Χαντάβα: «Εκτός συνόρων τα όνειρά μου»

“Αυτοί που έχουν ένα «γιατί» για να ζουν, μπορούν να αντέξουν σχεδόν οποιοδήποτε «πώς»”, λέει το ρητό του Γερμανού φιλόσοφου Φρήντριχ Νίτσε και ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της Ελληνίδας διεθνούς βολεϊμπολίστριας, Εύας Χαντάβα.

Η όμορφη ακραία έχει απαντήσει εδώ και χρόνια ότι το δικό της «γιατί» είναι το βόλεϊ, για το οποίο ζει και αναπνέει, βρίσκοντας τρόπο σε οποιοδήποτε «πώς», με γνώμονα να κάνει κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο και από ένα βήμα για να ικανοποιεί την τελειότητα της επιλογής της!

Από τον Γυμναστικό Σύλλογο Γρεβενών στον Ηρακλή (2005-2009) και τον Ολυμπιακό (2009-11) με την Εύα να ανοίγει άφοβα πλέον τα φτερά της συνειδητά και να επιλέγει με κλειστά μάτια το εξωτερικό. Η πρώτη της «έξοδος» ήταν… φινετσάτη για λογαριασμό της Terre Verdiane Fontanellato στην Α2 Ιταλίας (2011-12), για να ακολουθήσει η τουρκική Κarsiyaka (2012-13). Μια μικρή στάση και πάλι στην Ελλάδα για να αγωνιστεί πέρυσι με τα Βριλλήσια και από φέτος κάτοικος Αζερμπαϊτζάν, στο μακρινό Μπακού τιμώντας τη φανέλα της Λοκομοτίβ.

Οι εικόνες που έχει κερδίσει θα συμπληρώνουν μετά από χρόνια το άλμπουμ ζωής της, οι εμπειρίες και οι ιστορίες θα είναι αμέτρητες αλλά ας δούμε πώς είναι η φετινή περιπέτεια της Χαντάβα στο Αζερμπαϊτζαν, τι κάνει στην καθημερινότητά της, ποιες είναι οι προτεραιότητές της στο βόλεϊ αλλά και το κεφάλαιο… των θαυμαστών αφού η Ελληνίδα ακραία έχει μεγάλο φαν κλαμπ!

Είσαι από τις Ελληνίδες αθλήτριες που δεν «φοβάται» να αγωνιστεί στο εξωτερικό. Γιατί επέλεξες και φέτος να είσαι εκτός των τειχών;

«Στην Ελλάδα νιώθω ότι δεν με κρατάει κάτι για να πω ότι αξίζει να μείνω. Με λυπεί που το λέω αλλά έχω αφήσει τα πάντα για το βόλεϊ και στην Ελλάδα δεν πρόκειται να έχω κανένα κέρδος πια. Εκτιμώ και δεν ξεχνάω τις φανέλες που έχω φορέσει αλλά πλέον τα όνειρά μου είναι εκτός συνόρων»!

Τι ήταν αυτό που σε κέρδισε για να πεις το «ναι» και να πακετάρεις τις βαλίτσες σου προς Αζερμπαϊτζάν μεριά;   

«Πρώτα από όλα το πρωτάθλημα, το επίπεδο και φυσικά το όνομα της ομάδας! Ήθελα μετά τα Βριλήσσια να κάνω μια νέα αρχή στο εξωτερικό πιο δυναμική, αυτός ήταν ο στόχος μου. Ήρθε την κατάλληλη στιγμή και νομίζω ότι ήμουν 100% έτοιμη να ανταπεξέλθω στους ρυθμούς που θα απαιτούσε η ομάδα της Λοκομοτίβ».

Αζερμπαϊτζάν, Τουρκία ή Ελλάδα και γιατί;

«Ακριβώς με τη σειρά που τα είπες αν και η Ελλάδα δεν είναι στα άμεσα σχέδια μου! Αζερμπαϊτζάν γιατί το επίπεδο και γενικά το βόλεϊ είναι στα τοπ, αμέσως μετά θα επέλεγα Τουρκία δεν ξέρω γιατί αλλά στη Σμύρνη είχα μια πάρα πολύ καλή χρονιά και πιστεύω μελλοντικά ίσως ξαναγωνιστώ προς Τουρκία. Δεν το αποκλείω αλλά αυτή τη φορά θα ήθελα να αγωνιστώ στην πρώτη κατηγορία. Ελλάδα δυστυχώς δεν έχω πολύ καλές αναμνήσεις αν εξαιρέσεις κάποιες πάρα πολύ καλές στιγμές, όπως το Κύπελλο Ελλάδας με τον Ολυμπιακό».

Πώς είναι η ζωή στο Μπακού;

«Είναι γεμάτο το πρόγραμμα με προπόνηση αλλά ίσως να είναι η πρώτη φορά που να κάνω τόσο προπόνηση και να μην παραπονιέμαι γιατί γυρνάω σπίτι γεμάτη νέα πράγματα και νιώθω κάθε μέρα ότι μαθαίνω και κάτι καινούργιο. Αυτό έναν αθλητή τον γεμίζει».

Περιέγραψε μας μια καθημερινή σου μέρα αλλά και μια μέρα ρεπό;

«Μια καθημερινή μέρα: Ξυπνάω στις 7.45 και τρώω το πρωινό μου, στις 9 συνάντηση με ομάδα και πάμε με λεωφορείο στο γήπεδο. Στη συνέχεια, 9.30-11.30 και κάποιες φορές έως 12 προπόνηση. Στις 12.30 φαγητό στο γήπεδο όλοι μαζί γιατί υπάρχει εστιατόριο καθαρά μόνο για εμάς. Αμέσως μετά επιστροφή με λεωφορείο και φτάνω σπίτι γύρω στις 13.00. Θα κοιμηθώ μέχρι τις 15.00 και στη συνέχεια στις 16.30 πάλι συναντιόμαστε με την ομάδα να πάμε γήπεδο και 17.00-20.00 έχουμε προπόνηση. Επιστροφή στο σπίτι γύρω στις 20.30 με 20.45 και εκεί κάπου αρχίζει η ξεκούρασή μου μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί που πάνω κάτω είναι τα ίδια ωράρια! Τώρα στα ρεπό δεν υπάρχει εγερτήριο (γέλια…) είναι πολύ χαλαρή μέρα. Συνήθως πάμε με τα κορίτσια για καφέ στο κέντρο το απόγευμα και μετά ακολουθεί το βραδινό μας σε κάποιο από τα εστιατόρια στο κέντρο».

Αγωνιστικά πώς είναι η ομάδα και ποιοι οι στόχοι;

Κύριος στόχος είναι να κατακτήσουμε το CEV CUP στην Ευρώπη και στόχος πρωταθλήματος είναι να φτάσουμε στους τελικούς. Δίνουν πολύ περισσότερη σημασία στην Ευρώπη. Αγωνιστικά η ομάδα είναι σε πολύ καλή φόρμα και παίζεται τοπ βόλεϊ. Ελπίζω παιχνίδι με παιχνίδι να γινόμαστε ακόμα καλύτερες».

Έχεις παρακολουθήσει καθόλου την ενίσχυση των ομάδων στην Α1 γυναικών; Αν ναι τι εικόνα έχεις;

«Δεν έχω ασχοληθεί τόσο συγκεκριμένα αλλά έχω μια εικόνα… Προβάδισμα δίνω στον Ολυμπιακό και για φέτος γιατί δείχνει να έχει μια πολύ καλή ομάδα πάνω στον ίδιο σχεδιασμό των τελευταίων ετών με πολύ καλές μεταγραφές».

Τι σημαίνεια για σένα το εθνόσημο; Πώς βλέπεις την Εθνική;

«Για μένα το να είσαι διεθνής και να αντιπροσωπεύεις τη χώρα σου το θεωρώ τεράστια και ιδιαίτερη τιμή. Κάθε φορά που φοράω το εθνόσημο σημαίνει πως πρέπει να το τιμήσω όσο καλύτερα μπορώ. Και όχι μόνο παικτικά! Για τα αγωνιστικά, εχουμε δείξει τα τελευταία δυο χρόνια μια καλύτερη εικόνα και βελτίωση στα αποτελέσματα και είμαι πολύ αισιόδοξη για το μέλλον γιατί αρχίζει να γίνεται πολύ σωστή δουλειά με τον κ. Καλμαζίδη και όλο το staff… και πιστεύω πως σιγά σιγά αυτή η ομάδα αρχίζει να διαμορφώνει τη δική της εικόνα».

Είσαι μια από τις αθλήτριες με μεγάλο φαν κλαμπ. Πες μας εκδηλώσεις αγάπης που σου έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό;

Κάθε φορά όσα μου λένε είναι πολύ όμορφα και πραγματικά κάποιες φορές όταν δεν αισθάνομαι πολύ καλά κάποια μηνύματα πραγματικά με κάνουν να αισθάνομαι καλύτερα και να χαμογελάω. Κάποια από αυτά είναι μηνύματα φιλάθλων του Ολυμπιακού που ποτέ δεν ξεχνάνε ότι πέρασα και εγώ από αυτή την ομάδα και πραγματικά η στήριξή τους είναι τεράστια ακόμα και τώρα αλλά και έχω πολύ όμορφα μηνύματα και από Ιταλούς και Τούρκους!

Ένα από τα πιο όμορφα μηνύματα που όπως έλεγα πριν σε κάνουν να χαμογελάς από Έλληνα φίλαθλο έλεγε: «Μιλώντας από τη μεριά της κερκίδας… δεν περνάς σ εμάς ότι απλά κάνεις τη δουλειά σου. Μάλλον γεννήθηκες με τη μπάλα στα χέρια σου. Ζεις το όνειρό σ και μεγαλώνεις κάνοντας ακριβώς αυτό για το οποίο γεννήθηκες. Ξέρεις (μιλώντας πάλι από τη μεριά της κερκίδας) πόσο όμορφο είναι να σου κάνει ο εκάστοτε αθλητής-αθλήτρια να πετάγεσαι από τη θέση σου με δάκρυα συγκίνησης και να χειροκροτάς ακόμα κι αν δε μπορεί να σε ακούσει; Μιλάμε για έναν άνθρωπο που δε γνωρίζεις καν προσωπικά. Αυτό κορίτσι μου γλυκό είναι κατάκτηση. Ξέρεις πόσο όμορφο είναι να σε κάνουν να περιμένεις με λαχτάρα τον επόμενο αγώνα απλά για να καμαρώσεις έναν άνθρωπο που παθιάζεται μ αυτό που κάνει; Αξία ανεκτίμητη που έλεγε κ η διαφήμιση! Είναι στιγμές που η λέξη ευχαριστώ δεν αρκεί για να περιγράψει τα συναισθήματα. Τα σέβη μου λοιπόν σς μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ αθλήτρια»!

Τι σου λείπει από την Ελλάδα και τι κάνεις όταν σε πιάνει γλυκιά κρίση νοσταλγίας;

«Μου λείπει η οικογένειά μου και οι φίλοι μου! Δεν θα έλεγα ότι έχω κρίση νοσταλγίας. Σίγουρα όταν λείπεις για πολύ καιρό νοσταλγείς τη χώρα σου αλλά δεν υπάρχει χάπι για αυτό! Χρειάζεται υπομονή και να σκέφτεσαι πάντα το λόγο που είσαι εδώ και το τι έχεις περάσει για να είσαι εδώ, οπότε αυτό αυτόματα σου δίνει δύναμη και προχωράς».

Εξάλλου, όλα τα παραπάνω τα έχει αποτυπώσει…