Χρονιά επιστολών, τηλεδιασκέψεων και ελάχιστου βόλεϊ!

Μια κακή χρονιά για την ανθρωπότητα φεύγει και φυσικά μια κακή χρονιά για το ελληνικό βόλεϊ! Οι μάσκες έχουν πέσει μήνες πριν την έναρξη της φετινής αγωνιστικής σεζόν και από αυτήν εδώ τη γωνιά, τα γράφουμε άπαξ και δεν συνηθίζουμε να τα επαναλαμβάνουμε γιατί ούτε γραφικοί είμαστε, ούτε θέλουμε οι αναγνώστες μας να μας κατατάσσουν σε αυτήν την κατηγορία!

«Ζητείται πλάνο στην μετά-κορωνοϊού ημέρα» γράφαμε τον Απρίλιο του 2020 και μέσα στο κείμενο θα βρείτε ερωτήματα, ένα εξ αυτών: «Τι θα συμβεί με τα πρωταθλήματα αν το Νοέμβρη-Δεκέμβρη έρθει ένα δεύτερο κύμα πανδημίας; Θα τα λήξουμε και τότε; Θα περιμένουμε; Τι θα γίνει τότε με τους ερασιτέχνες αθλητές που δεν μπορούν να μπουν στο καθεστώς της Α1 Ανδρών»;

Ήρθε το δεύτερο κύμα της πανδημίας σε πολύ χειρότερη μορφή συγκριτικά με το πρώτο, ΑΛΛΑ η προκήρυξη της Α1 γυναικών, την οποία να σημειώσουμε ότι την διαβάζουν και την υπογράφουν οι Πρόεδροι των σωματείων δεν είχε ούτε υποσημείωση για αυτό που σε όλη την βολεϊκή Ευρώπη και όχι μόνο, από αρχές Σεπτέμβρη ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ, πρωτόκολλα με τεστ κορονοϊού!

Ουδείς (ΕΟΠΕ, παράγοντες) το προέβλεψε με το ερώτημα να παραμένει ρητορικό «αν είχε προβλεφθεί, πόσες ομάδες θα το είχαν ακολουθήσει τότε»; Κάπου εκεί χάθηκε το έργο… και μετά είδαμε:

-Την ΕΟΠΕ να επικαλείται τις Εθνικές ομάδες για την επανέναρξη και μέσα σε λίγες μέρες να αυτοαναιρείται μη δηλώνοντας συμμετοχή στο European League!

-Είδαμε σωματεία να βγάζουν δηλώσεις αθλητριών για να σωθεί το ελληνικό βόλεϊ και την ίδια ώρα αρκετά εξ αυτών να μην έχουν τακτοποιήσει ούτε τα δεδουλευμένα του Οκτωβρίου απέναντί τους, άλλες να έχουν διαφορές ως προς τις τοποθετήσεις τους κ.α.

-Είδαμε επιστολή μέχρι και στον Πρωθυπουργό, όταν στις τηλεδιασκέψεις των ομάδων ομοφωνία πρέπει να υπήρχε μόνο ως προς την ώρα της διαδικτυακής τους συνάντησης!

-Είδαμε ομάδες να έχουν ενημερώσει πολύ νωρίτερα τις αθλήτριές τους να βρουν ομάδα (σ.σ δεν είναι κακό κάποιος να αναγνωρίζει ότι οικονομικά δεν μπορεί να ανταπεξέλθει), όμως είδαμε και ομάδες να πληρώνουν κανονικά τις συμφωνίες τους, επιλέγοντας την αναμονή.

Ωστόσο, αυτό που μένει στο φινάλε του 2020 είναι η ανικανότητα λήψης διοικητικών αποφάσεων και η ανειλικρίνεια ένθεν και ένθεν! Σε μια χρονιά που οι ζωές όλων έχουν έρθει τούμπα, σε αυτή τη χρονιά ξεχώρισαν και ξεχωρίζουν όσοι προνόησαν είτε στον προϋπολογισμό τους, είτε στις επιλογές τους, είτε στην ιατρική τους θωράκιση. Το ελληνικό βόλεϊ δυστυχώς δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία και πλέον «τρέχει» να σώσει ό,τι σώνεται…

Υγ1. Ως προς τους ‘αιώνιους’ δυο σημειώσεις: Ο μεν Ολυμπιακός επέλεξε να «απελευθερώσει» αθλήτριες με «βαριά» συμβόλαια ποντάροντας παράλληλα στη μη ολοκλήρωση του πρωταθλήματος και μπορεί να δικαιωθεί. Ωστόσο, όσες παραμείνουν είναι καλές αθλήτριες και θα σταθούν αξιοπρεπέστατα. Μην περιμένετε σωματεία τέτοιου μεγέθους ΠΟΤΕ να βγουν να μιλήσουν για προβλήματα. Ο δε Παναθηναϊκός, απαλλαγμένος από τα χρέη, παρότι έχασε την Κοσμά και προς ώρας δεν έχει υπεροχή συγκριτικά με τον ΠΑΟΚ και τον ΑΟ Θήρας, επέλεξε τη συνέχιση του πρωταθλήματος. Άπαντες στο φινάλε κρίνονται από τις επιλογές τους ενώ είναι αστείο κάθε φορά το άθλημά μας να εμπλέκεται με τις “κυβερνητικές ή μη επιθυμίες’ και να “ποδοσφαιροποιείται”… Αφήστε που αν ήταν έτσι, ΕΟΠΕ και ΕΣΑΠ με τόσα ευχαριστήρια και τέτοιες δηλώσεις πίστης και αφοσίωσης, θα επρεπε να βρίσκονταν πρώτες στη λίστα εμβολιασμών!

Υγ2. Είναι ξεκάθαρο ότι η ΕΟΠΕ και συνολικά το άθλημα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Σε περίπτωση που δεν ξεκινήσει και δεν ολοκληρωθεί τίποτα (σ.σ θυμίζουμε ότι η Πρι Λιγκ δεν έχει ξεκινήσει καν!) δεν θα μιλάμε για «παύλα» ως προς ένα πρωτάθλημα αλλά μια μαύρη σελίδα. Είναι θέμα ύπαρξης και επιβίωσης αλλά είναι και ένα καλό μάθημα για όσους στο διοικητικό συμβούλιο -διοίκηση δεν ασκεί μόνο ο πρόεδρος!- δεν έχουν κατανοήσει το ρόλο τους διότι το «διοικείν εστί προβλέπειν» και ως προς αυτό υπήρξε παραγώδης αποτυχία.

Υγ3. Καλή χρονιά με υγεία και μεγαλύτερη ειλικρίνεια… αυτή που αξίζουν αθλητές και αθλήτριες είτε παίρνουν οδοιπορικά, είτε έχουν συμβόλαια. Όλοι τους έχουν ψυχή και αν μη τι άλλο σε αυτήν βασιζόμαστε όλοι για την επόμενη μέρα!