Παπάζογλου : «25 υπέροχα χρόνια»

«Αυτό που θα μου λείψει περισσότερο, είναι η μυρωδιά των αποδυτηρίων…». Με αυτή την απάντηση, ο Γιώργος Παπάζογλου, επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο το πόσο αθεράπευτα ρομαντικός είναι, το πόσο πολύ αγαπάει το βόλεϊ, το πόσο θα του λείψει η…. ομάδα και πάνω απ΄ όλα πόσο πολύ θα λείψει αυτός από εμάς.

Συνέντευξη στη Μελίνα Ντισλιάν

Ο αιώνος έφηβος του Εθνικού, αποχαιρέτησε την ενεργό δράση το περασμένο Σάββατο, στο ματς κόντρα στην Κηφισιά, με τον ίδιο να ρίχνει την αυλαία σε μία πορεία που μόνο σεβασμό και χειροκρότημα κέρδισε από όλους…

Γιώργο, μετά από 28 χρόνια αποφάσισες να αποσυρθείς από την ενεργό δράση. Ήταν εύκολη απόφαση;

Μία τέτοια απόφαση δεν είναι ποτέ εύκολη. Το να έχεις ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα κάθε μέρα τα τελευταία 28 χρόνια και ξαφνικά να φεύγεις από όλο αυτό, μόνο εύκολο δεν είναι. Είναι μία απόφαση που πήρα και σίγουρα με στεναχώρησε αρκετά.

Και πέρυσι είχες δηλώσει ότι θα σταματήσεις αλλά τελικά συνέχισες. Υπάρχει περίπτωση να γίνει και φέτος η έκπληξη;

Φέτος σίγουρα όχι δεν θα υπάρξει έκπληξη. Πήρα μία απόφαση και θα την υποστηρίξω. Πέρυσι όπως είπες άλλαξα γνώμη και ο λόγος ήταν ο Σάκης Μουστακίδης,. Μου ζήτησε να μείνω για να βοηθήσω την ομάδα και να δουλέψω μαζί με τους νεαρούς παίκτες που έχουμε. Το θεώρησα χρέος μου να δεχτώ και έτσι έμεινα στον Εθνικό. Φέτος όμως η απόφαση δεν θα αλλάξει.

Τι θα σου λείψει περισσότερο;

Αυτό που θα μου λείψει πιο πολύ είναι η μυρωδιά των αποδυτηρίων. Το καθημερινό πρόγραμμα που είχα εδώ και 28 χρόνια, με προπονήσεις, αγώνες, ταξίδια….. Θα μου λείψουν πολλά πράγματα. Το πιο δύσκολο όμως είναι άλλο…. Είναι ο ελεύθερος χρόνος που θα έχω.

Δεν είχες συνηθίσει να έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο….

Ακριβώς. Από τη μία οι προπονήσεις, τα γυμναστήρια, οι αγώνες και τα ταξίδια…. είχα πάντα γεμάτο πρόγραμμα. Τώρα ο ελεύθερος χρόνος θα είναι αρκετός και δεν ξέρω πως θα τον καλύψω.

Στον Εθνικός αγωνίστηκες 4 χρόνια. Πως θα τα χαρακτήριζες;

Ήταν χρόνια πολύ όμορφα, γλυκά και υπέροχα. Σίγουρα υπήρχαν πολλές δύσκολες στιγμές, ειδικά τη φετινή περίοδο. Ωστόσο πάντα στο τέλος μένουν οι ευχάριστες παραστάσεις στο μυαλό μας. Τουλάχιστον εγώ, τέτοιος άνθρωπος είμαι. Θέλω να θυμάμαι τα καλά.

Ποια χρονιά σου στον Εθνικό θα σου μείνει αξέχαστη και γιατί;

Σίγουρα η δεύτερη και η τρίτη χρονιά έχουν μείνει έντονες στο μυαλό μου. Τη δεύτερη χρονιά καταφέραμε και βγάλαμε την ομάδα στην Ευρώπη, μετά από 31 ολόκληρα χρόνια, ενώ τη τρίτη χρονιά, ήμασταν ξανά στην Ευρώπη και ταυτόχρονα διεκδικήσαμε μέχρι τέλους, την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Έχεις αγωνιστεί σε Ορεστιάδα, Ολυμπιακό, Λαμία, Πάτρα και Πανελλήνιο. Από όλα αυτά τα περάσματα που έκανες και τις παραστάσεις που είχες, τι θυμάσαι πιο έντονα;

Θα σου φανεί περίεργο αλλά πρώτη στο μυαλό μου, έρχεται η απώλεια του πρωταθλήματος όταν έπαιζα στην Ορεστιάδα, από τον Ολυμπιακό. Αν και είχαμε το πλεονέκτημα της έδρας, δεν καταφέραμε να πάρουμε τον τίτλο. Εκείνη η χρονιά, 1997-1998, ήταν σίγουρα μία χρονιά που με σημάδεψε. Ωστόσο δεν μπορώ να ξεχάσω και την περίοδο 2010-2011, όταν κατακτήσαμε με το Ολυμπιακό το πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Super Cup. Ήταν μία πολύ γεμάτη χρονιά για μένα.

Θέλω να μου πεις τι διαφορές παρατηρείς στο άθλημα από την ημέρα που ξεκίνησες (1987) μέχρι και σήμερα, σε επίπεδο θεάματος, σε επίπεδο χρημάτων και επίπεδο φιλάθλων.

Ξεκινώντας από το τεχνικό μέρος και το θέαμα που προσφέρουν πλέον οι ομάδες, θεωρώ ότι τώρα το άθλημα έχει γίνει πιο γρήγορο, υπάρχει πολύ ταχύτητα και είναι πιο εντυπωσιακό. Παλαιότερα μπορεί να μην υπήρχε τόσο γρήγορος ρυθμός, ωστόσο υπήρχε πιο πολύ δύναμη. Αναφορικά τώρα με το οικονομικό μέρος, νομίζω ότι όλοι βλέπουν τι γίνεται. Η χρυσή περίοδος του βόλεϊ ήταν η δεκαετία από το 1998 μέχρι και το 2008. Από εκεί και μετά η οικονομική κρίση διέλυσε το άθλημά μας. Ξεκίνησε ένας κατήφορος που δεν ξέρω πότε θα σταματήσει. Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, ήταν να μειωθούν οι ηχηρές μεταγραφές, να επηρεαστεί το θέαμα που προσφέρουν οι ομάδες και κατά συνέπεια να μειωθεί και ο αριθμός των φιλάθλων. Είναι ένα ντόμινο…. Το ένα επηρεάζει το άλλο. Ευτυχώς είχα την τύχη να παίξω σε ομάδες που ανέκαθεν μάζευαν πολύ κόσμο στο γήπεδο, οπότε απέφυγα παραστάσεις με άδειες κερκίδες και καθίσματα.

Ο Εθνικός είναι μία ομάδα με πολλά νέα παιδιά. Ποια είναι η συμβουλή σου προς τους παίκτες;

Σίγουρα τα παιδιά βρίσκονται σε μία πολύ δύσκολη περίοδο. Ωστόσο αν αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις – και πίστεψέ με τα συγκεκριμένα παιδιά λατρεύουν αυτό που κάνουν – τότε συνεχίζεις να αγωνίζεσαι και να παλεύεις γι΄ αυτό που κάνεις. Χρειάζεται πολύ δουλειά και υπομονή και στο τέλος θα δικαιωθούν. Πάντα αυτός που επιμένει και δουλεύει πάνω σε αυτό που αγαπάει, στο τέλος δικαιώνεται.

Θέλω να στείλεις ένα μήνυμα στον κόσμο της ομάδας….

Νιώθω πραγματικά τυχερός που αγωνίστηκα μπροστά στον κόσμο του Εθνικού. Με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και ένιωσα αμέσως άνετα και οικεία. Τόσο στις καλές όσο και στις δύσκολες στιγμές, ο κόσμος ήταν πάντα κοντά μου. Ελπίζω τα πράγματα να φτιάξουν στον Εθνικό και να παραμείνουν κοντά στην ομάδα γιατί η Αλεξανδρούπολη είναι μία πόλη που χρειάζεται το βόλεϊ και το έχει ανάγκη.

Τέλος θέλω να μου δώσεις έναν τίτλο για τα χρόνια που έζησες στο βόλεϊ.

«25 υπέροχα χρόνια». Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ άλλον τίτλο. Αποχωρώ γεμάτος εμπειρίες, παραστάσεις και συναισθήματα. Φεύγω γεμάτος….

Πηγή : Thrakisports.blogspot.gr