Έξω… πάμε καλά!

Ήταν καλοκαίρι του 2009 σε ένα πηγαδάκι στο Δημαρχείο της Βιέννης, εκεί όπου παραδοσιακά συγκεντρώνονται οι εκπρόσωποι των κορυφαίων ομάδων του Τσάμπιονς Λιγκ για την κλήρωση, όταν υψηλόβαθμα στελέχη της  CEV εξέφραζαν τον προβληματισμό τους για τις συμμετοχές των ομάδων τα επόμενα χρόνια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ένεκα… οικονομικής κρίσης!

Μια κρίση που στην Ελλάδα όλοι την (προ)έβλεπαν να έρχεται αλλά κανείς δεν πίστευε τις ολέθριες συνέπειές της σε όλους τους τομείς της ζωής, και φυσικά στον αθλητισμό. Έξι χρόνια μετά και η οικονομική κρίση έχει κατοικοεδρεύσει στη χώρα μας, ανάπτυξη δεν υπάρχει σε κανένα απολύτως τομέα και οι ιθύνοντες των ομάδων βόλεϊ για ακόμα ένα καλοκαίρι προσπαθούν να καταπιαστούν από παντού να βρουν χορηγίες, να κλείσουν «τρύπες» και να κρατήσουν «ζωντανή» τη φλόγα του ανταγωνισμού σε άντρες και γυναίκες ενόψει της νέας σεζόν.

Δεν ξέρω πως υποδέχτηκε η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Βόλεϊ τις συμμετοχές του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακό, του Φοίνικα Σύρου και του Εθνικού Αλεξανδρούπολης στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αντρών και αντίστοιχα του Ολυμπιακού, του Πανναξιακού και της ΑΕΚ στις γυναίκες. Υποπτεύομαι ότι έχει πετάξει τη σκούφια της από χαρά… λογικό!

Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι «έξω πάμε καλά», όταν μέσα τα δείγματα δεν είναι καλά!

Για να εξηγούμαι… με εξαίρεση τη συμμετοχή του ΠΑΟΚ, ο οποίος έχει ραντεβού ιστορικό με τη διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και του Ολυμπιακού που δεν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα (και η διοργάνωση που θα λάβει μέρος στους άντρες είναι μιας οικονομικής κλάσης κατώτερης του Τσάμπιονς Λιγκ) για τις υπόλοιπες ομάδες ένας προβληματισμός ή καλύτερη μια ανησυχία στο άκουσμα των δηλώσεων συμμετοχής υπήρξε.

Ίσως όχι τόσο από τη συμμετοχή του Φοίνικα, που μακράν όλων των υπολοίπων ομάδων μοιάζει να έχει μια διαφορετική βολεϊκή κουλτούρα και μενταλιτέ (αν και κάποια στιγμή πρέπει να συνδυαστεί αυτή και με την καταξίωση μέσω τίτλου), αυτή μοιάζει να δικαιολογεί το ευρωπαϊκό ταξίδι. Πολύ περισσότερο δε, όταν οι Συριανοί έχουν καπετάνιο και μπροστάρη έναν πρόεδρο –όπως είναι ο Δημήτρης Παλιόπορτας- που εγγυάται! Τότε ουδείς μπορεί να μιλήσει…

Ωστόσο, οι συμμετοχές της τελευταίας στιγμής ξάφνιασαν πολλούς. Ανάμεσα σε αυτές το «ναι» του Εθνικού Αλεξανδρούπολης, που το περυσινό του ταξίδι μέχρι την 8άδα του Τσάλεντζ Καπ του κόστισε με όλη τη σημασία της λέξης και το πλήρωσε ακριβά! Παίκτες απλήρωτοι που ναι μεν βίωσαν την ευρωπαϊκή εμπειρία αλλά που μετά από κάθε ταξίδι και κάθε αγώνα επέστρεφαν, παραμένοντας απλήρωτοι και κοιτάζονταν μεταξύ τους. Τα μηνύματα βέβαια από τη Θράκη είναι θετικά ότι κάτι καλό… κινείται!

Ευρωπαίες θα είναι και οι γυναίκες που θα επανδρώσουν ή και θα παραμείνουν στην ομάδα της ΑΕΚ, που επίσης δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής αλλά δέχτηκε να πάρει τη θέση του ΠΑΟ. Μια ομάδα που πέρυσι πέρασε επίσης δύσκολες στιγμές και είχε ελληνικό κορμό γιατί είχε απαγόρευση ξένων μεταγραφών λόγω παρελθόντων χρεών. Μένει να δούμε τι υπάρχει στα σκαριά για την ΑΕΚ γιατί πολλά ακούγονται αλλά έχουμε πει ότι τα λόγια πετούν…

Η μόνη ομάδα πάντως που πέρυσι όντως «έξω πήγε καλά» ήταν ο Πανναξιακός! Όταν ο πρώην προπονητής του ΠΑΟΝ, Ζόραν Κόβαζιτς ήταν υπέρμαχος της ευρωπαϊκής πορείας είχε λόγους. Με πρώτο και σημαντικότερο του ότι η ομάδα των Κυκλάδων έπρεπε να πάρει εμπειρίες άμα ήθελε να είναι ανταγωνιστική. Και δικαιώθηκε αφού πέραν της φανταστικής πορείας της ομάδα της Νάξου, οι οχτώ επιπλέον αναμετρήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν αυτές που απογείωσαν αγωνιστικά τον Πανναξιακό. Στη λογική αυτή και μόνο, θα πρέπει να βασίστηκε η διοίκηση της ομάδας και να δήλωσε εκ νέου συμμετοχή, αν και ακόμα το τοπίο είναι θολό ενόψει της νέας σεζόν.

Όπως και να χει είναι πλέον αποκλειστικά και μόνο στο χέρι των ομάδων και των ιθυνόντων που δήλωσαν συμμετοχή να αποδείξουν πρώτα στους ίδιους τους τους εαυτούς αλλά και στους αθλητές, το τεχνικό επιτελείο και όλους τους συνεργάτες-συνοδοιπόρους, τους οποίους οφείλουν να κοιτάζουν όλο το χρόνο στα μάτια (;!) ότι η απόφαση του ευρωπαϊκού ταξιδιού δεν έγινε… για το ονόρε αλλά έγινε συνειδητά βάσει προγραμματισμού, μπάντζετ, χορηγιών και στόχων.

Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο…

Υ.Γ. Για όλους τους παραπάνω λόγους η μη χρησιμοποίηση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου από τον Παναθηναϊκό και την Κηφισιά είναι μια έντιμη κίνηση. Περισσότερο δε για τους «πράσινους» που ήδη έχουν ολοκληρώσει σημαντικούς διακανονισμούς και αυτό στο χρηματιστήριο του ελληνικού βόλεϊ μεταφράζεται σε αξιοπιστία. Ανεξαρτήτου στόχων, δεν είναι τυχαίο που οι Έλληνες αθλητές έχουν στα ψηλά των επιλογών τους τον Παναθηναϊκό στο μεταγραφικό παζάρι ενώ και οι ξένοι μάνατζερ αποκτούν τη χαμένη εμπιστοσύνη με το σύλλογο σε ότι αφορά τις επιλογές των αλλοδαπών αθλητών.

Υ.Γ1. Για το επιχείρημα της απλής συμμετοχής ότι το Cev Cup και το Challenge Cup είναι μίνιμουμ δυο παιχνίδια (σε περίπτωση αποκλεισμού) και μετά τέλος, αρκεί να πούμε ότι οι περισσότερες ομάδες κάθε χρόνο στην κλήρωση κάνουν το σταυρό τους να μην βρεθούν αντιμέτωπες με κάτι ομάδες που χρειάζεται η αποστολή δυο αεροπλάνα και κανά δυο πούλμαν για να φτάσουν στον τελικό προορισμό! Δεν είναι η κούραση τόσο, όσο το κόστος του ταξιδιού που απογειώνεται! Εκτός αν ξαφνικά γίναμε τόσο large και το 15χίλιαρο (15.000 Ευρώ) ενός τέτοιου ταξιδιού το εξασφαλίζουμε με “αίμα” και το “πετάμε” για το… τίποτα.

Υ.Γ2. Κι επειδή βάσει των συμμετοχών μας «έξω πάμε καλά»… μέσα θα έχουμε άραγε όπως πέρυσι τις μισές και πλέον ομάδες να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά και να είναι υπό διάλυση;!