Εθνική χωρίς… συνέπεια και συνέχεια

Μετά το τέλος του World League, έφθασε και η ολοκλήρωση των αγωνιστικών υποχρεώσεων της Εθνικής μας ομάδας των ανδρών του European League… Και αν με την ολοκλήρωση του Παγκόσμιου Λίγκ τα συμπεράσματα και οι προοπτικές ήταν θετικές, ο αποκλεισμός από το Ευρωπαϊκό Λιγκ φέρνει προβληματισμό και αρκετές αρνητικές σκέψεις.

Η Εθνική μας ομάδα των ανδρών έπειτα από πολλά χρόνια φρόντισε να έχει ένα γεμάτο καλοκαίρι με διπλές υποχρεώσεις σε World League και European League.

Έπειτα από χρόνια το ελληνικό βόλεϊ και η ανδρική εθνική ομάδα έδειξε πως μπορεί να επιστρέψει και να διεκδικήσει λίγο από την χαμένη της λάμψη και αίγλη. Το World League έδωσε στην Ελλάδα αυτή τη δυνατότητα και η αλήθεια είναι πως έγινε μια τεράστια προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα από την ΕΟΠΕ για να μπορέσει η Εθνική μας ομάδα να επιστρέψει στο παγκόσμιο στερέωμα.

Η παρουσία της Εθνικής μας έστω και στο τρίτο γκρουπ δυναμικότητας του Παγκόσμιο Λιγκ ήταν θετική αφού οι διεθνείς μας διεκδίκησαν μέχρι τέλους την πρόκριση τους στο Final 4 της Σλοβακίας και παρά τα όποια εξωαγωνιστικά μικροπροβλήματα παρουσιάστηκαν κατάφεραν να «κερδίσουν» φίλους στους αγώνες της Θεσσαλονίκης.

Το Αλεξάνδρειο Μέλαθρον (ή Nick Gallis Hall όπως ονομάζεται πλέον για τους λάτρεις του μπάσκετ) γέμισε από κόσμο και η Εθνική μας ομάδα «κέρδισε» πόντους, «ψήλωσε» και έδειξε πως μπορεί να έχει μια διαφορετική πορεία…

Αυτά για το World League που μας άφησε μια αισιόδοξη νότα και μια ευκαιρία να αισθανθούμε χαρούμενοι. Η μετέπειτα πορεία μας στο European League όμως φρόντισε να μας…. προσγειώσει κάπως ανώμαλα στην σκληρή πραγματικότητα.

Αντί να συνεχίσει η Εθνική μας ομάδα των ανδρών στο ίδιο μοτίβο και με την ίδια σοβαρότητα η παρουσία μας στο European League ήταν….κατώτερη του αναμενομένου. Τα παιχνίδια της διοργάνωσης εξελίχθηκαν σε μια ευκαιρία για να δοθούν άδεια σε ορισμένους αθλητές, να ξεκινήσει ένα «ροτέϊσον» στις αποστολές με συνέπεια τον αποκλεισμό από το Final 4 της διοργάνωσης. Ένας αποκλεισμός που αδικεί την Ελλάδα και γκρεμίζει τα όσα πέτυχε μέχρι τώρα…

Ένας αποκλεισμός για την Ελλάδα που πέρσι είχε αγωνιστεί στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης.

Η Ελλάδα κατάφερε να αδικήσει τον ίδιο της τον εαυτό. Να γκρεμίσει όσα με κόπο και μόχθο είχε πετύχει μέχρι σήμερα. Να αδικήσει την προσπάθεια αυτών των παιδιών που έμειναν και αγωνιζόταν μέχρι και πριν λίγες ημέρες.

Είναι απαράδεκτο όταν παλεύεις για την πρόκριση στο Final 4 της διοργάνωσης και έχεις 2 παιχνίδια στην Σλοβενία θέλοντας μια νίκη ακόμη και με 3-2 ή στην χειρότερη δύο ήττες με 3-2, να χάνεις με 3-1.

Δεν μπορεί όταν διεκδικείς κάτι καλό από την διοργάνωση και να πηγαίνεις στο Μάριμπορ χωρίς τον καλύτερό σου παίκτη (Τζούριτς).

Δεν γίνεται να θέλει μια ομάδα το αποτέλεσμα σε δύο αγώνες τελικούς και ο καλύτερος παίκτης της να βρίσκεται σε άδεια. Αυτό είναι αυτοκτονία. Αυτογκόλ ή… χαρακίρι. Όπως θέλετε πείτε το.

Ο αποκλεισμός από το European League έφερε ξανά πίσω την Εθνική μας ομάδα και ας μην θέλουμε να το παραδεχθούμε αρκετοί. Όσα κέρδισε πριν λίγες μέρες στο Μεξικό και την Θεσσαλονίκη κατάφερε να τα χάσει στην Σλοβενία.

Μπορεί αρκετοί να πούνε «στον αθλητισμό υπάρχουν και οι αποκλεισμοί». Σωστά…. Κανείς δεν θα μίλαγε και δεν θα έλεγε τίποτα αν η Εθνική μας ομάδα παρουσιαζόταν όπως έπρεπε, με όλους τους «δυνατούς» της παίκτες.

Ωστόσο αυτός ο αποκλεισμός ήταν απόρροια κακής νοοτροπίας και λαθών που έγιναν και που φέρνουν ξανά πίσω την Εθνική μας.

Και επαναλαμβάνω είναι άδικο και κρίμα γιατί αυτά τα παιδιά έχουν ταλέντο και έχουν προοπτική, αλλά όταν ΠΡΕΠΕΙ να έρθει το αποτέλεσμα, ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε την υπέρβαση, θα ΠΡΕΠΕΙ να είναι ΟΛΟΙ στην Εθνική.

Εξάλλου δεν περισσεύει κανείς και κυρίως η Εθνική μας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ να αφήνει εκτός αγώνων παίκτες υψηλού επιπέδου όταν θέλει να ξαναφτιάξει το όνομά της δείχνοντας συνέπεια και συνέχεια…