξυλόκαστρο με το Παγκόσμιο U18 και ήθελαν όλοι να πάμε για διάκριση. Οι Ομοσπονδιακοί προπονητές τότε ήταν ο Μαρκάο με τον Θοδωρή Ανδρεάδη και μου είπαν ότι με θέλουν να πάω να παίξω με τον Αντρέα (Γκόρτσανιουκ) στο Ευρωπαϊκό Κ18 και Κ20 για να πάρουμε παιχνίδια μαζί έτσι ώστε να πάμε πιο έτοιμοι στο Ξυλόκαστρο για το Παγκόσμιο» λέει αρχικά για το πως ξεκίνησε την ενασχόληση στην άμμο και συνέχισε για εκείνη την περίοδο στο Παγκόσμιο:

«Στα Ευρωπαϊκά Κ18 και Κ20 βγήκαμε πέμπτοι και πιστεύαμε ότι στο Παγκόσμιο θα καταφέρναμε να μπούμε τετράδα. Δεν σκεφτήκαμε ότι πάμε για τη πρώτη θέση, αλλά όπως λένε τρώγοντας έρχεται και η όρεξη, έτσι και τότε. Θυμάμαι αποκλείσαμε στα νοκ άουτ τη Λετονία και τη Γερμανία και μπήκαμε τετράδα. Μεγάλη χαρά νιώθαμε τότε, είχε μεγάλες κερκίδες στα γήπεδα και είχε 3-4 χιλιάδες κόσμο στους αγώνες μας που ερχόντουσαν για να δουν το παιχνίδι και να υποστηρίξουν την Ελλάδα. Ήταν ένα πολύ μεγάλο γεγονός και στον δρόμο ο κόσμος μας έπιανε κουβέντα, μας αναγνώριζαν και ήταν πολύ ευχάριστο. Θυμάμαι είχα βγει MVP της διοργάνωσης, τότε στατιστικά έβγαζε η εταιρεία Γαλάνης και ήμουν πρώτος σε πόντους, άσσους, άμυνες και έτσι πήρα το βραβείο».

Υπεύθυνος για να μην πάρουν τα… μυαλά τους αέρα από την όλη δημοσιότητα και τον ντόρο που είχε δημιουργηθεί γύρω τους, ήταν ο προπονητής τους Θοδωρής Ανδρεάδης γνωστός και ως Ντώρης.

«Είχα πάει Αθήνα τρεις μήνες για προετοιμασία και κάναμε προπονήσεις με τον Αντρέα και τον Ντώρη πρωί, μεσημέρι και δουλεύαμε αποκλειστικά για το Παγκόσμιο στο Ξυλόκαστρο. Θυμάμαι ήταν υπερβολικά αυστηρός μαζί μας, εγώ τότε έπαιζα πρώτη χρονιά και ήταν τόσο αυστηρός που όταν παίζαμε στα τουρνουά των ανδρών στην Ελλάδα που είχε τότε πολύ υψηλό επίπεδο, ήθελε να τους νικάμε όλους. Εμείς χαιρόμασταν όταν βγαίναμε 7οι στα Masters και εκείνος μας έλεγε τι κάναμε λάθος. Στο Ξυλόκαστρο δεν μας άφηνε να μιλάμε σε δημοσιογράφους, να βγαίνουμε φωτογραφίες, μας είχε πάντα από κοντά» λέει με χιούμορ ο Θοδωρής αλλά όλα αυτά στο τέλος όπως παραδέχεται άξιζαν.

«Δεν είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα αλλά μπορεί να είχαν πάρει αν δεν ήταν ο Ντώρης, άλλωστε ήμασταν 17 χρονών και παίζαμε σε ένα Παγκόσμιο μπροστά σε 4 χιλιάδες κόσμο.  Μπορεί να γκρινιάζαμε λίγο αλλά όταν τελείωσε η διοργάνωση καταλάβαμε ότι άξιζαν όλα αυτά. Στο τέλος μας πήγε στο δωμάτιο όπου έκλαιγε, μας αγκάλιασε και μας ευχαριστούσε για αυτό που πετύχαμε όλοι μαζί. Ήταν ωραία στιγμή. Θέλω να ευχαριστήσω τον Αντρέα γιατί αυτός είχε εμπειρία από τουρνουά junior στο εξωτερικό και ήταν καταπληκτικός συμπαίκτης, με υπομονή καταφέραμε να φέρουμε αυτό το αποτέλεσμα. Φυσικά και ο Ντώρης Ανδρεάδης για τις πάρα πολλές ώρες που αφιέρωσε σε μας στο γήπεδο και η 2η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ήταν επιτυχία των τριών μας».

Όσον αφορά αν μετάνιωσε για τις επιλογές που έκανε όλα αυτά τα χρόνια ο «Τεό» ήταν κατηγορηματικός.

«Δεν έχω μετανιώσει για καμία επιλογή που έχω κάνει, ίσα ίσα νομίζω ότι έκανα τις πιο σωστές επιλογές. Βέβαια ρόλο έπαιξε και η τύχη. Εκείνη τη περίοδο 2001-2002 ήταν να παίξω στην Εθνική Κ18 στη σάλα και επειδή μου είχαν πει για το beach volley, αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό. Αν είχα αποφασίσει να παίξω σάλα δεν θα έβγαινα ποτέ 2ος στον κόσμο, μπορεί να ήταν κάποιος άλλος, οπότε είναι και θέμα τύχης».

Με το πέρασμα του χρόνου και με την οικονομική κρίση να είναι πλέον το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας, έπεσε και το επίπεδο του beach volley, αλλά όπως λέει και ο Παπαδημητρίου φέτος γίνεται προσπάθεια για να επιστρέψει το άθλημα εκεί που του αξίζει.

«Και τότε υπήρχαν καλές διοργανώσεις, ίσως ήταν καλύτερες χρονιές τότε με πολύ υψηλό επίπεδο και μεγάλη προβολή. Με τον καιρό το επίπεδο έπεσε και ίσως κάποια τουρνουά γινόντουσαν απλά για να γίνουν. Φέτος που επανήλθαν κάποια άτομα πάνε να φέρουν την αίγλη του παρελθόντος. Στις Σπέτσες έγινε ένα πολύ ωραίο τουρνουά σε θέμα οργάνωσης, κόσμου, γήπεδα. Περνούσε ο κόσμος και καταλάβαινε ότι γινόταν μία μεγάλη διοργάνωση, κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν γινόταν».

Ωστόσο το οικονομικό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που υπάρχει, καθώς υπάρχει και η έλλειψη κινήτρου για τους αθλητές να ασχοληθούν πιο ενεργά με το άθλημα.

«Τόσα χρόνια θεωρώ δεν υπήρχαν κίνητρα. Δεν μπορείς να πεις εύκολα θα ασχοληθώ με το beach volley και μάλιστα σοβαρά. Έπρεπε να είσαι ή πλούσιος ή να έχεις βρει πολλούς χορηγούς. Θυμάμαι το 2001 όταν ξεκίνησα και κατέβηκα από Θεσσαλονίκη Αθήνα μου πλήρωναν σπίτι, φαγητό, τον προπονητή. Δηλαδή είχα παροχές για να πάω να το κάνω. Τώρα δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Έτσι δεν μπορείς να ανέβεις επίπεδο και να πας ψηλότερα. Εμείς με τον Αντρέα όταν παίζαμε δεν σκεφτόμασταν τα χρήματα, παίζαμε για να νικάμε αλλά είχαμε μετά τις προδιαγραφές για να συνεχίσουμε».

Κλείνοντας ο «Τεό» δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στο Ξυλόκαστρο και τις αναμνήσεις κάθε φορά που επιστρέφει.

«Κάθε φορά που πάω Ξυλόκαστρο μου έρχονται αναμνήσεις από την πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί. Ο κόσμος της πόλης αγαπάει το beach volley το έχει αποδείξει τόσα χρόνια, το ίδιο πέρυσι και είμαι σίγουρος ότι και φέτος ο κόσμος θα αγκαλιάσει την διοργάνωση».