Μ. Γενιτσαρίδη: «Για τον AO Θήρας o «τελικός» είναι στην… πρεμιέρα»!

«Ήθελα να ‘μου να πουλί ψηλά για να πετάξω και στους εφτά τους ουρανούς πορεία να χαράξω…»

Η Κρητικοπούλα διεθνής του ΑΟ Θήρας, Μαρία Γενιτσαρίδη, γεννήθηκε πριν από 23 χρόνια στο Ηράκλειο, για να… φτάσει ψηλά! Νέα, όμορφη, ταλαντούχα, συγκροτημένη, αισιόδοξη και με ένα ξεχωριστό… μέταλλο, η πρώην ακραία της Άθλεσης Ηρακλείου, «άνοιξε τα φτερά» της πριν 4 χρόνια για σπουδές στις ΗΠΑ και αφιχθείσα στα πάτρια εδάφη από τον Οκτώβριο, ετοιμάζεται πλέον στην Σαντορίνη για μια ακόμη «υψηλή πτήση».
Στην παρθενική της συμμετοχή σε φάιναλ φορ Κυπέλλου Γυναικών κόντρα στον Κυπελλούχο Ολυμπιακό, η Γενιτσαρίδη, εκτός από αυτό με το Volleyplanet στο 5άστερο ξενοδοχείο “De Sol Hotel & Spa”, έχει σήμερα στις 18.00 (ΕΡΤ) ραντεβού με την… ιστορία.

Θα’ γίνει η 9^η βολεϊμπολίστρια μετά τις Φραγκιαδάκη, Καρπουζά Τζανακάκη, Καλογριδάκη, Λαγουδάκη, Δηλαβέρη, Κοκκινάκη και Βλαχάκη, που μαζί με την επίσης πρωτάρα Χριστοδούλου του Ηλυσιακού, θα προσθέσουν λίγη επιπλέον… κουζουλάδα σε φάϊναλ φορ του θεσμού.

Πιστεύει στην τύχη και δεν το κρύβει. Χάρις στη… βοήθειά της βρέθηκε απ’ το Βύρωνα, να ζει, αντί μιας συμπαίκτριάς της, το δικό της «American Dream» στο Πίτσμπουργκ. Ούσα πλέον σε μεταβατικό στάδιο, για την ώρα δεν σκέφτεται να  επιστρέψει στον τόπο του… εγκλήματος. Παρόλο που έπαιζε σπίτι της το «CSI: Ηράκλειο», πολύ πριν η επίλεκτη ομάδα του Γκιλ Γκρίσομ διαλευκάνει στο Λάς Βέγκας την πρώτη της υπόθεση και γίνει… σήριαλ.

Της έλειψαν τα πανηγύρια και έχει πολύ καιρό να γευτεί τα καλιτσούνια, τους χοχλιούς, τα σκιουφιχτά και το πιλάφι…  Αν όμως στον αποψινό «τελικό» η Σαντορίνη αποκλείσει τον Ολυμπιακό, δεν αποκλείεται να το «ρίξει» στον «Καστρινό πηδηχτό» από τη χαρά της!

 Πως αισθάνεσαι που εκτός από την ομάδα σου στη φετινή γιορτή του αθλήματος εκπροσωπείς και την Κρήτη;

Αισθάνομαι πολύ όμορφα… Είναι η πρώτη φορά που θα συμμετάσχω σε μια τέτοια διοργάνωση και χαίρομαι γιατί μαζί με εμένα, θα είναι και για τον ο ΑΟ Θήρας το ντεμπούτο του σε φάιναλ φορ του θεσμού. Θα είναι μια καινούρια εμπειρία για μας, έχουμε προετοιμαστεί κατάλληλα και ελπίζουμε στο καλύτερο. Το γήπεδο θα ναι γεμάτο, ο κόσμος θα απολαύσει θέαμα υψηλού επιπέδου και ευελπιστούμε σε μία πραγματική γιορτή για το νησί και το άθλημα.

Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις που έκανες όταν κληρώθηκε η ομάδα σου με τον Κυπελλούχο Ολυμπιακό;

Στην αρχή όλοι θέλαμε να τον αποφύγουμε στα ημιτελικά, γιατί σε μια διοργάνωση στο «σπίτι’ σου, θέλεις πολύ να παίξεις στον τελικό. Εμείς αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να δούμε την πρεμιέρα της διοργάνωσης σαν… τελικό, γιατί στην ουσία για να φτάσεις σε ένα τόσο σημαντικό ραντεβού θα πρέπει να κοπιάσεις. Θα τα δώσουμε όλα λοιπόν στον ημιτελικό και ελπίζουμε στο καλύτερο.

Έπειτα από δύο ήττες σε ισάριθμα φετινά ματς έχεις εντοπίσει κάποια «τρωτά σημεία» στον κάτοχο του τίτλου;

Κάθε ομάδα έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα… Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, πρέπει να συμβούν πολλά πράγματα για να χάσει ο φετινός Ολυμπιακός! Προελαύνει αήττητος στο πρωτάθλημα, βρίσκεται ήδη στα ημιτελικά του Challenge Cup, έχει σπουδαίες παίκτριες και καλώς ή κακώς διαθέτει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία σε τέτοια παιχνίδια από εμάς… Νομίζω πως θα πρέπει να μας βγει το καλύτερο φετινό μας παιχνίδι στο γήπεδο, να είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένες σε όλο το ματς και γενικά… να συμβούν πολλά για να χάσει ο Ολυμπιακός! Στον αθλητισμό όμως ξέρουμε πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο… Θα χρειαστούμε σίγουρα όμως και τη βοήθεια της τύχης…

Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα…

Γενικά είσαι από τα άτομα που πιστεύουν στην τύχη;

Αν σας πω, το πώς βρέθηκα μέσα σε μία εβδομάδα από μια παραλία στην Κρήτη, με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Πίστμπουργκ, θα καταλάβετε! Όπως πιστεύω επίσης και στο σωστό tmming! Αρκεί να σας πω ότι ποτέ μέχρι τότε δε μου’ χε περάσει απ΄ το μυαλό να σπουδάσω στις ΗΠΑ. Στάθηκα όμως τυχερή! Μια συμπαίκτριά μου στον Βύρωνα ήθελε να παίξει στην Αμερική και έστειλε video σε κάποια πανεπιστήμια. Σε ένα από αυτά τα βίντεο, με είδε ο προπονητής του Πίτσμπουργκ, Νταν Φίσερ και μου έκανε πρόταση. Στην αρχή τα «έτρεξα» όλα μόνη μου και χάρις στην πολύτιμη βοήθεια κάποιων άλλων ανθρώπων, όπως ο προπονητής της Στουτγκάρδης, Γιάννης Αθανασόπουλος, κατάφερα και πήγα! Μετά ήρθε και η Ειρήνη (σ.σ Χατζηευστρατιάδου) και ακολούθησαν οι Στράντζαλη, Λαμπρινίδου, Ψωμά και τώρα είναι κι άλλες μικρότερες κοπέλες που ζούνε το «American Dream».

Τελικά υπάρχει το American Dream ή είναι απλά ένας… μύθος?

Νομίζω πως υπάρχει… Πιστεύω αν είσαι λίγο «ψαγμένος» και θέλεις να πετύχεις, ακόμη και χωρίς δολάρια στην τσέπη, θα τα καταφέρεις! Λίγο τύχη και θέληση να έχεις, το σύστημα μόνο του σε “σπρώχνει” για να πετύχεις.

Εσύ τι ακριβώς θα έλεγες πως πέτυχες τα 4 χρόνια που ήσουν στην Αμερική;

Θεωρώ πολλά, όσον αφορά στην προσωπική μου εξέλιξη… Όταν έφυγα στην Αμερική ήμουν 19 χρονών, πήγα στην άλλη άκρη του Πλανήτη μόνη μου, χωρίς να μιλάω καλά-καλά αγγλικά και μέσα σε 4 χρόνια εξελλίχθηκα πολύ ως άνθρωπος και ως προσωπικότητα. Αν και δεν ήμουν ποτέ «του διαβάσματος» κατάφερα να σπουδάσω, έμαθα να διαβάζω βιβλία και συνεχίζω μέχρι σήμερα, ταξίδεψα σε μέρη που ούτε φανταζόμουν ότι υπήρχαν και γύρισα εδώ «άλλος άνθρωπος». Πέρα από την τύχη που είχα, ήθελα όμως και πολύ να βελτιωθώ.

Κι αυτό θα μου επιτρέψετε  να το αναφέρω ως παράδειγμα για κάποια κορίτσια, που αξίζει και έχουν την ευκαιρία να σπουδάσουν στις ΗΠΑ Δεν πρέπει να την αφήσουν ανεκμετάλλευτη…  Γιατί αν το θες πραγματικά, μπορεί ν’ ανοίξεις πόρτες στη ζωή σου, που ούτε καν θα μπορούσες να διανοηθείς. Αρκεί να πιστεύουν στον εαυτό τους, γιατί κι εγώ στην αρχή δεν πίστευα, αλλά τελικά τα κατάφερα.

Πιστεύω πως αυτό το “πακέτο”, γιατί “πακέτο” είναι στην ουσία αν πάρεις υποτροφία, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε μια κοπέλα 18-19 ετών. Σε 4 χρόνια θα έχει πάρει ένα δυνατό πτυχία από τα κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ και θα έχει δουλέψει τεχνικά το βόλεϊ, ώστε στα 22-23 της, που θα γυρίσει, να μπορεί να παίξει Ευρώπη και να κάνει ένα σημαντικό βήμα στην καριέρα της. Αν πάλι δεν θέλει να συνεχίσει το βόλεϊ, θα έχει αποκτήσει όλα τα απαραίτητα εφόδια για να βρει μία καλή δουλειά. Εδώ θα ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρει όλα αυτά, ενώ η Αμερική σου προσφέρει ένα πτυχίο και μία υποτροφία, που μπορεί να σε «σπρώξει» στην επιτυχία και να σου αλλάξει για πάντα τη ζωή.

Εσύ, «κορίτσι πράμα», πως επέλεξες να σπουδάσεις Εγκληματολογία;

Από μικρή μου άρεσε και μέχρι να αποφασίσω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου – που ακόμη δεν έχω αποφασίσει- ήθελα να επιλέξω ένα επάγγελμα, που θα μου προσφέρει χρήματα. Μετά όμως σκέφτηκα, πως αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, το χρήμα από μόνο του δεν θα είναι αρκετό για να σε «γεμίσει» και να σε κάνει ευτυχισμένη… ήθελα κάτι δηλαδή, που όταν σταματήσω το βόλεϊ θα με “ιντριγκάρει” και θα μ’ αρέσει πολύ. Κι επειδή έχω μεγαλώσει από μικρή, με πατέρα αστυνομικό και γενικά με το σόι μου στην Κρήτη μέσα στα πράγματα, άρχισα από παιδί να μαθαίνω για τους εγκληματίες, για τις παρανομίες κλπ. Όλα αυτά μου άρεσαν και αφού είχα την επιλογή και τη δυνατότητα να το σπουδάσω, είπα “γιατί όχι”… Βέβαια για να το ασκήσω ως επάγγελμα, χρειάζονται και άλλα πτυχία, αλλά τώρα έχω επικεντρωθεί στο βόλεϊ και στο μέλλον θα δούμε.

Θα ξαναγυρίσεις δηλαδή στην Αμερική;

Αν γυρίσω ξανά, θα επιστρέψω για να κάνω νομικές σπουδές, αλλά όχι ακόμη. Θέλω να περάσω κάποια χρόνια στην Ευρώπη και όταν το βόλεϊ τελειώσει για μένα, η Αμερική θα είναι σαφώς μια επιλογή. Και ίσως μείνω και μόνιμα εκεί…

Υπάρχει κάτι που έχεις κρατήσει ως ενθύμιο απ’ το Πίτσμπουργκ;

Ναι, αρκετά πράγματα μου έχουν μείνει από το Πίτσμπουργκ. Ωστόσο, για μένα έχει ιδιαίτερη αξία, η μπάλα που μου έδωσαν οι «Πάνθηρες» και έγραφε «η καλύτερη σέρβερ της ιστορίας του «Pitt»! Στην διάρκεια των 4 ετών είχα τους περισσότερους άσους, γιατί εκεί καταγράφονται τα πάντα στα στατιστικά και με αυτή τη χειρονομία θέλησαν να με τιμήσουν για τη βοήθεια που τους πρόσφερα με τα σερβίς μου.

Μεταβατική φάση είναι, θα…περάσει!

Πλέον βρίσκεσαι ξανά στην Ελλάδα. Σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, σε ένα πρωτάθλημα με άλλες απαιτήσεις και πολλές πρωτόγνωρες εμπειρίες. Πόσο δύσκολη είναι αυτή η μεταβατική περίοδος για σένα;

Μέχρι πριν λίγους μήνες έπαιζα για 4 χρόνια στην Αμερική, στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, όπου εκεί το πρωτάθλημα και το στυλ του βόλεϊ είναι τελείως διαφορετικό. Γρήγορες ταχύτητες, πολλές και εξαντλητικές καθημερινές προπονήσεις, αφού στην Αμερική δεν είναι πολύ του… ρεπό! Τώρα όντως βρίσκομαι σε ένα μεταβατικό στάδιο, με την επιστροφή μου στην Ελλάδα, γιατί μου’ χε λείψει πάρα πολύ. Επέλεξα τη Σαντορίνη για πολλούς λόγους, για τις αθλήτριες που έχει, τον προπονητή μου, αλλά και την δυναμική που έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια. Η μετάβαση σίγουρα είναι δύσκολη, αλλά είμαι ευχαριστημένη και προσπαθώ για το καλύτερο.

Τι περίμενες να βρεις και τι συνάντησες στην πραγματικότητα ερχόμενη στη Σαντορίνη;

Στη Σαντορίνη βρήκα μια καινούρια…οικογένεια και μία συγκροτημένη ομάδα, που στοχεύει ψηλά και αυτοί οι στόχοι συμβαδίζουν με τους δικούς μου. Πιστεύω ότι στην Ελλάδα, μετά τον Ολυμπιακό δεν υπάρχει πιο οργανωμένη ομάδα από τον ΑΟ Θήρας. Σου τα παρέχουν όλα, η διοίκηση προσέχει τις αθλήτριες και είναι ανά πάσα στιγμή στο πλευρό τους και μεταξύ μας οι αθλήτριες είμαστε πολύ καλά…. Γενικά μόνο θετικά είναι τα πράγματα από τότε που έχω έρθει.

Πως είναι η σχέση των Σαντορινιών με το βόλεϊ; Και ιδιαίτερα τώρα στο φάιναλ φορ… Τι αφουγκράζεσαι; Ασχολείται το νησί, το ζει; «Διψάει» για κάποια διάκριση;

Ο κόσμος στη Σαντορίνη αγαπάει πολύ την ομάδα, είναι το «καμάρι» του νησιού! Κάθε φορά που κάνουμε προπόνηση, οι φίλοι της ομάδας είναι πολύ ζεστοί και μας εμψυχώνουν ενόψει του ημιτελικού με τον Ολυμπιακό. Πιστεύω πως σήμερα θα μας δείξουν στο γήπεδο την αγάπη και στήριξή τους, το ΔΑΠΠΟΣ θα’ ναι κατάμεστο και θέλουμε πολύ και εμείς να φτάσουμε σε ένα καλό αποτέλεσμα και να δείξουμε μία καλή εικόνα, έτσι ώστε να απολαύσουν πραγματικά και να το χαρούν, όπως ακριβώς θέλουμε κι εμείς να χαρούμε αυτή την πρώτη συμμετοχή μας σε φάιναλ φορ, μπροστά στον κόσμο μας.

Πολλές πάντως, μη νησιώτισσες αθλήτριες, που φεύγουν από τον τόπο τους και πάνε να παίξουν σε νησί, λένε πως είναι δύσκολο. Εσύ ως νησιώτισσα αντιμετώπισες προβλήματα προσαρμογής;

Έχω ακούσει κι εγώ πολλές κοπέλες, κυρίως από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, να το λένε αυτό! Η αλήθεια όμως είναι ότι κι εγώ δυσκολεύτηκα να εγκλιματιστώ στις αρχές. Ήμουν τέσσερα χρόνια στην Αμερική σε ένα πολύ ζωντανό περιβάλλον και ήρθα εδώ, όπου υπάρχει πολύ ηρεμία. Έχεις τη θάλασσα να σε περιτριγυρίζει και κάποιες φορές νιώθεις «φυλακισμένη», γιατί δεν μπορείς να πας κάπου, πέρα από το νησί, το οποίο το γυρίζεις από τη μία άκρη στην άλλη μέσα σε 40 λεπτά. Προσωπικά όμως έχοντας ζήσει και μεγαλώσει στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Ηράκλειο, βρίσκω αρκετές διαφορές, γιατί το Ηράκλειο είναι μεγάλη πόλη. Εδώ λοιπόν είναι πιο «ζεστά», όπου κι αν πας ο κόσμος σε υποδέχεται με χαμόγελο, αν κάτι σου χαλάσει το κέφι θα πας, στην παραλία, θα κοιτάξεις την θάλασσα και θα φτιάξεις πάλι την διάθεσή σου…. Νομίζω πως εδώ είναι περισσότερα τα υπέρ από τα κατά!

Περί Λεβεντογέννας και άλλων δαιμονίων…

Τι σου’ χει λείψει περισσότερο από την Κρήτη;

Περισσότερο μου’ λειψε να περάσω γιορτές με την οικογένεια, τον αδελφό μου, γιατί λείπω τέσσερα χρόνια από το σπίτι μου… Πεθύμησα όμως πολύ τα πανηγύρια επίσης, τα γλέντια και τα κρητικά φαγητά (γελάει…).

Κι εσύ πάντως τους έλειψες… Πρόσφατα τα’ λεγα με τον προπονητής σου στην Άθλεση, το Μανώλη Μανωλάκη και μου’ πε συγκινημένος πως είσαι το πιο σημαντικό παιδί που πέρασε στην καριέρα του…

Ο κ. Μανωλάκης είναι ο αγαπημένος μου κόουτς…. Με είχε από μικρή στην Άθλεση Ηρακλείου, όπου ανήκω μέχρι σήμερα και… τι να πω τώρα! Για μένα ο κος Μανωλάκης και η κα Μαρία Καλουδιώτη είναι σαν δεύτεροι γονείς και ελπίζω με την πορεία μου να τους έχω κάνει περήφανους γιατί σε κάθε στάδιο που πέρασα ήταν δίπλα μου και με στήριζαν.  Ήθελα πολύ να γίνω «φωτεινό» παράδειγμα για τα νέα κορίτσια της Άθλεσης, ώστε να αναδειχθούν περισσότερα παιδιά στο μέλλον και χαίρομαι, που το έχω καταφέρει αυτό σε κάποιο βαθμό… Το εισπράττω και θέλω πολύ να πάω στις ακαδημίες να δω αυτά τα κορίτσια, που στις αρχές της σεζόν ήρθανε στη Σαντορίνη. Νιώθω περήφανη, ότι κάνω κάτι για τα μικρά κορίτσια και τους δίνω ένα επιπλέον κίνητρο για να βελτιώνονται και να παίζουν καλύτερο βόλεϊ.

Τι σημαίνουν για το Κρητικό βόλεϊ οι αποχωρήσεις των χανιώτικων ομάδων Κύδωνα και ΣΦΠ από την Α2 κατηγορία;

Σίγουρα ως Κρητικιά το γεγονός αυτό είναι πολύ στενάχωρο, αλλά νομίζω ότι το μέλλον του κρητικού βόλεϊ θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το αν υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε πραγματικά το άθλημα. Και κυρίως να μπορούν να τα «βρούνε» μεταξύ τους για να οργανώσουν κάτι καλό. Γιατί αν δεν υπάρχει καλή οργάνωση και θέληση σε οποιοδήποτε μέρος του Πλανήτη και να’ σαι, δεν μπορεί να βγει κάτι σωστό.  Στην Κρήτη πιστεύω έχουμε αρκετό ταλέντο και καλούς προπονητές, ώστε να δουλέψουν με τα νέα παιδιά και να βγάλουν κάτι καλό στα επόμενα χρόνια. Προσωπικά όμως θα ήθελα πάρα πολύ να δω κάποια στιγμή μία ομάδα ή ακόμη και δύο ομάδες από την Κρήτη στην Α1 Γυναικών, γιατί είναι κρίμα να μην υπάρχει μια «δική» μας ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα.

 Αν και σούπερ ακραία, παίρνω τη φοβερή… πάσα που έβγαλες, για να ακούσουμε τις μέχρι τώρα εντυπώσεις σου από το φετινό πρωτάθλημα και την πορεία του ΑΟ Θήρας…

Ξεκινώντας από το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, στον α’ γύρο ξεκινήσαμε δεύτερες που ήταν και ο στόχος μας, ενώ στο β’ γύρο κάναμε μια «κοιλιά». Στα τελευταία ματς αρχίζουμε και «βρίσκουμε» ξανά τον εαυτό μας. Παίζουμε πιο ομαδικά, βγάζουμε περισσότερο πάθος, περάσαμε στο φάιναλ φορ και σήμερα θέλουμε, αν όχι τη νίκη, σίγουρα μια καλή εμφάνιση για να πάρουμε τουλάχιστον όσα μπορούμε από μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό. Ακολουθεί το δύσκολο ματς με τους Μακεδόνες στον Αξιό, ώστε να παραμείνουμε στην 2^η θέση της βαθμολογίας, που όπως σας είπα είναι και ο φετινός μας στόχος.

Όσον αφορά στο επίπεδο του πρωταθλήματος, με εξαίρεση τον Ολυμπιακό που είναι μία πολύ ισχυρή ομάδα και εκπροσωπεί το ελληνικό βόλεϊ επάξια στην Ευρώπη, θα’ λεγα ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης. Θα ήταν καλό να υπήρχε μεγαλύτερος ανταγωνισμός και πέρα από την 4άδα και κυρίως να βλέπαμε καλύτερο βόλεϊ, γιατί αυτό το άθλημα το αγαπάμε στην Ελλάδα.

«Μαύρα μάτια» έχει κάνει ο… Ζούκεμπεργκ!

Λένε όλοι πως είσαι μία σοβαρή, μετρημένη, συγκροτημένη, πειθαρχημένη κοπέλα, που ζει για το βόλεϊ και σχεδόν κάποιες φορές δείχνει απρόσιτη στους άλλους. Πως είναι εκτός γηπέδου η Μαρία Γενιτσαρίδη;

(Γελάει…) Ισχύουν αυτά, αλλά όχι ΜΟΝΟ αυτά! Σίγουρα έχω και άλλες πλευρά ως χαρακτήρας, Είμαι σοβαρή, αλλά όταν είμαι με τους δικούς μου ανθρώπους, η πλάκα επιβάλλεται… Δεν μπορώ χωρίς χιούμορ και θα’ λεγα πως είμαι και λίγο «πειραχτήρι». Στην αρχή όταν δεν γνωρίζω κάποιον, φροντίζω να… κρατάω τις αποστάσεις. Μπορεί να μου κινήσει το ενδιαφέρον και να θέλω να κάνω κάποιο βήμα κι εγώ, αλλά συνήθως είμαι κλειστή όταν γνωρίζω καινούρια άτομα. Αν πάντως ρωτήσετε τις κολλητές μου, αποκλείεται να σας πουν πως είμαι σοβαρή! Σε εκείνες βγάζω κάτι άλλο…

Με ποια κορίτσια έχει «κολλήσει» περισσότερο στη Σαντορίνη;

Με όλες τις κοπέλες τα πάω πολύ καλά! Τα περισσότερα κορίτσια, όπως τη Μαριαλένα, τη Μελίνα τα γνωρίζω από τις Εθνικές ομάδες και μπορεί στο νησί να ναι μοναχικά ώρες ώρες, αλλά έχουμε πολύ καλή παρέα και γελάμε πολύ!

Στα social media πάντως δεν είσαι και πολύ… κοινωνική, αφού το προφίλ σου στο Facebook έχει ξεχάσει πότε είδε στον… τοίχο του, δικό σου status ή hash–tag!

(Γελάει…) Η αλήθεια είναι πως δεν ασχολούμαι με το Facebook ιδιαίτερα… Ανεβάζω κάποια “ποσταρίσματα” για την ομάδα, αλλά εγώ χρησιμοποιώ περισσότερο το Instagram για τις φωτογραφίες. Όταν ήμουν μικρότερη ανέβαζα status, αλλά πλέον δεν μου αρέσει να… προβάλλω τον εαυτό μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν μου αρέσει…

Έχεις κάποιο «μοτό» που σε χαρακτηρίζει;

Όχι κάτι συγκεκριμένο… Όμως μου’ χαν πει κάποτε, σε μία δύσκολη περίοδο που πέρασα, ότι «όσο στραβά κι αν πάνε τα πράγματα στη ζωή μου, κάποια στιγμή θα «γυρίσει» και θα μου έρθει κάτι καλό! Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί έτσι δεν απογοητεύομαι, δεν το βάζω εύκολα κάτω και ελπίζω συνέχεια πως αργά ή γρήγορα κάτι καλό θα μου συμβεί…

• Ευχαριστούμε θερμά το ξενοδοχείο «De Sol Hotel & Spa»***** στα Φηρά, για την ευγενική φιλοξενία και την παροχή της πολύτιμής του βοήθειας για τις ανάγκες της φωτογράφησης.