Προς τα πού πάμε… παίδες;

Πάμε ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΜΕ!

Σε μία εποχή που οι περισσότεροι βλέπουν την περίοδο κρίσης στην Ελλάδα ως τέλμα, υπάρχει μία γενιά που βλέπει και δέχεται μόνο… ευκαιρίες!!!!

Μια γενιά που μεγαλώνει μέσα από τα social media  και μπορεί να κατεβάσει ανά πάσα στιγμή όλα τα βιντεάκια με τους κορυφαίους και τις κορυφαίες και να έχει άποψη για τα likes και tweets που της δημιουργούν άμεσα και αφιλτράριστα κάποιο συναίσθημα.

Κάποτε… μίαν άλλη εποχή εμείς περιμέναμε τις ειδήσεις ή το Σούπερ Σάββατο για να δούμε δηλώσεις και καμιά καλή φάση που μας άφηνε άφωνους/ες.

Τώρα παμπαίδες, παίδες, έφηβοι και άνδρες είναι όλοι μαζί -στις μικρές κυρίως κατηγορίες- κι αυτό δείχνει να είναι τελικά, πολύ θετικό.

Πόσα από αυτά τα παιδιά που καλά -καλά δεν έχουν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση σε Γυμνάσιο και Λύκειο  θα είχαν την ευκαιρία να παίξουν σε Πρωτάθλημα πριν μία δεκαετία, άραγε ίσως και λιγότερο.

Παρακολουθώντας από πολύ κοντά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων διαπίστωσα για μία ακόμη χρονιά τη μεγάλη αγωνία, την πίστη και την αφοσίωση στην ομάδα και το «δέσιμο» των παιδιών που, παράλληλα με μαθήματα και άλλες δραστηριότητες συν τα θέματα της κάθε οικογένειας ή προσωπικότητας, δεν έχαναν προπόνηση.

Ξενύχτια για διάβασμα, νυχτερινές ατελείωτες ώρες προπόνησης και όλη μέρα στο τρέξιμο για ένα και μόνο σκοπό…

Οι ομάδες στις τελικές φάσεις των Περιφερειών, θα μου πείτε, είναι ίδιες… όπως και αντίστοιχα σε Παμπαίδες και Παίδες πχ στην ΕΣΠΕΔΑ ακριβώς το ίδιο F4.

Μα… αυτές οι ομάδες δουλεύουν, έχουν κίνητρο και εδώ και χρόνια έχουν βάλει στόχο τα παιδιά τα ίδια να φτάσουν τους μεγαλύτερους…

Κάνουν «ιδιαίτερα» μόνα τους μέσα από τα youtube  χαζεύοντας και προσπαθώντας να… αντιγράψουν κινήσεις μεγάλων παικτών, στο σερβίς και το μπλοκ.

Συναντιούνται μεταξύ τους παντού, από τα γήπεδα στα διασυλλογικά πρωταθλήματα, σε κάθε κατηγορία και αρχίζουν από παμπαίδες, παίδες και έφηβοι στη σάλα και τα καλοκαίρια στην άμμο.

Αν μπορούσαν ΟΛΟΙ θα ήταν τον Ιούνιο παρόντες στο World League στη Θεσσαλονίκη να καταγράψουν μόνοι τους με τα κινητά τους, τη μνήμη και τη φαντασία τους την Μεγάλη Ομάδα!!!!

Γιατί κάποια στιγμή, αυτή είναι η πορεία τους, εκεί είναι ο στόχος τους, εκεί θα παίζουν.

Γι αυτό και αγωνίζονται και είναι συνεπείς, ακούραστοι και επίμονοι στην προσπάθεια τους έχοντας ήδη αρχίσει τις στερήσεις που «χτίζουν» το αθλητικό τους προφίλ.

Είναι το σήμερα και το αύριο του ελληνικού βόλεϊ και θα συνεχίσουμε να τους βλέπουμε και να τους θαυμάζουμε ασχέτως βοήθειας της πολιτείας ή της ΕΟΠΕ.

Αυτά έχουν «καταρριφθεί» προ πολλού για του γονείς και τους υποστηρικτές του αθλήματος. Δεν έχουν τόσο νόημα, πλέον και εδώ είναι το μυστικό της επιτυχίας.