Από την επιτυχία στην αποτυχία, ένα Challenge Cup δρόμος…

«Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από την παρούσα στιγμή» [Γκαίτε] και η δεδομένη στιγμή ανήκει στον Ολυμπιακό που επιστρέφει μετά από 18 χρόνια στα ευρωπαϊκά τρόπαια.

Η ιστορία γράφεται από τις επιτυχίες και από τις κούπες, αλλά και από τις μεγάλες αλήθειες όπως αυτή που είπε μετά την κατάκτηση του Τσάλεντζ Καπ ο μαέστρος του Ολυμπιακού, Ντράγκαν Τράβιτσα.

«Το κλειδί σε αυτή την πορεία ήταν σίγουρα ο επαναληπτικός ημιτελικός με τον Παναθηναϊκό, που ήταν και η καλύτερη ομάδα που αντιμετωπίσαμε στον θεσμό», βάζοντας στη σωστή διάσταση τη διοργάνωση του φετινού Challenge Cup από την οποία απουσίαζαν τα μεγαθήρια και ο ελληνικός εμφύλιος ήταν ουσιαστικά ο πρόωρος τελικός του θεσμού.

Όταν από την αρχή της σεζόν είχαμε προβλέψει ότι ελληνική ομάδα όχι απλά θα φτάσει στον τελικό αλλά θα κατακτήσει τη διοργάνωση, αρκετοί θέλησαν να μας πείσουν για το αντίθετο. Διαψεύστηκαν βέβαια στο φινάλε με την Μακάμπι να μην… αγγίζει όχι κούπα αλλά ούτε σετ! Κι αν ο ΠΑΟΚ δεν είχε τη «σφαγή» στο πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας κόντρα στους ισραηλινούς θα είχε επίσης προχωρήσει και θα  ήταν ελληνική υπόθεση και ο ημιτελικός αλλά και ο τελικός.

Αλλά είπαμε το βόλεϊ και εν γένει ο αθλητισμός είναι η στιγμή και την παρούσα στιγμή ο Ολυμπιακός τα πήρε όλα… ευρωπαϊκή κούπα και πολλαπλά κέρδη (σ.σ όχι μόνο οικονομικά).

Είναι η ίδια στιγμή που έχασε ο Παναθηναϊκός στον (ημι)τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό, με τα συναισθήματα να είναι αντίστροφα στο «πράσινο» στρατόπεδο και την αντανάκλαση της απώλειας να είναι εξίσου πολυμορφική  για τον οργανισμό.

Οι δυο ομάδες έχουν ακόμα τρεις τίτλους να παλέψουν. Κανένας δεν μπορεί να είναι αντάξιος ευρωπαϊκού -ας είναι και της τρίτης τη τάξει διοργάνωσης- γιατί έναν τέτοιο τίτλο δεν τον κατακτάς κάθε σεζόν. Ωστόσο, θα είναι τίτλοι αθλητικού εγωισμού, τίτλοι αποδείξεων, τίτλοι μεταξύ «αιωνίων» εφόσον φυσικά και αμφότεροι φτάσουν εκεί.

Υγ. Ο αθλητισμός έχει και δυνατές εικόνες και η εικόνα με τον Τράβιτσα να πανηγυρίζει με τον νεαρό 17χρονο Ματέο Χασμπαλά είναι αυτή που ο μικρός θα θυμάται για μια ζωή αλλά και αυτή που αποδεικνύει την οντότητα του μαέστρου πασαδόρου των επιτυχιών αλλά και της προσωπικότητας!

Υγ1. Ο αθλητισμός έχει και κριτική επιλογών και η επιλογή του Παναθηναϊκού να αφήσει στην τύχη της την κορυφαία φετινή ευρωπαϊκή στιγμή του δεν μπορεί να δικαιολογηθεί εύκολα από τον κόσμο του. Αν ήμασταν σε δικαστήριο θα μιλούσαμε για «εγκληματική αμέλεια», εδώ ίσως να ήταν και «εγκληματική αφέλεια» το ότι έχεις το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα, έχεις το μομέντουμ, έχεις τη δίψα του κόσμου και επιλέγεις να «μικρύνεις» την προσπάθεια αντί να την «μεγαλώσεις» και να την διασφαλίσεις στο ΟΑΚΑ!

Υγ2. Και αν κάτι μας έχει διδάξει ο αθλητισμός είναι ότι από την επιτυχία στην αποτυχία, ένα Challenge Cup δρόμος…

Ευχή όλων οι ελληνικές ομάδες να παραμείνουν το ίδιο ανταγωνιστικές και να τις ξαναδούμε κάποια στιγμή ακόμα ψηλότερα να συμμετέχουν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, το Champions League!