Ο «Χρυσοδάκτυλος» Αθανασόπουλος στο Challenger του Περού

Έχοντας γράψει μέσα σε περίπου τρεις μήνες το όνομά του με “χρυσά γράμματα” στο βολεϊκό Πάνθεον δύο ευρωπαϊκών χωρών, ο Έλληνας προπονητής, Γιάννης Αθανασόπουλος, θα σκότωνε σήμερα για λίγο… χρόνο.

Όχι για να ξεκουραστεί ή να κοιμηθεί, αλλά για να καταφέρει να συνειδητοποιήσει την ιστορική κατάκτηση της Bundesliga γυναικών με τη Στουτγκάρδη και το χρυσό μετάλλιο ως ομοσπονδιακός τεχνικός της Τσεχίας.

Ας όψονται όμως CEV και FIVB που με το καλεντάρι του παγκόσμιου βόλεϊ, αντί να βοηθήσουν το άθλημα να αναπτυχθεί, “σκοτώνουν” όπως είπε μεταξύ άλλων στο Volleyplanet ο Αθανασόπουλος λίγες ώρες πριν από μια ακόμη πρόκληση της καριέρας του στο Challenger του Περού, τις αθλήτριες και το ίδιο το βόλεϊ.

Προτού καλά – καλά καλά προλάβει να πανηγυρίσει την επιτυχία του με την ομάδα του στη Στουτγκάρδη, ως καλεσμένος του Δημάρχου, ο Γιάννης Αθανασόπουλος, μπήκε σε ένα αυτοκίνητο και ταξίδεψε για την Τσεχία.

Εκεί τον περίμεναν οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας της χώρας, για να πιάσει δουλειά στο νέο πόστο του ομοσπονδιακού τεχνικού της Γυναικών. Βλέπετε η πρώτη εθνική πρόκληση ήταν μόλις σε δυο εβδομάδες, το ευρωπαϊκό λιγκ, η χρυσή κατηγορία παρακαλώ…

Εκεί σε ένα άγνωστο για μια ακόμη φορά περιβάλλον, ο Γιάννης Αθανασόπουλος συνάντησε μπροστά του μια καινούρια ομάδα, την οποία έπρεπε σε “χρόνο μηδέν” να μάθει, αφού μέσα από το βίντεο, όλα είναι διαφορετικά.

«Ήταν σα να αρχίζω πάλι από το μηδέν… Έπρεπε να δώσω στις κοπέλες να καταλάβουν πως δουλεύω εγώ, να δω πως δούλευαν οι ίδιες, να γνωρίσω το χαρακτήρα τους και κυρίως να δουλέψω στην ψυχολογία τους, αφού ήταν πεσμένη, μιας και για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια, είχαν χάσει την πρόκριση για το Euro” τόνισε o επιτυχημένος Έλληνας τεχνικός.

Οι πρώτες εντυπώσεις ωστόσο από την ομάδα ήταν θετικές, και έτσι το πρώτο που έπρεπε να γίνει ήταν να “δέσουν” ως ομάδα, να μάθουν να παίζουν η μία για την άλλην και μετά να παίξουν και βόλεϊ για να διεκδικήσουν κάποια διάκριση. Κάτι που βάσει αποτελεσμάτων δεν είχαν καταφέρει οι τρεις προκατόχοι του, Zdeněk Pommer, ο Ιταλός Carlo Parisi και ο Γερμανός Alex Waibl.

«Προσπάθησα μέσα από τις προπονήσεις να τους περάσω τη σημασία του ομαδικού πνεύματος, όχι μόνο ενόψει του αρχικού στόχου που είχαμε θέσει , αλλά γενικότερα στο άθλημα. «Στην αρχή με κοίταζαν καλά, μέχρι να με μάθουν, αλλά όλα πλέον είναι μια χαρά και έχουν καταλάβει αυτά που ζητάω ως προπονητής. Γενικά δουλεύουν πολύ σκληρά, προσπαθώντας να αφομοιώσουν την φιλοσοφία μου» υποστήριξε ο Αθανασόπουλος, που είναι γεγονός ότι ο δρόμος του δεν ήταν… στρωμένος με ροδοπέταλα.

“Υπήρχαν προβλήματα με τις σχέσεις μας”, παραδέχεται η Kateřina Holásková, που έζησε από το 2012 την αλλαγή τριών προπονητών. Ο ερχομός όμως του Έλληνα τεχνικού, έφερε νέο αέρα στις τάξεις της Τσεχίας και στα αποδυτήρια. «Μας πιστεύει και θέλει πολύ να επικοινωνήσουμε μαζί» αποκαλύπτει η Gabriela Orvošová.  για να συμπληρώσει πλέον η  “Κάθε μας προπόνηση μοιαζει με ένα ωραίο πάρτι. Εξακολουθούμε να διασκεδάζουμε. Δεν έχουμε βαρεθεί ποτέ…. ” λέει η Barbora Koupartová, ενώ το “βαρύ πυροβολικό της ομάδας” υποστηρίζει ότι ” Η συνεργασία του κ. Αθανασόπουλου θα αποφέρει μεγάλο όφελος σε ολόκληρο το βόλεϊ της Τσεχίας”.

Η αλλαγή στην ατμόσφαιρα φάνηκε από πολύ νωρίς και στο πρόσφατο τουρνουά του Ευρωπαϊκού Λιγκ, όπου η ομάδα του Γιάννη Αθανασόπουλου, προκρίθηκε με 4 νίκες-2 ήττες ως πρώτη του Α’ ομίλου στο φάιναλ φορ. Στην 4άδα του κροατικού Βαραζντιν η Τσεχία κερδίζει με 3-1 σετ την Λευκορώσια και περνάει στον τελικό.

Εκεί αντίπαλος η Κροατία της σπουδαίας Φάμπρις. Μια ομάδα ανανεωμένη, με φρέσκα καιταλαντούχα κορίτσια, που παίζουν πάρα πολύ καλό βολεϊ, με νέο προπονητή τον Ιταλό Σανταρέλι της Κονελιάνο και με τον κόσμο στο πλευρό της. «Χάσαμε το α’ σετ πάρα πολύ εύκολα, σα να μη μπήκαμε ποτέ στο γήπεδο. Τότε μάζεψα τις αθλήτριες και τους είπα «κορίτσια, μια φορά είναι ο τελικός, δεν θα ξανάρθει, τουλάχιστον δώστε ό,τι έχετε και διασκεδάστε το!» αποκάλυψε ο Γιάννης Αθανασόπουλος στο Volleyplanet.

Και πραγματικά οι Τσέχες έκαναν ότι τους ζήτησε ο προπονητης τους.  Μπήκαν στο 2ο σετ μεταμορφωμένες και ισοφάρισαν εύκολα σε 1-1. Στο 3ο σετ, αν και στα μισά ήταν πίσω 16-13, η ομάδα του Αθανασόπουλου κατάφερε να το “γυρίσει” και να βάλει τις βάσεις για τον μετέπειτα θρίαμβο. «Τόσο στο 3ο σετ, όσο και στο 4ο η ομάδα μου, έδειξε χαρακτήρα και κατάφερε να φτάσει στην ανατροπή. Παλέψανε για κάθε πόντο στο ματς και εκεί που χάναμε 21-16 στο 4ο και φαίνονταν ότι πηγαίναμε για τάι μπρέικ, κερδίσαμε 3-1 (18-25, 25-15, 25-22, 25-22) και τελικά κατακτήσαμε το χρυσό.

Τα συναισθήματα απίστευτα… Η αποστολή της Τσεχίας πανηγύριζε ένα κουβάρι στο γήπεδο την σπουδαία επιτυχία της, ενώ ο Γιάννης Αθανασόπουλος είχε τρελαθεί από τη χαρά του. Κι όμως την ώρα των απονομών, κάτι τον… έτρωγε:  “Πραγματικά, είμαι πολύ υπερήφανος που όλα αυτά τα χρόνια στο εξωτερικό εκπροσωπώ την Ελλάδα. Δε σου κρύβω όμως πως κάποια στιγμή όταν παιάνιζε στο τουρνουά ο Εθνικός ύμνος της Τσεχίας, σκέφτηκα από μέσα μου «τι ωραία θα ‘ ταν να άκουγα τον εθνικό μας ύμνο”, αλλά έτσι όπως είναι τα πράγματα αυτή τη στιγμή είμαι πολύ χαρούμενος, που είμαι ομοσπονδιακός τεχνικός της Τσεχίας και προπονώ αυτή τη μεγάλη παραδοσιακή δύναμη του βόλεϊ”.

Άλλωστε από την αρχή που αποδέχθηκε την τιμητική πρόταση των Τσέχων, ο Αθανασόπουλος, δεν έκρυψε την φιλοδοξία του και τη δίψα για διάκριση. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι όταν είχαν πάει ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας της Τσεχίας να συναντήσουν τον Αθανασόπουλο στη Στουτγκάρδη, ο πρώτος στόχος που τέθηκε ήταν να προκριθεί η ομάδα στο Ευρωπαϊκό.

Του’ χαν πει χαρακτηριστικά μάλιστα ότι  “για την Τσεχία αυτή η χρονιά αυτή , λόγω της έλευσης νέου προπονητή στον πάγκο, θα είχε μεταβατικό χαρακτήρα, ώστε να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί όσους αγώνες είχε αυτή τη χρονιά για να γίνει καλύτερη ομάδα. «Όταν λοιπόν μου’ λεγαν αυτά περί γνωριμίας και να μάθω την ομάδα τους είπα «καλά, όλα αυτά, αλλά θα πάμε να κερδίσουμε το ευρωπαϊκό Λίγκ! Ο πρόεδρος με κοίταξε απορημένος και χαμογέλασε, σαν να του λεγα κάτι… τρελό. «Ναι μου λέει, ναι…» Κι όταν τελικά κατακτήσαμε το χρυσό με πήρε για τα συγχαρητήρια και μου πε «ακόμη δεν το πιστεύω αυτό που έχει γίνει… Εσύ βέβαια μου το’ χες πει , αλλά μου φάνηκε απίστευτο…»

Μέσα όμως σε όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα που πλημμύριζαν τον Έλληνα προπονητή, αυτό που βίωνε για άλλη μια φορά, ήταν το… déjà vu των πανηγυρισμών με τη Στουτγκάρδη: “Ακόμη μια επιτυχία, που δεν την έζησα όπως θα ήθελα. Αμέσως μετά το ματς φύγαμε με βαν για την Πράγα. Από εκεί με 4 διαφορετικά αεροπλάνα, γιατί δεν υπήρχαν εισιτήρια  και έπειτα από συνολικά 26 ώρες και απίστευτα έξοδα, φτάσαμε στο Περού, για να διεκδικήσουμε στη Λίμα την πρόκρισή μας στο Παγκόσμιο VNL,μέσω του Challenger Cup (26-30/6)” επισημαίνει στο Volleyplanet o Αθανασόπουλος ο οποίος, άυπνος και παρά το τζετ λανγκ,  “έπεσε με τα μούτρα” στο scouting για να «διαβάσει» τους προσεχείς αντιπάλους του.

Περού και Κροατία είναι στον όμιλο της Τσεχίας, ενώ στον άλλον όμιλο θα παίξουν Καναδάς, Ταϊβαν και Αργεντινή. Τα πράγματα όμως δεν είναι ευοίωνα για τον Έλληνα τεχνικό, καθώς η Τσεχία έχει πάει στην Λίμα με μόνο μία πασαδόρο (χωρίς τη δεύτερη και με τις άλλες τρεις διεθνείς τραυματίες), ενώ θα στερηθεί και την τρίτη της ακραία, τη Χαντάνοβα. Παρόλα αυτά ο Αθανασόπουλος και η ομάδα του έχουν αποδείξει πλέον πως είναι “μαχητές”.

“Με την Κροατία πιστεύω πως είμαστε ισοδύναμες ομάδες και θα το παλέψουμε, το Περού από ό,τι είδα είναι πολύ δυνατή ομάδα και ειδικά σε ένα κατάμεστο γήπεδο με τους οπαδούς στο πλευρό του, θα ναι πολύ επικίνδυνη. Ωστόσο, νομίζω πως έχουμε ελπίδες για μία από τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου που περνάει στα ημιτελικά, με στόχο την κατάκτηση της πρωτιάς, που οδηγεί στο Παγκόσμιο VNL.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως φαίνεται ξεκάθαρα, πως δεν το έχει ο Αθανασόπουλος ή η Τσεχία, αλλά το άθλημα. “CEV και FIVB με το καλεντάρι «σκοτώνουν τις αθλήτριες, αλλά και το άθλημα. Χωρίς να επιτρέπει στις αθλήτριες να πάρουν μια ανάσα, να κάνουν αποθεραπείες…” δήλωσε με νόημα στο Volleyplanet o Έλληνας εκλέκτορας, που όταν τον πληροφορήσαμε ότι το όνομά του φιγουράρει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της Γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ομολόγησε ότι “ανατρίχιασα! Λαμβάνω πολλά μηνύματα αγάπης από  χιλιάδες Έλληνες που είναι στη Στουτγκάρδη, από Έλληνες, που έχουν έρθει τώρα, αλλά και δεύτερης γενιάς, που γεννήθηκαν εκεί τις δεκαετίες ’60-’70, και είμαι πολύ περήφανος, αλλά δεν έχω βρει χρόνο ακόμη να το γιορτάσω και να καταλάβω πραγματικά τι έχουμε πετύχει…”