Η καρδιά του βόλεϊ στο Τσάμπιονς Λιγκ (φωτ.)

Βερολίνο, 6/6 2015. 21.45. Μπαρτσελόνα-Γιουβέντους αναμετρώνται στον αποψινό 23o τελικό του UEFA Τσάμπιονς Λιγκ. Η ώρα της αλήθειας έφτασε…

Τα 74.475 «μαγικά χαρτάκια» για το grand finale της 60ης διοργάνωσης Κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης στο επιβλητικό Olympiastadion, εδώ και πολύ καιρό, έχουν κάνει… φτερά. Έτσι πάνω από 400.000.000 πιστοί της “στρογγυλής θεάς” από 200 χώρες του κόσμου, αδημονούν μέσα από 1.800 τηλεοπτικά δίκτυα να λάβουν τα «μαγικά» της παρέας των M(essi) S(uarez) N(eymar) και των ακριβοπληρωμένων «εραστών» της «Μεγάλης Κυρίας», Μπουφόν, Πίρλο, Πογκπμά, Τέβεζ και ας… κερδίσει ο καλύτερος!

Για 90 λεπτά ή όσο χρειαστεί οι 22 ποδοσφαιριστές των ομάδων, θα να χωρισμένοι σε δύο  “στρατόπεδα” με στόχο το βαρύτιμο τρόπαιο “με τα μεγάλα αυτιά”! Το 5ο για τους Καταλανούς (1992, 2006, 2009, 2011) και το 3ο (1985, 1996) των Τορίνεζων.

Ωστόσο υπάρχει κάτι κοινό στη ζωή του Ιταλού τερματοφύλακα της Γιουβέντους, “Tζίτζι” Μπουφόν και του Βραζιλιάνου μέσου της Μπαρτσελόνα Ραφίνια Αλκαντάρα, που «δένει» τα δύο μέλη πολύ-αθλητικών οικογενειών. Το Βόλεϊ!

Μπουφόν: Στη… σκιά των αδελφών του

Με τον σφαιροβόλο πατέρα του Αντριάνο, το μπασκετμπολίστα θείο του Ντάντε και τη δισκοβόλο μητέρα, Μαρία Στέλα Μασόκο, ο Τζίτζι Μπουφόν δυσκολεύτηκε πολύ βρει την πυξίδα για το άθλημα που θα ακολουθούσε. Και ήρθαν μετά οι μεγαλύτερες αδελφές, να δώσουν τη χαριστική βολή, ακολουθώντας καριέρα στο βόλεϊ!

Τελικά ο Τζιανλουίτζι όχι μόνο δεν άργησε να βρει το δρόμο του, αλλά ακολουθώντας τα χνάρια του ξαδέλφου του παπού του, Λορέντζο, τερματοφύλακα των Ίντερ, Μίλαν, Τζένοα, Φιορεντίνα, έφτασε στο Μουντιάλ του 2006, στο ίδιο στάδιο ο 29χρονος τότε “πορτιέρο”, στον τελικό με τη Γαλλία του Ζιντάν, είχε οδηγήσει, έπειτα από 24 χρόνια την Ιταλία στην κατάκτηση του Μουντιάλ με 5-3 στα πέναλτι, αφού η κανονική διάρκεια είχε λήξει 1-1.

Νωρίτερα όμως από τον 37χρονο σήμερα ρέκορντμαν συμμετοχών της «σκουάντρα ατζούρα», αυτή που είχε πάρει “γεύση από Μουντιάλ” ήταν το 1994 στη Βραζιλία με τις «ατζούρι» η 22χρονη αδελφή του, Γκουαντολίνα Μπουφόν (1.85μ).

Μια χαρισματική ακραία, με 74 συμμετοχές στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας της, που στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης to 1996 με την Parmalat Μatera και Κυπελλούχος Ιταλίας 1992 με την Imet Perugia.

Βολεϊμπολίστρια άλλωστε ήταν και η μικρότερη αδελφή του, Βερόνικα Μπουφόν (1.84μ), γεννημένη ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου του 1975,  η οποία μεταξύ άλλων ομάδων της Α2, αγωνίστηκε στο καμπιονάτο ως κεντρική σε Pallavolo Carrarese (1993-1994), Magna Carta Roma (1997-1998) και Brums Busto Asizio (2003-2004). Σήμερα αμφότερες είναι Tour operators και αν πιστέψουμε τις… καλές γλώσσες, είναι και… super μαμάδες!

Για όσους πάντως δηλώνουν προληπτικοί και πιστεύουν στις συμπτώσεις… απόψε οι «μπιανκονέρι» θα καθίσουνε στην αρχή του αγώνα στον ίδιο πάγκο που κάθισε ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Ιταλίας, Λίπι και οι «ατζούρι», στον τελικό του Μουντιάλ του 2006, αυτόν δηλάδη που βρίσκεται στα αριστερά από το τούνελ του γηπέδου.

Ραφίνια: Μάνα είναι μόνο μία!

Ανάλογο δίλημμα στη ζωή του αντιμετώπισε στις αρχές της καριέρας του και ο άσος των «μπλαουγκράνα», Ράφαελ Αλκαντάρα. Ο «Ραφίνια» που όπως και ο αδελφός του και νυν άσος της Μπάγερν Μονάχου, Τιάγκο ως…  μήλα του άσου της Βαλένθια και παγκόσμιου πρωταθλητή της «σελεσάο» του 1994, Μαζίνιο, «έπεσαν κάτω από τη μηλιά».

Ωστόσο, η μητέρα τους, Βαλέρια Αλκαντάρα, υπήρξε διεθνής βολεϊμπολίστρια της Βραζιλίας, που στα 19 της παράτησε την καριέρα της για να αφοσιωθεί στην οικογένεια της. Το 1996 λοιπόν η μεταγραφή του συζύγου της και στη Θέλτα, φέρνει τους Αλκάνταρα στο ισπανικό Βίγκο. Ο πρωτότοκος Τιάγκο γεννήθηκε στην Ιταλία, στη διάρκεια της θητείας του μετέπειτα προπονητή του Άρη (2002) στο Λέτσε και μετά από 3 χρόνια ήρθε στη ζωή και ένα άλλο μωρό, που μονοπώλησε την προσοχή όλων και ήταν υπεύθυνο για την… αυπνία της μαμάς. Ήταν ο Ραφίνια, που ξεκίνησε σε μικρή ηλικία την καριέρα του και μάλιστα ως… τερματοφύλακας.

«Ο αθλητισμός είναι ό,τι καλύτερο για τη ζωή σας», συμβούλευε η γοητευτική Βαλέρια τα παιδιά της και ως πρωταθλήτρια κι η ίδια το υποστήριζε με σθένος. «Πάντα λέω στα παιδιά μου πως για να φτάσεις ψηλά πρέπει να δουλέψεις σκληρά, θα πρέπει να μάθεις να παίζεις και μόλις φτάσεις σε ένα καλό επίπεδο, αντί να σταθείτε και να φουσκώνετε από ικανοποίηση, αυτό που θα πρέπει να κάνετε είναι να δουλέψετε ακόμη περισσότερο από ό, τι μέχρι σήμερα».

Και εκεί που όλοι πίστεψαν πως η γέννηση της μοναδικής διαδόχου της οικογενείας, της νυν μπασκετμπολίστρια Tαίσα, θα συμπλήρωνε την απόλυτη ευτυχία του ζεύγαριού, μετά από λίγα χρόνια, ήρθε το διαζύγιο και ο χωρισμός.

Έκτοτε η Βαλέρια, επέστρεψε στα γήπεδα, ως αθλήτρια της νεοσύστατης ομάδας της Β΄κατηγορίας EllaEl VigoVoley, όπου αγωνίστηκε με το Νο 5 (φωτό) μέχρι και το 2012, ενώ ακόμη και σήμερα συμμετέχει σε τουρνουά μπιτς βόλεϊ στο Βίγκο.