Αντωνιάδου : «Όσο ψηλότερα μπορούμε»

Η επιστροφή του Αιγάλεω στην Α2 των γυναικών έγινε με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο καθώς οι «κυανόλευκες» της Αγγελικής Αντωνιάδου παρά το αρχικό άγχος του… «νεοφώτιστου» φρόντισαν να δείξουν την δυναμική του City και να κερδίσουν με το «καλημέρα» τις εντυπώσεις…

Οι νίκες επί Αγίας Παρασκευής και Βριλησσίων αλλά και οι ήττες στο ταϊ-μπρεϊκ κόντρα σε Ηρακλή Κηφισιάς, Θέτιδα και Ηλυσιακό έφεραν το Αιγάλεω στην 4^η θέση του βαθμολογικού πίνακα ισοβαθμώντας με τον Ηρακλή Κ.

Ο στόχος της παραμονής που όλοι έθεσαν από την αρχή όπως όλα δείχνουν έχει επιτευχθεί και πλέον άπαντες στοχεύουν στο ότι καλύτερο έρθει…

Η Αγγελική Αντωνιάδου μίλησε στο aoaigaleo.gr για την μέχρι τώρα πορεία του City στην κατηγορία, τους στόχους και την φιλοσοφία της ομάδας, το οικογενειακό κλίμα που επικρατεί στην ομάδα, αλλά και τον κόσμο που στηρίζει την ομάδα γεμίζοντας το «Στ. Βενέτης».

-Η επιστροφή του Αιγάλεω στην Α2 πραγματοποιείται με εντυπωσιακό μέχρι στιγμής τρόπο… Τα πρώτα δείγματα γραφής είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικά.

«Η συνέπεια και η δουλειά που κάναμε πιστεύαμε πως θα βγει μέσα στο γήπεδο. Η ομάδα δουλεύει ασταμάτητα χωρίς απουσίες καθώς δόξα το Θεό δεν έχουμε τραυματισμούς. Αυτό είναι πολύ βασικό. Σίγουρα τα αποτελέσματα είναι λίγο πάνω από τις προσδοκίες μας γιατί ξεκινήσαμε με την παραμονή, αλλά όχι ότι αλλάζει πλέον ο στόχος. Ο στόχος παραμένει ο ίδιος.

Για να μην κρυβόμαστε και πίσω από το δάκτυλό μας νομίζω έχουμε εξασφαλίσει την παραμονή, απλά τώρα εφόσον παραμείναμε στην κατηγορία να πάμε όσο ψηλότερα γίνεται για το δικό μας «εγώ».

-Παρά το άγχος και την απειρία το Αιγάλεω από ένα σημείο και μετά άρχισε να παίρνει αποτελέσματα ακόμη και με ομάδες που έχουν στόχο την άνοδο όπως την Θέτιδα και τον Ηλυσιακό…

«Εγώ τα είχα πει από την αρχή ότι ο Όμιλος που είχαμε κληρωθεί είναι πάρα πολύ δύσκολος. Όλα τα παιχνίδια που δίνουμε τα βλέπουμε όπως με τον Ηλυσιακό, την Θέτιδα, τον Ηρακλή. Λόγω της απειρίας μας, λόγω ότι έχουμε νεαρές αθλήτριες κατά βάση στην ομάδα.

Ότι παίρνουμε αποτελέσματα απέναντι σε ομάδες που έχουν στόχο την άνοδο δεν το περίμενε κανείς. Άλλος ο στόχος του νεοφώτιστου, άλλος των ομάδων που έχουν στόχο την άνοδο. Εγώ είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη από την ομάδα και τα κορίτσια».

-Στην μέχρι τώρα χρονιά είδες διαφορές στα κορίτσια από την περσινή χρονιάς;

«Η ψυχολογία. Από τα προηγούμενα χρόνια η διαφορά είναι στην ψυχολογία. Και τα νέα παιδιά που έχουν έρθει και τα παλαιότερα έχουν ανεβάσει την ψυχολογία της. Πίστεψαν στην ομάδα. Εγώ πίστευα πως θα πάρει κάποιο χρόνο  πχ μέχρι τα Χριστούγεννα για να δεθεί και να γίνει ομάδα λόγω των νέων παιδιών, αλλά αυτό τελικά έγινε πολύ γρήγορα.

Πιστεύουν πάρα πολύ στον Σύλλογό μας, στους ανθρώπους που την διαχειρίζονται, σε εμένα. Έχουν αγάπη για τον σύλλογο. Ότι κάνεις με αγάπη και με πάθος ξέρω ότι φέρνει αποτελέσματα.  Αυτό θέλαμε εμείς. Να έχουμε μια ομάδα δεμένη, ενωμένη , αγαπημένη για να κάνει αργότερα κάποια πράγματα. Ευτυχώς εμάς μας βγήκαν από νωρίς και αυτό είναι ότι καλύτερο».

-Αυτό το νωρίς που είπες σε αγχώνει πλέον. Τα αποτελέσματα ήρθαν νωρίτερα από ότι και εσύ περίμενες.

«Σίγουρα. Δεν θέλω το Αιγάλεω να είναι μια φούσκα που ξεφούσκωσε. Θέλω να παραμείνει αυτό. Το ότι έρχονται ορισμένα παιχνίδια 3-2 ναι μεν μας δυναμώνουν, αλλά υπάρχει και κάποια απογοήτευση. Αυτό θέλω να πολεμήσουμε εμείς. Να μην νιώθει η ομάδα το ναι με αλλά…

Κάθε Δευτέρα που μπαίνουμε στο γήπεδο μετά από έναν δύσκολο Σαββατοκύριακο, τα παιδιά είναι με γεμάτες μπαταρίες για τον επόμενο αγώνα. Εμένα αυτό με ικανοποιεί και πιστεύω να κρατήσει».

-Στον αθλητισμό «μαγικά ραβδάκια» δεν υπάρχουν. Στο Αιγάλεω το «μυστικό» είναι η σκληρή δουλειά και η συνέπεια στις προπονήσεις που ανέφερες;

«Η δουλειά και η όρεξη των παιδιών… Δεν ξέρω. Εμένα με έχει κερδίσει η προσπάθεια των παιδιών. Ακόμη και άρρωστες είναι στο γήπεδο, με μικροτραυματισμούς ξανά στο γήπεδο, έχουμε παιδιά που έρχονται από μακριά για τις προπονήσεις, έχουμε παιδιά που δουλεύουν μέχρι αργά το βράδυ και όμως τους βλέπεις να έρχονται τρέχοντας για να μην χάσουν προπόνηση.

Αυτό όχι ότι δεν το είχαμε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά φέτος δείχνει να έχει «γυαλίσει» το μάτι των παιδιών. Και αυτό μου αρέσει πάρα πολύ. Γιατί για όλους μας είναι στοίχημα. Ίσως το ότι λέγαμε πέσαμε σε δύσκολο όμιλο, μας έκανε καλό. Έκανε τα παιδιά πιο σοβαρά για να αποδείξουν πράγματα. Ξεκινήσαμε με πάρα πολύ χαμηλούς στόχους και αυτό πεισμώνει τα παιδιά που θέλουν να αποδεικνύουν ότι μπορούν να κάνουν μεγαλύτερα πράγματα».

-Την Κυριακή υπάρχει το Κύπελλο και ο αγώνας με την Θέτιδα στο «Στ. Βενέτης». Τι μπορεί να περιμένεις έχοντας παίξει ήδη με την Θέτιδα στον Άλιμο (3-2).

«Θα παίξουμε και θα κάνουμε ότι μπορούμε χωρίς να είναι και αυτοσκοπός. Η ομάδα δεν θέλω να φθαρεί από τέτοια παιχνίδια. Είναι πάρα πολύ καλό που είχαμε ένα κενό διάστημα και θα μπορέσουμε να κάνουμε  όπως λέω εγώ ένα «δυνατό φιλικό» και ότι γίνει. Δεν βάζω τα παιδιά στη σκέψη πάμε να κερδίσουμε τη Θέτιδα. Με νοιάζει τι θα κάνουμε με τον ΖΑΟΝ που είναι το επόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος, με νοιάζει τι θα κάνουμε στην μεθεπόμενη αγωνιστική με τη Σάμο».

-Οι καλές εμφανίσεις και τα θετικά αποτελέσματα δεν μας «ξεγελάνε» και συνεχίζουμε κανονικά. Τόσο στη δουλειά όσο και στην φιλοσοφία.  

«Τα παιδιά είναι πάρα πολύ σεμνά και τους το υπενθυμίζω συνέχεια αυτό. Ότι είμαι πολύ υπερήφανη για αυτά τα παιδιά γιατί μπαίνουνε μέσα και προσπαθούν για το καλύτερο.

Στο Αιγάλεω είμαστε μια οικογένεια και το έχουνε λατρέψει αυτό. Εμείς ξεκινήσαμε με κορμό από παιδιά από τις Ακαδημίες και να κάνουμε δουλειά. Φέτος χρειαστήκαμε λόγω της Α2 να προχωρήσουμε σε κάποια μεταγραφική ενίσχυση για περισσότερο εμπειρία αλλά δεν αφήσαμε τα παιδιά να εξαφανιστούν.

Εγώ δεν μπορώ 10 αθλήτριες που πέρσι με ανέβασαν κατηγορία φέτος να κλείσω τα μάτια και να πω γύρισε πίσω στα αναπτυξιακά. Όχι. Εγώ θα τους δώσω την ευκαιρία και όπως βλέπεται όποτε μπορώ χρησιμοποιώ και τα μικρότερα παιδιά. Δεν με νοιάζει αν είναι του 99, του 2000. Πιστεύω σε όλα τα παιδιά και αυτό νομίζω το εισπράττουν τα παιδιά κ με χαροποιεί».

-Ένα μήνυμα προς τον κόσμο που πλέον αγκαλιάζει την ομάδα και γεμίζει ολοένα και περισσότερο το γήπεδο.

«Τους ευχαριστώ πάρα πολύ… Με αφορμή το τελευταίο παιχνίδι με τον Ηλυσιακό το βράδυ σκεφτόμουνα πως όταν ήμουνα εγώ παίκτρια το γήπεδό μας ήταν το ίδιο γεμάτο και δεν χώραγαν όλοι. Όταν είδα τον κόσμο στο γήπεδο να φωνάζει Αιγάλεω και να είναι όλοι εκεί συγκινήθηκα.

Μου θύμισε την δική μου εποχή που έπαιζα και παθιαζόμουν και έλεγα για τον κόσμο μας. Τώρα το να γεμίζει ένα γήπεδο είναι ακόμη πιο δύσκολο από παλιά και τους ευχαριστώ όλους και τον καθένα από μακριά που έρχεται να δει την ομάδα. Όλους όσους γεμίζουν το γήπεδό μας τους ευχαριστώ γιατί αυτό βοηθά πολύ την ομάδα μας. Νιώθουμε όλοι την δύναμη της εξέδρας».