«Ασημένιος» στη Μπαρανκίγια ο «King Kong» της Κολομβίας, Λ. Αγκάμεζ

Με το ασημένιο μετάλλιο στο στήθος, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας του, ο Κολομβιανός φιναλίστ των 23^ων Αγώνων Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής, απέδειξε μέσα στο σπίτι του ότι δίκαια θεωρείται ο «King Kong» του Κολομβιανού βόλεϊ.

Σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα της χώρας του El Pais ο πρώην άσος των «αιωνίων» και του Παγκρατίου,  αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην αξία του να είσαι πάντα το Νο 1, στον «πατέρα» του Κώστα Μαργαρίτη και φυσικά στην οικογένειά του, για χάρη της οποίας, έχει αποφασίσει να κρεμάσει την φανέλα μέσα στην επόμενη τριετία.

Παρά τους ασυνήθιστους 7 πόντους για τον ρέκορντμαν με 55 πόντους της ελληνικής Α1 Ανδρών, στα δύο μόλις σετ που αγωνίστηκε στον εντός έδρας τελικό του “Coliseo Humberto Perea” της Μπαρανκίγια,, ο πρώην σταρ των ελληνικών γηπέδων γνώρισε την αποθέωση από 5.000 συμπατριώτες του.

Ωστόσο, το εμπόδιο του Πουέρτο Ρίκο αποδείχθηκε ανυπέρβλητο για τους Κολομβαικούς γηπεδούχους, που μετά την ήττα τους με 3-0 (25-14, 25-21, 25-14) σετ, αρκέστηκαν στην 2η θέση του βάθρου, την καλύτερη που έχουν κερδίσει στην ιστορία του θεσμού.

Άλλωστε για τον Αγκάμεζ ο «τελικός» της διοργάνωσης ήταν στους «4» με την Κούβα. Εκεί η Κολομβία, αν και βρέθηκε να χάνει δις από την παρέα του Χιμένες του ΠΑΟΚ (αγωνίστηκε ως αλλαγή σε δύο σετ χωρίς να πετύχει πόντο) με 36 προσωπικούς του πόντους, πέτυχε μετά από 2 ώρες και 33 λεπτά μία επική ανατροπή, φτάνοντας με 3-2 (20-25, 25-11, 20-25, 30-28, 23-21) στο θρίαμβο και την ιστορική πρόκριση στον τελικό.

Σε αυτή αναμφίβολα έπαιξε ρόλο η απόδοση του 33χρονου νεοαποκτηθέντα διαγώνιου της κορεατικής Woori Card Wibee, “Λίμπε”, που απέδειξε ότι όχι μόνο είναι ο κορυφαίος παίκτης στη χώρα του, αλλά και από τους καλύτερους στον κόσμο.

Παρόλα αυτά, στις δηλώσεις του ο Κολομβιανός σουπερστάρ, κρατώντας χαμηλό προφίλ, έδειξε ότι πλέον τον πρώτο ρόλο στη ζωή του τον έχει η οικογένεια, για χάρη της οποίας θα αποχαιρετήσει τα γήπεδα το πολύ μέχρι τα επόμενα τρία χρόνια.. Ένα παράδειγμα προς μίμηση για τους νεότερους αθλητές, αφού ουδείς φανταζόταν όταν πρωτοέπαιξε βόλεϊ 15 χρόνων στην Valle del Valle, ότι θα έφτανε κάποια μέρα τόσο ψηλά.

Τι εμπειρία σας αφήνει το ασημένιο μετάλλιο στους Αγώνες της Κεντρικής Αμερικής-Καραϊβικής του 2018;

Μου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση γιατί δεν μου αρέσει να χάνω… Πάντα μου αρέσει να είμαι στην πρώτη θέση, αλλά τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Το σημαντικό ήταν ότι η ομάδα των ανδρών έγραψε ιστορία. Κάναμε πολύ καλή δουλειά και αυτό το μετάλλιο είναι αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους της Κολομβίας που μας υποστήριξαν από την αρχή.

Λοιπόν, τι έλειπε για να νικήσετε τον Πουέρτο Ρίκο στον τελικό;

Εμπειρία  Από όλους παίκτες του Πουέρτο Ρίκο, οι 11 παίζουν στο εγχώριο πρωτάθλημα. Ευτυχώς για μας, με μόλις 15 ημέρες προετοιμασίας, φτάσαμε στον τελικό. Αυτό ήταν ιστορικό…

Μετά από αυτό το τουρνουά, τι έχει σειρά για εσάς ως αθλητής; 

Πηγαίνω στην Ελλάδα με την οικογένειά μου και στις 10 Αυγούστου θα φύγω στην Κορέα για να παίξω στην Woori Card Wibee. Εκεί θα είμαι αυτή την εποχή.

Είναι γνωστό ότι ζείτε για το βόλεϊ, τι σημαίνει αυτό για σας;

Το να ζω για το βόλεϊ ήταν μια ευλογία από τον Θεό και την Παναγία. Αυτό το άθλημα “δίνει ψωμί” σε μένα, την οικογένειά μου και πολλούς ανθρώπους που βοηθάω. Έχω “ιδρώσει” πολύ και έχω θυσιάσει πολλά πράγματα. Μερικές φορές θέλω να αγκαλιάσω τη μαμά μου και δεν μπορώ. Ωστόσο, είμαι ευγνώμων και ελπίζω ότι τα πράγματα θα συνεχιστούν με αυτόν τον τρόπο.

Πολλοί μιλούν για το πόσο… απείθαρχος ήσασταν ως  παιδί και κανείς δεν φαντάζονταν ότι θα γινόσασταν ο παίκτης που είστε τώρα. Πώς το καταφέρατε;

Ναι, όταν ήμουν παιδί, ήμουν πολύ απείθαρχος, αλλά τώρα είμαι ήσυχος  (γέλια). Αυτό το πέτυχα χάρη στον μανατζέρ μου, Κώστα Μαργαρίτη, τον οποίο θεωρώ ως “πατέρα”. Επίσης χρωστάω πολλά στον αείμνηστο Carlos Grisales…. Αυτός είναι ο λόγος που λέω σε πολλούς αθλητές να μην επαναπαύονται με τη δεύτερη θέση. Το ΝΟ 1 ένα είναι αυτό που αξίζει…

Έχετε ένα παγκόσμιο ρεκόρ πόντων (55) σε έναν αγώνα, τους οποίους πετύχατε όταν παίζατε στην Ελλάδα, τι σημαίνει αυτό για σας; 

Ήταν ένα απίστευτο κατόρθωμα, πραγματικά. Ήταν πολύ ωραίο γιατί επηρέασε την καριέρα μου και χάρις σε αυτό, άνοιξαν πολλές πόρτες. Χάρη σε αυτό, είμαι εκεί που είμαι…

Επίσης έχετε το προνόμιο να είετε ο καλύτερος βολεϊμπολίστας στην Κολομβία … Θα θέλατε να είστε και ο καλύτερος στον κόσμο; 

Έχω αναφερθεί ήδη ως ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Ωστόσο, ο χρόνος περνά, Έχουν απομείνει περίπου δύο ή τρία χρόνια παιχνιδιού για μένα και αυτό είναι. Θέλω να αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου και στην οικογένειά μου.

Τέλος, ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους αθλητές που μόλις ξεκινούν στο άθλημα και σας θεωρούν ως ίνδαλμά τους; 

Ας πολεμήσουν… Αν θέλουν να ζήσουν από το βόλεϊ, πρέπει να το δείξουν. Δεν είναι μόνο να βγούμε έξω και να κερδίσουμε μερικά ευρώ. Πρέπει πάντα να δίνουν το 100%.

Πηγή: El Pais
Photo: Johnny Olivares