Όταν η Όλγα γνώρισε τον Brad!

Στο δεύτερο γράμμα της στο Volleyplanet η διεθνής άσος, Όλγα Στράντζαλη μας μιλάει για την κατάληψη της 12ης θέσης με την ομάδα των Bruins UCLA στο Πανεπιστημιακό πρωτάθλημα και την παρθενική της διάκριση στις ΗΠΑ, για τo κλάμα των διεθνών μας στο Ταλίν για το… θρίαμβο επί της Τουρκίας, για τις υπέροχες οικογενειακές στιγμές στην Θεσσαλονίκη και τα γενέθιά της , αλλά και για τη νέα της ασχολία ως προπονήτρια σε ακαδημίες βόλεϊ στο L.A, που στάθηκε αφορμή για τη γνωριμία της με τον Brad Pitt και άλλους celebrities του Χόλυγουντ!

“Γειά χαρά σε όλους! Χαίρομαι πάρα πολύ που μου δίνεται η ευκαιρία να τα πούμε ξανά και αν κρίνω από την αγάπη και τα μηνύματα σας, που εισέπραξα μετά το πρώτο γράμμα, μάλλον και για εσάς κατι σημαίνει αυτή η επικοινωνία μας!

Οι υποχρεώσεις μας με τους Bruins για αυτή την χρόνια τέλειωσαν… Η ομάδα μου πέρασε πολύ εύκολα στην τελική φάση, όπου εκεί βρίσκονται οι 64 καλύτερες ομάδες της χώρας. Κάναμε ένα πολύ καλό πρωτάθλημα, με καλά παιχνίδια και εγώ είχα την ευκαιρία να παίξω σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο, με πολύ ανταγωνιστικές αντίπαλους. Αν και δυσκολεύτηκα με τον τρόπο παιχνιδιού, όσο περνούσε ο καιρός πήγαινα όλο και καλυτέρα, με αποκορύφωμα τον τελευταίο γύρο του πρωταθλήματος, όπου αναδείχθηκε καλύτερη «freshman» της αγωνιστικής.

Ήταν κάτι πολύ σημαντικό για έμενα, γιατί ήταν η πρώτη μου διάκριση εδώ στην Αμερική και τη χρειαζόμουν από ψυχολογικής πλευράς. Στην συνέχεια, λόγω καλής βαθμολογίας, πήραμε τους δυο πρώτους γύρους των finals στην έδρα μας και νικήσαμε και τις δυο ομάδες για τις φάσεις των “32” και “16” με σκορ 3-0 αντίστοιχα. Αφού περάσαμε στις “16” ξέραμε ότι θα αντιμετωπίσουμε μια πολύ καλή ομάδα και δυστυχώς κληρωθήκαμε με την περσινή πρωταθλήτρια, την ομάδα του Penn State. Ο αγώνας έγινε σε ουδέτερο γήπεδο, προσπαθήσαμε πολύ, αλλά η αντίπαλός μας ήταν ανώτερη και δικαία πέρασε στην επομένη φάση. Η ομάδα του Penn State ήταν και φέτος η πρωταθλήτρια. Εμείς τελειώσαμε το πρωτάθλημα στην 12η θέση, 36 θέσεις πιο πάνω από την περσινή χρόνια. Ήταν μια καλή χρόνια για το πανεπιστήμιο μου και μια καλή βάση για την συνέχεια.

Όταν τέλειωσε το πρωτάθλημα είχα τις τελικές εξετάσεις του πρώτου τρίμηνου και αμέσως μετά επέστρεψα Ελλάδα. Τα πήγα πολύ καλά στις εξετάσεις και τέλειωσα το τρίμηνο με “3 Gap” που είναι ένας πολύ κάλος βαθμός. Για να έρθω στην Ελλάδα είχα ένα πολύ μεγάλο ταξίδι 30 ωρών, αλλά νομίζω πως δεν με επηρέασε πολύ γιατί το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι… φτάνω σπίτι μου!

Στο αεροδρόμιο με περίμενε όλη η οικογένεια μου, πάνω από δέκα άτομα, και με το που έφτασα άρχισαν οι αγκαλιές. Είδα μετά από 5 μήνες την οικογένεια μου και αυτές οι 10 μέρες που πέρασα στην Ελλάδα, γιατί μετά την Πρωτοχρονιά είχαμε υποχρεώσεις με την εθνική για την πρόκριση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ήταν από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου. Είδα τους γονείς μου, τον αδελφό μου, τους φίλους μου και πέρασα οικογενειακές στιγμές που μου είχαν λείψει παρά πολύ. Οι 10 μέρες όμως πέρασαν παρά πολύ γρήγορα και έφτασε η ώρα για την Εθνική.

Το σετ που δεν θα ξεχάσω ποτέ

Ξεκινήσαμε στις 2 Ιανουαρίου το πρωί για Αθήνα και από εκεί το ίδιο απόγευμα πετάξαμε για Κύπρο, όπου έγινε και το βασικό στάδιο της προετοιμασίας μας. Στην Κύπρο δώσαμε 2 φιλικά με την αντίστοιχη εθνική ομάδα της Κύπρου και αλλά 2 με ομάδες της 1ης κατηγορίας του πρωταθλήματος. Ήταν πολύ σύντομη και μικρή η προετοιμασία μας. Στα πρώτα φιλικά δείξαμε ότι δεν είμαστε έτοιμες και ότι χρειαζόμασταν χρόνο για να «δέσουμε» ως ομάδα. Όσο περνούσε ο καιρός όμως βελτιωνόμασταν και γινόμασταν όλο και καλύτερες. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο φιλικό είχαμε μεγάλη διάφορα στην απόδοση μας και έτσι αναχωρήσαμε για την Εσθονία όπου διεξάγονταν ο προκριματικός όμιλος. Πρώτα αντιμετωπίσαμε την Κροατία, μετά την Εσθονία και στο τέλος, το φαβορί του ομίλου, την Τουρκία. Στο μυαλό μας όλες είχαμε, ότι το παιχνίδι με την Τουρκία θα κρίνει ποια ομάδα θα περάσει στην επομένη φάση.

Στο πρώτο παιχνίδι με την Κροατία όμως έγινε η ανατροπή. Αν και προηγηθήκαμε 2-0, η Κροατία κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι και να μας νικήσει 3-2. Η ομάδα έδειχνε πως μετά το 2-0 τα είχε παρατήσει και ήδη σκεφτόμασταν το επόμενο παιχνίδι. Ήμασταν πολύ στενοχωρημένες μετά το τέλος του παιχνιδιού, όμως ξέραμε πως ακόμη η πρόκριση θα κριθεί στο παιχνίδι με την Τουρκία. Την επομένη μέρα όπως ήταν φυσιολογικό η Τουρκία νίκησε 3-1 την Κροατία, και εμείς ανακτήσαμε την αυτοπεποίθηση μας νικώντας 3-1 σετ την Εσθονία. Ακόμη δεν ήμασταν η ομάδα των προηγούμενων τουρνουά, αλλά εξακολουθούσαμε να είμαστε μέσα στους στόχους μας.

Και έφτασε η μεγάλη μέρα. Για να περάσουμε έπρεπε να νικήσουμε την Τουρκία με καθαρό σκορ 3-0 ή 3-1. Όλες πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να πάρουμε την πρόκριση και μπήκαμε στο παιχνίδι πολύ δυνατά. Προηγηθήκαμε 1-0 και επιτέλους η ομάδα είχε την φλόγα των προηγούμενων ετών. Η Τουρκία ισοφάρισε στις λεπτομέρειες σε 1-1, αλλά και πάλι νιώθαμε πως αυτό το παιχνίδι δεν χάνεται. Πήραμε το επόμενο σετ και κάναμε το 2-1 και ξέραμε ότι κρατάμε την τύχη στα χεριά μας. Όλα εξαρτώντας από εμάς. Το 4ο σετ δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.

Παίζαμε πολύ καλά, καλυτέρα από κάθε άλλη φορά, και όταν κοιτάζαμε η μια την άλλη στα μάτια, ξέραμε ότι εκείνη την μέρα δεν πρόκειται να χάσουμε. Το σκορ έφτασε 19-12 υπέρ μας και τότε όλες περιμέναμε το τέλος για να πανηγυρίσουμε αυτή την ιστορική νίκη. Η Τουρκία δεν είχε λύσεις, και εμείς δείχναμε μια ομάδα αποφασισμένη για την νίκη. Κάπου εκεί η διάφορα μειώθηκε, όμως εμείς φτάνουμε στο match ball και πολύ κοντά στην νίκη. Η Τουρκία είναι στην υποδοχή, χαλάσει η φάση και έχουμε κόντρα μπάλα. Δίνουμε την μπάλα στην πασαδόρο μας για να εκδηλώσουμε επίθεση, και η αντίπαλη κεντρικός βάζει τα χεριά της στο γήπεδο μας, με καθαρή υπέρβαση, και το παιχνίδι τελειώνει εκεί. Είμαστε έτοιμες όλες να πανηγυρίσουμε, όταν βλέπουμε πως η διαιτητής έχει δώσει τον πόντο στην Τουρκία. Φωνές από τον πάγκο, διακοπή του αγώνα, αλλά μετά από κάποια λεπτά το παιχνίδι συνεχίζετε κανονικά και το σκορ είναι 24-24. Το σετ τελειώνει 26-24 για την Τουρκία και εκεί τελειώνουν οι ελπίδες μας για την πρόκριση.

Τα επόμενα λεπτά είναι τραγικά! Το προπονητικό επιτελείο τσακώνεται με τους διαιτητές, και όλες εμείς να έχουμε πέσει στο παρκέ και κλαίμε για μια πρόκριση, η όποια ήταν δική μας. Το 5ο σετ ξεκάνει με 2-0 υπέρ της Τουρκιάς λόγω των δυο κόκκινων καρτών που έδειξε η διαιτητής σε μέλη της ομάδας για διαμαρτυρίες. Ο Τούρκος προπονητής αναγνωρίζοντας ότι το παιχνίδι δεν είχε δίκαιο αποτέλεσμα, έχει βάλει όλες τις αναπληρωματικές παίκτριες του να καθίσουν στον πάγκο και να μην πανηγυρίζουν στους πόντους της ομάδας τους. Για εμάς ήταν τόσο δύσκολο να κλαίμε και να παίζουμε, αλλά να έχουμε υποσχεθεί η μια στην άλλη ότι αυτό το παιχνίδι ότι και να γίνει θα το νικήσουμε. Και το κερδίσαμε! Το παιχνίδι έληξε με σκορ 3-2, ήταν η πρώτη φορά που νικάμε την Τουρκία με την συγκεκριμένη ομάδα, όμως και πάλι δεν ήταν αρκετό. Όσο καλά και αν παίξαμε, όλα δυστυχώς κριθήκαν σε μια φάση. Μια καθαρή φάση υπέρ μας!

Τα 76 κεράκια γενεθλίων!

Και αφού τελειώσαμε από εκεί και τελικά δεν περάσαμε στην επομένη φάση, γυρίσαμε πίσω. Εκείνη η μέρα της επιστροφής, 12 Ιανουαρίου ήταν τα γενέθλια μου. Έκλεισα τα 19… Μπορώ να πω πως ήμουν τυχερή, αφού την μισή μέρα την πέρασα με όλες τις φιλές μου από την Εθνική και την άλλη μίση με την οικογένεια μου και τους φίλους μου στην Θεσσαλονίκη. Ήρθαν επίσης κάποιοι αγαπημένοι μου συγγενείς  απο τη Σκύδρα για να με αποχαιρετήσουν και  συνολικά έσβησα 4 τούρτες!

Δύο με την οικογενειά μου και 2 ακόμη με διαφορετικές παρέες! Μία με την Εθνική ομάδα και μία με τους κολλητούς και τις κολλητές μου που βγήκαμε το βράδυ. Η μαμά κι ο μπαμπας μου, μου έκαναν δώρο ενα υπέροχο κρεμαστό για τον λαιμό με ενα ματάκι και ενα σταυρουδάκι, γιατί βλέπετε είμαστε και ολίγον… προληπτικοί στην οικογένεια! Και αυτή η μέρα πέρασε παρά πολύ γρήγορα, και ετοιμαζόμουν για την επομένη, αφού πετούσα πίσω για το Λος Άντζελας.

Ο αποχαιρετισμός δεν ήταν και τόσο δύσκολος όπως το καλοκαίρι. Αυτή την φορά στο αεροδρόμιο ήρθε μόνο ο μπαμπάς μου, η μαμά μου και ο αδελφός μου. Πήγα Αθήνα, από εκεί πετούσα για Παρίσι και μετά Λος Άντζελες. Όλες αυτές τις ώρες του ταξιδίου σκεφτόμουν το πόσο ωραία πέρασα στην Ελλάδα και όλα αυτά που με περίμεναν πίσω στην Αμερική. Το θετικό σε όλα ήταν πως υπήρχε μια πιθανότητα να γυρίσω ξανά στην Ελλάδα τον Μάρτιο, αφού όταν τελειώσει το τρίμηνο θα έχουμε μια διακοπή δυο εβδομάδων από τα μαθήματα, και αν δεν είχα υποχρεώσεις με την ομάδα θα έκλεινα εισιτήρια για να γυρίσω.

Επιστροφή στο “τρέξιμο” και στον Μπραντ Πιτ!

Οι πρώτες μέρες πίσω στην κανονική μου πλέον ζωή πέρασαν με πολύ τρέξιμο. Λόγω Εθνικής είχα χάσει τις δυο πρώτες εβδομάδες των μαθημάτων και μου φάνηκε… βουνό μέχρι να προσαρμοστώ ξανά στην πραγματικότητα του διαβάσματος. Μετά από κάποιες μέρες μπήκα ξανά στο πρόγραμμα μου. Τα μαθήματα που πήρα για αυτό το τρίμηνο είναι Greek Culture, German literature και Biology. Πηρά ένα για κάθε κλάδο (θεωρητικό και τεχνολογικό) και το Greek Culture γιατί θα είναι κάτι εύκολο για έμενα και με βοηθήσει στο Gap μου. Γενικά αυτό το τρίμηνο είναι λίγο πιο απαιτητικό από το προηγούμενο, όμως τα μαθήματα μου φαίνονται πιο ενδιαφέροντα και είναι πιο κοντά σε αυτά που θέλω.

Από το αγωνιστικό μέρος, αυτό το τρίμηνο είναι μόνο για προπονήσεις και βάρη. Κάνουμε καθημερινά προπόνηση και βάρη 3 φορές την εβδομάδα. Αυτή την περίοδο διορθώνουμε πολλά τεχνικά ζητήματα που έχει η κάθε αθλήτρια και προσπαθούμε να δυναμώσουμε σωματικά. Λόγω του ότι δεν έχουμε αγώνες, είμαι λιγότερο πιεσμένη στο θέμα του βόλεϊ και έχω περισσότερο χρόνο για έμενα και τα μαθήματα.

Η ζωή μου εδώ έχει βελτιωθεί πολύ. Έχω περισσότερες παρέες πλέον, έχω προσαρμοστεί στην ζωή της Αμερικής και δεν έχω τόσο άγχος όσο είχα στις αρχές. Σχεδόν κάθε μέρα βρίσκομαι με τους Έλληνες του πανεπιστήμιου μου και αυτό με βοηθά πολύ γιατί μίλαμε Ελληνικά και νιώθω πιο οικεία. Επίσης δουλεύω σε ακαδημίες βόλεϊ που γίνονται μέσα στο πανεπιστήμιο τρεις φορές την εβδομάδα. Έτσι έχω μια οικονομική βοήθεια, αλλά δεν το κάνω μόνο γι αυτό. Μου αρέσει και μου δίνεται η ευκαιρία να ασχοληθώ με μικρά παιδιά που θέλουν να μάθουν βόλεϊ και το διασκεδάζουν. Είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και για έμενα, αφού ξεφεύγω από την ρουτίνα του διαβάσματος και ασχολούμαι με κάτι που μου αρέσει.

Μάλιστα, επειδή το πανεπιστήμιο βρίσκεται πολύ κοντά στο Hollywood έχουμε και πολλούς διάσημους σταρ- γονείς στις ακαδημίες μας, όπως ο Μπραντ Πητ και ο σκηνοθέτης, Ντέιβιντ Φίντσερ. Οι δυο τους είναι πολύ καλοί φίλοι, καθώς ο κ. Φίντσερ, που είχε τα παιδιά του στην ακαδημία, μας σύστησε και στον κ. Πιτ κι έφερε κι εκείνος τα δικά του. Μέχρι στιγμής τον έχω δει δυο Κυριακές.

Την πρώτη, έφερε τα παιδιά του απλά για να δουν αν τους αρέσει και επειδη φαντάζομαι οτι τους άρεσε ήρθαν και την επόμενη! Εμείς ως προπονητές, οπως κάνουμε με κάθε καινούργιο γονέα, πήγαμε να τον υποδεχθούμε και τον χαιρετίσαμε για το καλωσόρισμα. Γενικά πάντως στην ακαδημία μας έχουμε πολλά παιδιά με γονείς celebrities. Αρκεί μόνο να σας πως, ότι την Κυριακή που ειναι η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ, ακυρώθηκε η εβδομαδιαία μας προπόνηση γιατί άπαντες θα πάνε εκεί…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά όμως, ξέχασα σας πω, ότι τελικά κατάφερα να κλείσω εισιτήρια για να επιστρέψω στα τέλη Μάρτιου, αφού δεν έχουμε κάποια υποχρέωση με την ομάδα και σιγά σιγά ετοιμάζομαι για τις τελικές εξετάσεις του τρίμηνου. Όλα τελικά φτιάχνουν!”