Ελλείψει εγχώριου ανταγωνισμού η Βολερό «μετακομίζει» σε ξένη λίγκα!

“Βόμβα στα θεμέλια του ελβετικού βόλεϊ απειλεί να βάλει, σύμφωνα με ξένα δημοσιεύματα, ο μεγιστάνας πρόεδρος της Βολερό, Σταβ Γιάκομπι, που λόγω ανύπαρκτου ανταγωνισμού στη χώρα του σχεδιάζει να πάρει την ομάδα της Ζυρίχης και να μετακομίσει σε Γερμανία ή Γαλλία.

Κάτι που αν συμβεί, μολονότι δεν είναι η πρώτη φορά που περνάει από το μυαλό του ζάπλουτου Ελβετού προέδρου με ρωσική καταγωγή, θα είναι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού γυναικείου βόλεϊ και σίγουρα θα γράψει μία “μαύρη σελίδα” στην ιστορία του αθλήματος, βάζοντας σε σκέψεις και άλλες ομάδες που δεν παίζουν “χωρίς αντίπαλο”  στα εγχώρια πρωταθλήματα.

Η Βολερό είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια όντας μόνιμη νταμπολύχος της χώρας, είναι η αυτοκράτειρα του ελβετικού βόλεϊ. Ωστόσο, για τον πρόεδρό της αυτό δεν οδηγεί πουθενά, με αποτέλεσμα η  απόσυρση από το εγχώριο πρωτάθλημα και η συμμετοχή της σε  ένα εκ των Γαλλίας -Γερμανίας, να φαντάζει ως μόνη διέξοδος.

«Εμείς σαρώνουμε τις άλλες ομάδες στην Ελβετία… Το πρωτάθλημα έχει εξελιχθεί σε παράσταση για έναν ρόλο, της  Volero. Κάτι που μαρτυρούν και οι αριθμοί: Τα τελευταία 13 χρόνια, οι γυναίκες της Ζυρίχης έχουν κερδίσει 12 πρωταθλήματα και ισάριθμα κύπελλα. μέχρι πρότινος “μετρούσαμε” σερί 185 επιτυχίες σε πρωτάθλημα και Κύπελλο Ακόμη και φέτος, που έχουμε τρεις ήττες σε 17 ματς είμαστε στην κορυφή της Βαθμολογίας” τονίζει ο κ. Γιάκομπι.

Γεγονός είναι πως ο 50χρονος πρόεδρος,  όλα αυτά τα χρόνια έχει βαρεθεί να επενδύει πολλά εκατομμύρια ευρώ μόνο και μόνο για να δημιουργήσει μία ανταγωνιστική ομάδα στο Τσάμπιοςν Λιγκ η στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Συλλόγων, χωρίς όμως κανένα αντίκρυσμα κι εκεί, αφού όπως ισχυρίζεται ο ίδιος «το επίπεδο εδώ δεν μας επιτρέπει να έχουμε μια διεθνή επιτυχία».

Το να “μετακομίσει” στη Γερμανία ή στη Γαλλία, όπου τα εν λόγω πρωταθλήματα είναι πιο ανταγωνιστικά, όπως ισχυρίζεται δεν πέρασε φέτος για πρώτη φορά, μιας και με οικογενειακή περιουσία ύψους 550 εκατομμυρίων ευρώ, έχει τη δυνατότητα να υπερκεράσει τα οποία οικονομικά εμπόδια προκύψουν στην πορεία.  “Αυτά τα πρωταθλήματα είναι πολύ πιο ανταγωνιστικά. Αρνήθηκα να συμμετάσχουμε σε ισχυρά πρωταθλήματα στη Ρωσία, την Τουρκία ή στην Ιταλία για διαχειριστικούς, πολιτικούς και προσωπικούς λόγους. Θα προτιμούσα να κοιτάξω στη… γειτονιά μας, όπου κατανοώ καλύτερα τη νοοτροπία και δεν είμαι υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσω “ντόπιους” παίκτες”.

Εξάλλου ένα ακόμη πρόβλημα που αντιμετωπίζει στη χώρα του είναι ότι βάσει των κανονισμών του ελβετικού πρωταθλήματος, σε κάθε φύλο αγώνα θα πρέπει να δηλώνονται τρεις γηγενείς παίκτριες, από τις οποίες οι 2 τουλάχιστον θα πρέπει να αγωνίζονται ως βασικές στο γήπεδο. “Για αυτό είμαι υποχρεωμένος να δημιουργώ δύο ομάδες. Μία για το Εθνικό πρωτάθλημα και μια για τα διεθνή ματς. Αλλά αυτό δεν έχει νόημα.” τονίζει ο Γιάκομπι, που παράλληλα δυσκολεύτηκε πολύ να βρει Ελβετίδες παίκτριες που να ανταποκρίνονται στα υψηλά στάνταρντς της ομάδας. Εδώ και χρόνια μάλιστα ο Ελβετός πρόεδρος παραπονιέται ότι καμία παίκτρια δεν προπονείται και δεν δουλεύει ως επαγγελματίας. “Στις τοπικές ομάδες γίνεται καλή δουλειά με τις νέες αθλήτριες, αλλά όχι στους κορυφαίους συλλόγους,.

Για αυτό ο Γιάκομπι στοχεύει, παράλληλα με τη δημιουργία μιας από τις κορυφαίες ομάδες, να αναπτύξει τη σχολή ταλαντούχων αθλητριών που διατηρεί στη Ζυριχή. Σε αυτή περίπου 60 κορίτσια ηλικίας από 8-17 ετών, που έχουν αποκτηθεί από τη Σερβία αλλά και από άλλα μέρη του δικτύου της ομάδας,   παράλληλα με τις σπουδές τους, σε συνεργασία με τα τοπικά σχολεία, προπονούνται  για να γίνουν στο μέλλον οι επαγγελματίες αθλήτριες που θα στελεχώσουν την ομάδα της Ζυρίχης.