Χριστοφιδέλης: «Η δύναμη ψυχής υπερνικά τα πάντα»!

Ο Κώστας Χριστοφιδέλης ανοίγει την καρδιά του στο Volleyplanet σε μια συνέντευξη εκ βαθέων…

Η ιστορία του 39χρονου βολεϊμπολίστα του Α.Ο.Π. Κηφισιάς, Κώστα Χριστοφιδέλη είναι από αυτές που λέμε… μη σου τύχει! Φίλε, μη σε… πάρει η μπάλα! Από εκείνες που άνετα θα μπορούσαν να γίνουν… ταινία. Τι ταινία, υπερπαραγωγή… Με σενάριο «based on true story»! Που έχει να κάνει με ανθρώπινους χαρακτήρες και ανθρώπινες καταστάσεις. Χωρίς την… αρκούδα του Ντι Κάπριο, αλλά με λάμψη, δόξα, φοβερά, δραματικά στοιχεία, έντονη συγκίνηση, μοναδικό σασπένς, δικαστικές πλάνες, ιατρικά σύνδρομα και… 20 μαγνητικές σε 35 μέρες. Και στο τέλος… Happy End!

Δικαίωση, χαρά, λύτρωση και αμέτρητα ηθικά διδάγματα. Από τις ταινίες που «μιλάνε στην ψυχή μας» και συγκινούν ακόμη και τους πιστούς φίλους του «Θείου Όσκαρ». Που έχει προοπτικές για… blockbuster! Με γυρίσματα σε διάφορες χώρες του κόσμου, γήπεδα, δικαστήρια, νοσοκομεία, αεροδρόμια… Με καλούς και κακούς «ήρωες», αλλά κυρίως όμως με έναν μεγάλο, αληθινό πρωταγωνιστή. Αποφασισμένο να φτάσει σε σύγκρουση με όλους και με όλα, με τίμημα την αξιοπρέπειά του.

Ο Nick Proferes, εκπαιδευτής συγγραφής σεναρίου τα τελευταία 18 χρόνια και καθηγητής του Τμήματος Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη, επιμένει πως «για να υπάρχει δράση πρέπει κάποιος να θέλει κάτι πάρα πολύ. Να είναι για αυτόν «ζήτημα ζωής και θανάτου».
Και για τον 33χρονο τότε άσο του Παναθηναϊκού, Κώστα Χριστοφιδέλη το να αποδείξει ότι ουδέποτε έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών, όπως κατηγορήθηκε και τιμωρήθηκε με ένα χρόνο αποκλεισμό εξελίχθηκε στο «μεγαλύτερο αγώνα της ζωής του»! Ένας αγώνας κόντρα στη μοίρα του. Με… οσμή «ζωής και θανάτου», Κόλασης και Παράδεισου…

V.P: Πάνε πλέον 6 χρόνια από τότε… Πώς βίωσες εκείνες τις πρώτες μέρες όταν είχες ενημερωθεί για τα αποτελέσματα του αντιντόπινγκ;

Κ.Χ: Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο για μένα, γιατί όταν σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε «ξέρεις πιστεύουμε ότι δεν έχεις κάνει χρήση, αλλά έχεις κάτι άλλο», υπονοώντας ότι έχω καρκίνο, καταλαβαίνεις ότι δεν ξέρεις τι να σκεφτείς… Δε σου κρύβω ότι μέσα σε 35 μέρες έκανα 20 μαγνητικές, ψάχνοντας να βρω που έχω τον… διάολο! Και έλα στη θέση μου, παίρνοντας τα αποτελέσματα… Aπ’ τη μία ήμουν χαρούμενος που δεν έβρισκαν καρκίνο, αλλά από την άλλη όμως έπρεπε να αποδείξω γιατί υπάρχει αυτή η ορμόνη… Και δυστυχώς, επειδή πολλοί θα αναρωτηθούν εύλογα «ρε Κώστα τόσα χρόνια ως αθλητής δεν είχες ξαναπεράσει από ντόπινγκ, τώρα στο βρήκανε;», θα πρέπει να ενημερώσουμε τον κόσμο, πως η συγκεκριμένη ορμόνη υπήρχε στη λίστα των απαγορευμένων ουσιών από το 2010, όταν και μου τη βρήκανε και όχι τα προηγούμενα χρόνια. Δεν ήξεραν λοιπόν και αυτοί πώς να το χειριστούνε, πράγμα που είναι αδικαιολόγητο στην Ελλάδα του 2010, να έχουμε μέσα ανίχνευσης ορμονών, τα οποία άλλες χώρες τα έχουν εδώ και 30-40 χρόνια. Εκτός αυτού όμως δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να κατηγορήσεις, όχι έναν αθλητή υψηλού επιπέδου που έχει πίσω του μια σημαντική καριέρα, αλλά τον οποιονδήποτε αθλητή! Φανταστείτε να τύχαινε κάτι αντίστοιχο σε κάποιο νεαρό αθλητή, 18 χρονών, που δεν έχει τη δυνατότητα να το ψάξει και να το κυνηγήσει όπως το κυνήγησα εγώ! Τι θα γινόταν στην περίπτωσή του; Θα καταστρεφόταν… θα τέλειωνε η καριέρα του.

V.P: Κάτι που θα μπορούσε να συμβεί και σε σένα αν δεν το κυνηγούσες…

Κ.Χ: Ακριβώς! Εγώ όμως δεν το άφησα αυτό να συμβεί, γιατί πραγματικά ένιωσα πάρα πολύ θιγμένος και από τη στιγμή που εξάντλησα όλα τα περιθώρια και ήμουν σίγουρος πως είμαι καλά στην υγεία μου, πείσμωσα πάρα πολύ! Αφ’ ενός γιατί ήθελα να αποδείξω την αθωότητα μου και αφετέρου γιατί δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κατηγορεί έτσι έναν αθλητή για τόσο σοβαρά αδικήματα. Γιατί όπως γνωρίζετε, το ντόπινγκ στον αθλητισμό είναι Θάνατος… ΘΑΝΑΤΟΣ για τους αθλητές! Και προσωπικά σε καμία περίπτωση δεν θα το επέτρεπα αυτό. Και μου’ τυχε σε μία περίοδο της καριέρας μου που δεν ήμουν και κάνας… πιτσιρικάς! Παίζω τόσα χρόνια, γιατί περίμενα να αθωωθώ και περίμενα να δικαιωθώ όσο είμαι εν ενεργεία αθλητής. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Έμεινα ενάμισι χρόνο έξω από τα γήπεδα στην ουσία, γιατί έχασα το μισό πρωτάθλημα τότε με τον Παναθηναϊκό και άλλον έναν χρόνο από την ποινή που μου επιβλήθηκε, προσπάθησα όμως, επανήλθα…

V.P: Και δεν ήταν μόνο η ποινή αποκλεισμού ενός έτους…

Κ.Χ: Μην το συζητάς.. Ό,τι οικονομία είχα και δεν είχα μου έφυγε στο να μπορέσω να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας! … Το τελευταίο που σκέφτεσαι σε τέτοιες στιγμές είναι τα χρήματα. Δε σου κρύβω πάντως πως «μάτωσα» οικονομικά! Όλα αυτά κοστίζουν πάρα πολύ, εξετάσεις, να στέλνεις δείγματα στο εξωτερικό, ταλαιπώρησα δικούς μου ανθρώπους υποβάλλοντάς τους σε εξετάσεις άνευ λόγου και ουσίας…

V.P: Γιατί το λες αυτό; Οι δικοί σου άνθρωποι θα “πέθαιναν” φαντζάομαι για να σε βοηθήσουν…

Κ.Χ: Με χαρά το έκαναν αυτοί, αλλά θέλω να πω πως ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος αυτή για μένα. Αφ’ ενός ήθελα να αποδείξω την αθωότητά μου και αφετέρου να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου και την υστεροφημία μου. Γιατί δεν οφείλω σε κανέναν και για κανένα λόγο, γιατί δεν έχω δώσει δικαίωμα σε όλη την καριέρα μου για το παραμικρό, να μου προσάψει κανείς το ο,τιδήποτε! Οποιοδήποτε κι αν είναι αυτός. Κάποιοι πιστεύανε πως θα το αφήσω έτσι… Για αυτό και προσέφυγα στο ανώτερο δικαστήριο που είναι ο Άρειος Πάγος και όχι σε ποινικά δικαστήρια γιατί στα αθλητικά θέματα περνάνε τις υποθέσεις πολύ πρόχειρα και δεν ασχολούνται ιδιαίτερα, για να δώσω τέλος, ξέροντας ότι θα είναι μία χρονοβόρα διαδικασία.

V.P: Ευτυχώς όμως, έστω και αργά η… επιστήμη «έκανε το θαύμα» της.

Κ.Χ: Εγώ από την αρχή ήμουν ξεκάθαρος και με…. ιατρικά δεδομένα. Από τη στιγμή που παρουσιάστηκα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Αντιντόπινγκ (WADA), άρχισαν τα πράγματα να παίρνουν το δρόμο τους. Οι άνθρωποι εκεί με καθοδήγησαν, μίλησα με δικό τους γιατρό , με εξέτασε, πήγα δείγματα εκεί, πήγα στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο στο Ελσίνκι, όπου εδρεύει ο γιατρός Dr Stenman και εκείνος ουσιαστικά απεφάνθη, ότι πάσχω από αυτό το σύνδρομο, το σύνδρομο οικογενούς παραγωγής χοριακής γοναδοτροπίνης( hCG ). Και τώρα καταλαβαίνεις, ότι όπου πηγαίνω έχω αυτό το χαρτί μαζί μου, γιατί κάθε φορά που δίνω ούρα πλέον, βρίσκουν αυτή την ορμόνη. Όπως και πέρυσι που έδωσα ούρα στο Κύπελλο στη Σύρο, πάλι ανιχνεύτηκε, μου ζητήθηκαν τα χαρτιά από το WADA, τα έστειλα και τελείωσε.

Το πάλεψα πολύ, το ήθελα πολύ… δικαιώθηκα!

V.P: Υπήρξαν άλλοι σημαντικοί λόγοι που λειτούργησαν ως περαιτέρω κίνητρο;

Κ.Χ: Έχω δύο παιδιά, ο γιος μου ασχολείται ήδη με τον αθλητισμό και είναι πολύ πιθανόν, μιας και ο πατέρας μου και ο αδελφός μου έχουν το ίδιο σύνδρομο, λόγω κληρονομικότητας, να το έχει και ο γιος μου, αν και επειδή είναι μικρός δεν του έχω κάνει εξετάσεις. Ένα σύνδρομο, που δεν εμπεριέχει κανέναν κίνδυνο για την υγεία, είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και κληρονομικό. Όπως σου είπα όμως ήταν υποχρέωσή μου απέναντι στους ανθρώπους που αγαπώ, στα παιδιά μου, στο άθλημα που υπηρετώ και δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω να περάσει έτσι.

V.P: Το γεγονός ότι ο ΠΑ.Σ.Α.Π. ανακοίνωσε πρώτος στον Τύπο την αθώωσή σου είχε συμβολική σημασία;

Κ.Χ: Ήθελα πρώτα να βγει η είδηση από τον ΠΑ.Σ.Α.Π. γιατί νιώθω θιγμένος όχι μόνο ως αθλητής αλλά και ως άνθρωπος, αλλά και για το βόλεϊ. Γιατί έφερα σε δύσκολη θέση ένα άθλημα, το οποίο στο παρελθόν δεν είχε δώσει δικαιώματα. Δεν μπορεί να κατηγορείται ένας αθλητής και εγώ να «παίρνω στο λαιμό μου» όλους τους Έλληνες αθλητές και να αμαυρώνεται το άθλημά μας χωρίς λόγο.

V.P: Κρατάς κακία σε όσους σε αμφισβήτησαν ή ακόμη έδειξαν προκατάληψη απέναντι στο πρόβλημα που αντιμετώπιζες;

Κ.Χ: Κακία…. Όχι! Ένα μεγάλο «γιατί» όμως υπήρχε και θα υπάρχει για το ΕΣΚΑΝ! Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο ΕΣΚΑΝ είναι με τον αθλητή, με τον καθαρό αθλητισμό. Όταν ακόμη και οι ίδιοι ξέρουνε  για την δική μου περίπτωση τι πραγματικά συνέβαινε, είχα εκνευριστεί με την αδιαφορία τους και με τον τρόπο που χειρίζονταν το όλο θέμα. Φαινόταν πως τους ενδιέφερε απλά να «φύγει από πάνω μας» η υπόθεση και «δεν μας ενδιαφέρει». Βρίσκουμε δηλαδή ένα θετικό δείγμα, δεν ψάχνουμε να δούμε γιατί υπάρχει αυτό το θετικό δείγμα και προβαίνουμε στην εύκολη λύση, στον εύκολο ισχυρισμό. Ο οποίος αφ ’ενός κάνει τη δουλειά και αφετέρου δεν μας ενδιαφέρει… Ας αποδείξει ο αθλητής αν θέλει την αθωότητά του. Κι αυτό είναι κάτι πραγματικά που με εξόργισε και γενικά αν θέλουν οι αθλητές να έχουν εμπιστοσύνη απέναντι σε αυτά τα αρμόδια όργανα θα πρέπει να αλλάξουν τη νοοτροπία τους, που βασίζεται σε ένα πολύ κλειστό νομικό πλαίσιο και θα πρέπει να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των αθλητών. Τα συμφέροντα του «καθαρού αθλητισμού» για αυτό υπάρχουνε, αυτός είναι ο ρόλος τους και αυτό πρέπει να υποστηρίζουν.
Όσο για τους συναδέλφους σου, κάποιοι εκ των οποίων με γνωρίζουν δεκαετίες, έμεινα πολύ δυσαρεστημένος από τον τρόπο αντιμετώπισης τους. Χωρίς να θέλω να τους υποδείξω πως θα κάνουν τη δουλειά τους, θεωρώ ότι ήρθε η στιγμή να προβάλλουν την αλήθεια. Στην διάθεσή τους μάλιστα οποιοδήποτε επίσημο έγγραφο μου ζητηθεί…

V.P: Σου πέρασε εκείνη την περίοδο από το μυαλό να σταματήσεις το βόλεϊ;

Κ.Χ: Θα σου πω το εξής… Αν δεν μου τύχαινε αυτό το περιστατικό, δεν είχα σκοπό να παίζω μέχρι τα 38 μου! Θα τα είχα παρατήσει νωρίτερα… Ένα θα σου πω μόνο… Τη χρονιά που έμεινα έξω, που δεν μπορούσα να αγωνιστώ, να ταξιδέψω, το βόλεϊ μου έλειπε πάρα πολύ. Κατάλαβα τότε, πως δεν ήμουν έτοιμος να το αφήσω ως αθλητής. Και αυτός ήταν αφ’ ενός ο λόγος που συνέχισα και αφετέρου, όπως σας είπα και πριν, ήθελα να δικαιωθώ ως εν ενέργεια αθλητής! Είμαι τυχερός που τα κατάφερα, αλλά δεν σου κρύβω πως… μου’ χει βγει η γλώσσα! Γιατί το να κάνεις πρωταθλητισμό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αυτό όμως που έχω συνειδητοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι η δύναμη της ψυχής μπορεί και υπερνικάει τα πάντα!

V.P: Ποιοί σε στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται…

Κ.Χ: Σε τέτοιες περιπτώσεις ο καθένας είναι πολύ δύσπιστος, ιδίως αν δε σε γνωρίζει. Από το χώρο του βόλεϊ δεν είχα και… ίσα ίσα προσπαθούσαν όλοι βλέποντας αυτά τα πράγματα να απέχουν από όλη τη διαδικασία. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι αναμενόμενο μπορώ να πω, δεν περίμενα και κάτι διαφορετικό. Κυρίως είχα δίπλα μου, προσωπικούς φίλους, οικογενειακοί φίλοι θα έλεγα, τους οποίους τους έχω και τώρα και πραγματικά με βοήθησαν, ο δικηγόρος μου και σαφώς η βοήθεια του ΠΑ.Σ.Α.Π. ήταν πάρα πολύ σημαντική. Οι άνθρωποι του Συνδέσμου μας, με καταλάβανε και επειδή γνωρίζανε πράγματα και καταστάσεις στάθηκαν δίπλα μου και με στήριξαν στην επικοινωνία, αλλά και τη συνεργασία που είχα με το WADA. Πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε ένα μεγάλο «γιατί» να συμβαίνει όλο αυτό σε οποιονδήποτε αθλητή. Θα’ λεγα ότι ήταν ο πιο σημαντικός αγώνας της ζωής μου και ο πιο χρονοβόρος. Ένα «χτύπημα κάτω από τη μέση, όπου παραταύτα αποδείχθηκε πως όταν υπάρχει θέληση και ψυχική δύναμη μπορούμε να πετύχουμε πολλά πράγματα.

V.P: Είχες αυτό το διάστημα κάποια επαφή με άλλους αθλητές που αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα, ώστε να σε καθοδηγήσουν λίγο καλύτερα μέσα απ’ τα δικά τους βιώματα;

Κ.Χ: Όχι δεν είχα καμία επαφή, ήμουν προσηλωμένος αποκλειστικά στο δικό μου το πρόβλημα. Όπως ανέφερα ξανά το ντόπινγκ στον αθλητισμό ισούται με ΘΑΝΑΤΟ! Σου κόβονται τα πόδια… Όταν είσαι καθαρός και ξέρεις ότι δεν έχεις κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών, αυτό λειτουργεί για σένα ευεργετικά. Σου δίνει δύναμη, ώθηση για να παλέψεις και να αποδείξεις την αθωότητά σου.

V.P: Διαρκώς επαναλαμβάνεις ότι “το ντόπινγκ είναι θάνατος” και με βρίσκεις σύμφωνο! Τι πρέπει να γίνει όμως για να περιοριστεί αυτή η μάστιγα μέσα από την εμπειρία σου;

Κ.Χ: Θέλω να πιστεύω πως το ντόπινγκ υπήρχε και θα υπάρχει! Το θέμα είναι πως μπορούμε να το περιορίσουμε και όντας πατέρας δύο παιδιών, πως μπορούμε να προφυλάξουμε τα παιδιά μας και τα παιδιά όλου του κόσμου για να αποφύγουνε όλα αυτά τα επικίνδυνα «μονοπάτια» που οδηγεί πολλές φορές ο πρωταθλητισμός. Τώρα αν οι αρμόδιοι θέλουν πραγματικά να καταπολεμήσουν το ντόπινγκ ξέρουν πολύ καλά που πρέπει να «χτυπήσουν». Υπάρχουν μέρη που κινούνται πολύ επικίνδυνες ουσίες και δεν χρειάζεται να είναι κανείς απαραίτητα μέσα στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού… Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά τι γίνεται στα συνοικιακά γυμναστήρια, όπου ο καθένας χωρίς να είναι ειδικός πηγαίνει και μοιράζει σε ανήλικα παιδιά επικίνδυνες ουσίες για την υγεία τους. Από εκεί πρέπει νομίζω να ξεκινήσουν, αν τους ενδιαφέρει πραγματικά η υγεία των αθλητών, των ασκούμενων. Τώρα όσον αφορά στα επαγγελματικά «χωράφια» και σε υψηλό επίπεδο, εκεί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Αυτό που εμάς όμως πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι πως θα προστατέψουμε τα παιδιά μας. Να τους δώσουμε τη σωστή ενημέρωση και τις απαραίτητες βάσεις, ώστε αν στο μέλλον φτάσουνε σε επίπεδο πρωταθλητισμού και έρθει κάποιος να τους προτείνει διάφορες ουσίες, αυτά να μπορούνε να επιλέξουνε. Αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό. Απ’ την άλλη θεωρώ όπως σου είπα και πάλι, πως σε υψηλό επίπεδο, πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν…

V.P: Έχει ακόμη κάποιο αντίκτυπο στη ζωή σου όλη αυτή η περιπέτεια;

Κ.Χ: Το πάλεψα, το ήθελα πολύ δικαιώθηκα. Προσπάθησα και εξακολουθώ να παλεύω και δεν σου κρύβω πως κάθε έξι μήνες επισκέπτομαι το νοσοκομείο για τις απαραίτητες εξετάσεις. Με όλα αυτά που μου έχουν συμβεί, θέλω να είμαι προσεκτικός και να μην ρισκάρω την υγεία μου, μολονότι ακόμη και οι γιατροί μου λένε πως είμαι υπερβολικός. Αλλά το ρισκάρεις;

V.P: Υπήρχαν στη σύγχρονη ιατρική βιβλιογραφία αντίστοιχες περιπτώσεις με την δική σου;

Κ.Χ: Ήμουν από τα πρώτα άτομα που εμφάνισα το «σύνδρομο οικογενούς παραγωγής ορμόνης χοριακής γοναδοτροπίνης (Hcg). Πριν από μένα όμως, την ίδια περίοδο είχαν «πιαστεί» ακόμη ένας Ρουμάνος αθλητής και ένας Αμερικανός παίκτης του μπέιζμπολ. Και ουδείς εξ αυτών τιμωρήθηκε! Μάλιστα αμφότεροι είχαν συμβουλευτεί το γιατρό μου στην Αμερική τον Dr Cole…. Και να φανταστείς ότι εγώ εξακολουθώ και στέλνω δείγματα στην Φινλανδία, γιατί μου το ζητάει σαν χάρη ο καθηγητής Stenman. Γιατί κυρίως έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζουνε κάθε περίπτωση… Τους ενδιαφέρει να μάθουν από πού προέρχεται. Γιατί έχουν βρει ότι το εν λόγω σύνδρομο οφείλεται σε ενδογενείς παράγοντες, δεν οφείλεται σε χρήση απαγορευμένης ουσίας, αλλά αυτό που θέλουν πλέον να μάθουν μέσω αναλύσεων DNA, RNA είναι από πού ακριβώς προέρχεται. Από τους όρχεις, από τα επινεφρίδια, από πού; Με παρακάλεσε λοιπόν για επιστημονικούς λόγους, αν έχω τη δυνατότητα, να τους στέλνω κατά καιρούς δείγματα. Και το κάνω…

V.P: Τώρα που δικαιώθηκες μέχρι πότε σκέφτεσαι να συνεχίσεις να παίζεις;

Κ.Χ: Τι να σου πω… Είχαμε και την απώλεια του Κυπέλλου πρόσφατα, ακολουθούν τα πλέι οφ. Δεν σου κρύβω ότι πολλοί λέγανε «είναι επιτυχία που φτάσατε μέχρι εδώ» κλπ. Έγώ όμως το βράδυ δεν κοιμήθηκα… Είναι σαν να μην παίξαμε ποτέ. Πέρασε ο τελικός και δεν το χω συνειδητοποιήσει. Και επειδή τελικούς δεν παίζεις κάθε μέρα, θεωρώ πως δεν το αντιμετωπίσαμε σωστά το παιχνίδι. Μετά το ματς μοιάζαμε να έχουμε αδειάσει… Έβλεπες πως δεν υπήρχε άλλη ενέργεια, όλη η ομάδα είναι καταπονημένη. Ο Κόβαλτσουκ πχ, το παιδί ήταν τρεις μήνες απροπόνητο. Βέβαια αυτό δεν δικαιολογείται όταν φτάνεις σε έναν τελικό… Εκεί μπαίνεις και τα δίνεις όλα!

Το ιστορικό της υπόθεσης Χριστοφιδέλη

Στις 23 Μαρτίου 2010 σε έλεγχο ντόπινγκ που υποβλήθηκε μετά τον αγώνα πρωταθλήματος Παναθηναϊκού- ΠΑΟΚ, βρέθηκε θετικός στην απαγορευμένη ουσία χοριακή γοναδοτροπίνη (hCG). Τιμωρείται από το Μονομελές Δικαιοδοτικό όργανο της ΕΟΠΕ με ποινή μονοετούς αποκλεισμού και πρόστιμο 3.000 ευρώ.
Στις 11 Μαϊου 2010 προσφεύγει στο Ανώτατο Συμβούλιο Επιλύσεως Αθλητικών Διαφορών (ΑΣΕΑΔ) ζητώντας την ακύρωση της παραπάνω απόφασης, αλλά στις 2 Νοεμβρίου το ΑΣΕΑΔ απορρίπτει τις εφέσεις τόσο του αθλητή, όσο και του ΕΣΚΑΝ (που ζητούσε μεγαλύτερη ποινή). Στις 10 Νοεμβρίου 2011 εξετάστηκαν οι γονείς και ο αδελφός του, όπου τελικά ο Καθηγητής Stenman απεφάνθη με πόρισμα που εστάλη και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Αντιντόπινγκ (WADA) ότι πρόκειται για οικογενειακό σύνδρομο (familial hCG syndrome).

Στις 23 Μαρτίου 2012, καταθέτει αίτημα, βάσει των νέων δεδομένων αναψηλάφηση της δίκης, αλλά και αυτό απορρίπτεται. Την 1η Ιουνίου 2012 δίνονται οδηγίες από τον WADA στο ΕΣΚΑΝ να διεξαγάγει δυο πρόσθετους ελέγχους ντόπινγκ, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση, σύμφωνα με τα Διεθνή Πρότυπα Ελέγχου του WADA. Δεδομένου ότι το ΕΣΚΑΝ δυστυχώς δεν προέβει στους εν λόγω ξαφνικούς ελέγχους ο WADA, κατόπιν νέου αίτηματος του ΠΑ.Σ.Α.Π., ζήτησε από την FIVB, την αρμόδια διεθνή ομοσπονδία, να διεξάγει αυτούς τους χωρίς προειδοποίηση ελέγχους. Όπως κι έγινε το Δεκεμβρίου του 2012, οι οποίοι ανέδειξαν πανηγυρικά αυτό που ο αθλητής, αλλά και ο ΠΑ.Σ.Α.Π. υποστήριζε εξ’ αρχής: Ότι δηλαδή, ο αθλητής είναι φορέας του συνδρόμου οικογενούς παραγωγής χοριακής γοναδοτροπίνης (familial hCG syndrom).

Στις 9 Φεβρουαρίου 2013 η WADA στέλνει αθωωτική επιστολή στον αθλητή! Ο Χριστοφιδέλης προσέφυγε στα Διοικητικά Δικαστήρια, αναζητώντας για πολλοστή φορά την ηθική και πρακτική του αθώωση, η οποία ήρθε τελικά στις 26 Αυγούστου 2015, με την υπ’ αριθμόν 2329/2015 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.