Ζητείται πλάνο στην μετά-κορωνοϊού ημέρα!

Χρίστος Ανέστη με υγεία και φώτιση…

Η υγεία είναι το ύψιστο αγαθό, όσο για τη φώτιση το επόμενο διάστημα το ελληνικό βόλεϊ θα χρειαστεί μπόλικη γιατί θα χρειαστεί πλάνο δράσης αλλά και αποφάσεις!

Οδεύουμε ολοταχώς προς σταδιακή επαναφορά στην καθημερινότητα αλλά παρότι πέρασαν τόσες εβδομάδες καραντίνας και απεριόριστων ωρών για να καταστρωθούν πλάνα ενόψει της επόμενης ημέρας στο ελληνικό βόλεϊ, κάτι τέτοιο στη μέχρι τώρα μεγάλη εικόνα δεν διαφαίνεται.

Κι ενώ τουλάχιστον κυβερνητικά είναι από τις ελάχιστες φορές που υπακούοντας πάνω σε τεχνοκρατικές και επιστημονικές απόψεις έχουμε άρτια αποτελέσματα και αναφέρομαι ως προς τη θωράκιση της χώρας και τη μη εξάπλωση της πανδημίας, στο ελληνικό βόλεϊ μοιάζει σαν να περιμένουμε τις… συνέπειες της κρίσης αυτής. Τεχνοκράτες (τα χουμε γράψει αυτά εξάλλου στο παρελθόν) δεν έχουμε ή καλύτερα δεν θέλουμε στο άθλημά μας, αντίθετα κατά καιρούς εμφανίζονται «σοφοί».

Περιμέναμε λοιπόν όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας να ακούσουμε ποιες είναι οι προτάσεις για την επόμενη μέρα. Παρακολουθήσαμε μια συνέντευξη Τύπου του προέδρου της ΕΣΑΠ, ακούσαμε για σύσταση επιτροπών, για το πώς αντιμετώπισαν οι υπόλοιπες Λίγκες στην Ευρώπη τον κορωναϊό και για πολλά άλλα, αλλά για την ταμπακιέρα τίποτα.

Από την άλλη στην ΕΟΠΕ κι ενώ ο πρόεδρός της παραδέχτηκε και μέσω του Volleyplanet τον προβληματισμό ως προς την επόμενη ημέρα, ούτε οι τηλεδιασκέψεις θεωρητικού περιεχομένου είχαν προτάσεις και σε αυτό ευθύνονται και οι ομάδες σε μεγάλο βαθμό. Διότι αντί να ορίσουν από κοινού ατζέντα της επόμενης μέρας κάθισαν να προβληματιστούν με τα αναπτυξιακά και με το «ό,τι αποφασιστεί για τον τρόπο ολοκλήρωσης της Α1 γυναικών θα ισχύσει κάθετα για όλες τις κατηγορίες μέχρι τα… αναπτυξιακά»!

Κάπου εκεί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου ανάμεσα σε παράγοντες ομάδων βόλεϊ, θα είχε πάρει κάποιος το λόγο (μάλλον τεχνικός διευθυντής θα ήταν αλλά εμείς δεν έχουμε τέτοιους τεχνοκράτες του… διαβόλου στις ομάδες!) και θα απαντούσε ή «ότι η Α1 ουδεμία σχέση έχει με τα αναπτυξιακά» ή «ότι από τη στιγμή που τα αναπτυξιακά θα αγωνιστούν πάση θυσία, άρα και η Α1 θα μπει στο γήπεδο με όποιο τρόπο». Και… φινίτο!

Επανερχόμαστε όμως… το ελληνικό βόλεϊ δεν έχει αντανακλαστικά και ούτε είναι έτοιμο για την επόμενη μέρα! Το «θα βοηθήσουμε τα σωματεία» ούτε πρόταση, ούτε πλάνο είναι. Το «θα περιμένουμε να δούμε» ούτε πρόταση, ούτε πλάνο είναι. Όλα αυτά εντείνουν την ανησυχία, και δημιουργούν ερωτηματικά ως προς τι θα μας «παρουσιάσουν» ως βόλεϊ την επόμενη χρονιά.

Ας δούμε τα απλά δεδομένα, σκέψεις που είναι το λιγότερο κοινές:

1. Όταν οι χορηγοί την ίδια ημέρα του lockdown «χάλασαν» συμφωνίες ενόψει της νέας χρονιάς ή μείωσαν από 30 τοις εκατό και πάνω τις ήδη υπάρχουσες. Πώς μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι οι μικροί χορηγοί των 2.000 και των 5.000 Ευρώ που είναι και «αιμοδότες» πολλών τοπικών σωματείων θα συνεχίζουν να δίνουν τα αντίστοιχα ποσά, συντηρώντας τις ομάδες αυτές;
2. Πώς μπορεί να μην δει κάποιος ότι τα σωματεία που στηρίζονται στις ακαδημίες τους και που ήδη έχασαν το διάστημα Μάρτη-Μάη να μην πλήττονται ήδη οικονομικά και πως αυτές οι απώλειες να μην λειτουργήσουν κυλιόμενα για την ερχόμενη σεζόν στις ομάδες που επίσης συντηρούν;
3. Υπάρχει κάποιος που με όσα αναφέρει η παγκόσμια ιατρική κοινότητα να πιστεύει ότι οι αγώνες θα ξεκινήσουν κανονικά με κόσμο την ερχόμενη σεζόν; Γιατί μέχρι τώρα όλες οι αναφορές είναι για κεκλεισμένων. Κι αν έχουμε κεκλεισμένων, ο κόσμος θα αγοράσει τα διαρκείας των ομάδων με τον ίδιο ζήλο;
4. Πώς γίνεται να υπάρχει ακόμα και σαν σκέψη από την ΕΟΠΕ η αύξηση των ομάδων από 12 σε 14 στην Α1 γυναικών; Παραβλέποντας ότι αυτό λέγεται αναδιάρθρωση… πόσο σοφό είναι όταν όλοι λένε να μειώσουμε τις ομάδες για να ανέβει ο ανταγωνισμός, στο ελληνικό βόλεϊ να τις αυξήσουμε; Πολύ περισσότερο ένεκα κορωναϊού… πόσο σοφό είναι να αυξηθούν οι μετακινήσεις ανά την επικράτεια;
5. Τι θα συμβεί με τα πρωταθλήματα αν το Νοέμβρη-Δεκέμβρη έρθει ένα δεύτερο κύμα πανδημίας; Θα τα λήξουμε και τότε; Θα περιμένουμε; Τι θα γίνει τότε με τους ερασιτέχνες αθλητές που δεν μπορούν να μπουν στο καθεστώς της Α1 Ανδρών;
6. Με κάποιες ομάδες να έχουν(από)χαιρετήσει ήδη αθλητές/τριες χωρίς να υπάρχει καν επίσημα τέτοια απόφαση και με άλλες να αναμένουν καρτερικά αποφάσεις, για ποιο ακριβώς πλάνο μιλάμε και ποιά η έννοια της αναβολής;
7. Αν ολοκληρωθούν τελικά τα πρωταθλήματα εκτός αγωνιστικών χώρων, θα πληρωθούν οι αθλητές αλλά και οι αθλήτριες όλων των ομάδων τα συμφωνηθέντα τους; Ή θα δημιουργηθεί δεύτερος γύρος συσκέψεων, διασκέψεων και σκέψεων…

Βασιζόμενοι σε όλα τα παραπάνω και σε άλλα τόσα που υπάρχουν ανοικτά (τηλεοπτικό συμβόλαιο κλπ) το μέλλον φαντάζει αβέβαιο για τα πρωταθλήματα. Με πόσες ομάδες θα ξεκινήσουν, αλλά και με πόσες υγιείς ομάδες θα ολοκληρωθούν και εν γένει αν θα αντέξουν!

Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στους αθλητές και τις αθλήτριες αλλά και γενικότερα τα αγωνιστικά τιμ των ομάδων (ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν προπονητές, βοηθοί, στατιστικολόγοι, φροντιστές κ.α) που ξεκάθαρα πλήττονται από όλη αυτή την περιπέτεια και που θα τους ζητηθεί να βάλουν πλάτη για μια κατάσταση πρωτόγνωρη. Μια συγκυρία που τους καθήλωσε σπίτι, όπως τους περισσότερους από εμάς, και δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι για τους αθλητές και τις αθλήτριες ο φυσικός τους χώρος -εκεί δηλαδή που τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν- είναι τα γήπεδα και εκεί θέλουν να επιστρέψουν… όχι αύριο, ούτε σήμερα αλλά χθες!