Γεωργοπούλου: «Ό,τι καλύτερο για τη νεολαία το Master (φωτό)»

Όταν το καλοκαίρι του 2007, στην Παραλία Καστάνι, στον Αμάραντο, στο Γλυστέρι και στον Αγνώντα γίνονταν στην Σκόπελο τα γυρίσματα του διάσημου μιούζικαλ «Mamma Mia» η 32χρονη τότε Σκοπελίτισσα κεντρική του Μαρκόπουλου, Αγγελική Γεωργοπούλου ένιωσε απίστευτη τιμή, που το Χόλιγουντ επέλεξε το «σπίτι της», ως… τον επίγειο παράδεισο για τη φιλοξενία της “οσκαρικής” Μέριλ Στριπ και της παρέας της.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΧΩΡΑ ΣΚΟΠΕΛΟΥ: Ηλίας Παπαϊωαννου

Οκτώ χρόνια αργότερα, η νυν προπονήτρια του Πήγασου Χαϊδαρίου, ως γνήσιος άνθρωπος του βόλεϊ, ένιωσε πριν λίγες μέρες εξίσου περήφανη που στο καταπράσινο νησί των Σποράδων φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά τουρνουά Masters του μπιτς βόλεϊ,  άθλημα που ελάχιστοι γνώριζαν μέχρι τότε στο νησί.

«Χάρηκα πάρα πολύ που έγινε στη Σκόπελο με απόλυτη επιτυχία μία τόσο σημαντική διοργάνωση, γιατί όταν έφυγα από εδώ στα 16 μου χρόνια, δεν ξέραμε καν τι εστί… βολεϊ! Το να γίνεται λοιπόν σήμερα στην παραλία της Χώρας ένα τουρνουά Masters, για εμάς είναι πολύ μεγάλη μεγάλη χαρά. Σε αυτό φυσικά συνέβαλλε τα μέγιστα τα τελευταία χρόνια και ο Γιάννης (σ.σ. Τσακάλης), ο οποίος βοήθησε στην ανάπτυξη του αθλήματος στο νησί μας. Και από εκεί που είχαμε ένα απλό φιλέ τα 2-3 τελευταία χρόνια, φτάσαμε πλέον να θαυμάζουμε και να απολαμβάνουμε ένα Master στην Σκόπελο» τόνισε ενθουσιασμένη στο Volleyplanet η πρώην συνεργάτιδα της ομοσπονδιακής τεχνικού στην Εθνική Κορασίδων, Καρολίνας Μπαρζούκα.

Θεσμός και δικαίωση
Πέρα όμως από την δικαίωση που ένιωσε ως προπονήτρια, βλέποντας δυο «δικά της παιδιά» να διεκδικούν στα ίσα τον ιστορικό τίτλο στις γυναίκες, η Αγγελική Γεωργοπούλου είναι πεπεισμένη ότι η φετινή διοργάνωση δεν θα είναι η πρωτη και τελευταία, καθώς και ότι μέσ’ απ την άμμο των δύο γηπέδων που θα μείνουν για πάντα στο νησί, θα ξεπηδήσουν πολλοί αυριανοί πρωταθλητές και πρωταθλήτριες της Σκοπέλου.

«Πιο σημαντικό όμως ίσως και από αυτό το event, είναι ότι θα μείνουν κάποιες εγκαταστάσεις, ως «προίκα» για τα νέα παιδιά. Πέρυσι περιμέναμε εδώ όλοι να κάνουμε προπόνηση, από παιδιά 12- 13 ετών, έως μεγάλους ανθρώπους 50- 55 χρονών. Πλέον γίνονται συνέχεια εδώ μεταξύ μας κάποια τουρνουά μπιτς βόλεϊ, ανδρών ή μικτά και αυτό θεωρώ πως είναι ό,τι καλύτερο για τη νεολαία, καθώς υπάρχουν πολλά παιδιά που θα έχουν πλέον ένα μεγαλύτερο κίνητρο να ασχοληθούν με το άθλημα.

Ελπίζω λοιπόν αυτό το τουρνουά να γίνει θεσμός στη Σκόπελο, αφού ήδη από τα προηγούμενα δύο -τρία χρόνια έδειχνε να υπάρχει μία τέτοια διάθεση και ένα ρεύμα προς αυτή την κατεύθυνση. Πραγματικά όλες αυτές τις μέρες, αλλά και νωρίτερα, υπήρχαν πολλοί εθελοντές που βοηθούσαν σε όλους τους τομείς και σε κάθε ανάγκη που υπήρχε και το έκαναν με την καρδιά τους, χωρίς να το βλέπουν ως… αγγαρεία.

Για μένα μάλιστα ήταν φοβερή ικανοποίηση που είδα να αγωνίζονται σε έναν τελικό μπιτς βόλεϊ υψηλού επιπέδου, δύο κορίτσια, των οποίων στο παρελθόν υπήρξα προπονήτρια. Αναφέρομαι στην Πηγιάννα Μεθενίτη που είχα αθλήτρια στο Μαρκόπουλο και την Αθηνά Δηλαβέρη αντίστοιχα στο Ρέθυμνο. Για εμάς τις προπονήτριες άλλωστε, το να βλέπουμε κάποια στιγμή τις αθλήτριές μας να εξελίσσονται και να προοδεύουν αποτελεί τη μεγαλύτερη «ανταμοιβή», υποστήριξε “φουσκώνοντας” -σαν την μοναδική σκοπελίτικη… φουσκόπιτα του “Πλατάνου”- από καμάρι, η επιτυχημένη προπονήτρια του Πήγασου Χαϊδαρίου.