Νίκος Ζαλμάς: «Διπλά περήφανος με δυο ομάδες στα ημιτελικά»

Παρέλαβε μια ομάδα η οποία με την ολοκλήρωση της 7^ης αγωνιστικής (26/11) είχε μία νίκη (κι αυτή στο τάι μπρέικ) και μέχρι το φινάλε του πρώτου γύρου είχε να παίξει με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, αλλά τέσσερις μήνες αργότερα η Κηφισιά του Νίκου Ζαλμά είναι στους «4» του πρωταθλήματος.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΥΧΑΛΑ 

Στην κούρσα για τον προπονητή της χρονιάς, ο έμπειρος τεχνικός παίζει άνευ συναγωνισμού, ωστόσο στη κουβέντα που είχαμε μαζί του η λέξη «εγώ», ως προς την αποκλειστικότητα της επιτυχίας, που ήρθε με τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού με μειονέκτημα έδρας στην Α’ φάση των πλέι οφς της βόλεϊ λιγκ, δεν την ακούσαμε ποτέ. Αντιθέτως ακούσαμε για τη δικαίωση του πρότζεκτ, για την ανάγκη καλύτερης οργάνωσης όλων των ομάδων, για την σκληρή δουλειά και το υψηλό επίπεδο των παικτών του, για όλα αυτά που απαιτεί ένας κανονικός προπονητής για να μπορέσει να δουλέψει…

Και αυτό ίσως εξηγεί το γεγονός ότι μετά το θρίαμβο της Κηφισιάς στο τρίτο ματς (νίκη με 3-1 στην έδρα του ΠΑΟ) έβγαλε το κουστούμι, που επιβάλλει το dress code της Λίγκας, έβαλε τη φόρμα του και βρέθηκε στο κλειστό της Ερυθραίας και όπως κάνει κάθε βράδυ εδώ και τρία χρόνια (Δευτέρα και Τρίτη) προπόνησε τους Παίδες του Πανερυθραϊκού (ένα γκρουπ παιδιών που παρεμβαίνει μόνο σε προπονήσεις τεχνικής ο ίδιος και κατέκτησε πριν μία εβδομάδα το πρωτάθλημα Αθηνών).

-Νίκο, έρχεται η Κηφισιά τέλη Νοεμβρίου, όντας τελευταία στη βαθμολογία και σου ζητάει να αναλάβεις. Εκεί τι σκέφτεσαι, τι υπολογίζεις ότι μπορείς να πετύχεις;

«Υπολόγισα ότι εφόσον είχαν την άνεση του χρόνου να δουλέψω και να προετοιμάσω κάτι όλο τον Δεκέμβριο μέχρι την επανέναρξη στις 12/1 που ήταν το κρίσιμο ματς με Κομοτηνή, σε συνδυασμό με τον επαναπροσδιορισμό όλου του έμψυχου υλικού και την αλλαγή τρόπου δουλειάς, θα μπορούσαμε να πετύχουμε κάτι.

Κι αυτό το κάτι ήταν στις 30/3 που τελείωνε η κανονική περίοδος να είμαστε καλά μέσα το γήπεδο, οργανωμένοι με καλή φυσική κατάσταση και έτοιμοι τακτικά για να παίξουμε κάποιους κρίσιμους αγώνες είτε αυτοί ήταν πλέι άουτ ή πλέι οφ. Όταν είσαι τελευταίος με 2 βαθμούς αυτό που σε νοιάζει είναι να βάλεις το τρένο στις ράγες κι όχι αν θα πάει με… χίλια»

-Είχες όμως εικόνα της ομάδας. Τι πίστευες ότι μπορούσε να γίνει;

«Ήμουν σίγουρος ότι οι παίκτες αποκλείεται να είχαν ξεχάσει το βόλεϊ. Επίσης η εμπειρία κάποιων παικτών με ωθούσε να καταλάβω ότι θα είχαν πιο εύκολη προσέγγιση στο να δεχθούν ένα άλλο προπονητικό πρόγραμμα».

-Ακούγεται λίγο διαφορετικό από τα στερεότυπα που συνήθως λέγονται σε μια αλλαγή προπονητή.

«Γενικά δεν είμαι εύκολος στο να αναλάβω στη μέση της χρονιάς, πόσο μάλλον μια ομάδα που ήταν ψυχολογικά άσχημα καθότι ήταν τελευταία ενώ είχε μάθει αλλιώς τα προηγούμενα χρόνια, δεν έπαιζε καλά, έψαχνε την ταυτότητα της, ενώ είχε και τραυματισμούς. Επίσης είχε πολύ αβέβαιο μέλλον καθώς σε ένα πολύ ιδιαίτερο πρωτάθλημα λίγων αγωνιστικών δεν ήταν βέβαιο ότι θα μπορούσε σύντομα να έβγαινε στα πλέι οφ κάτι που έκανε τα προηγούμενα χρόνια έχοντας κι άλλες φορές ξεκινήσει άσχημα. Εκείνα τα χρόνια όμως η ποσότητα των αγώνων και κάποιες μέτριες ομάδες της έδιναν τον απαιτούμενο ρυθμό και εκπλήρωνε το στόχο του 5-8».

-Πότε καταλαβαίνεις ότι η ομάδα δεν είναι για να πέσει;

«Το πρώτο βήμα ήταν τον Ιανουάριο όπου σε πρώτη φάση πήραμε τα τρίποντα με Κομοτηνή και Ηρακλή αποφεύγοντας την τελευταία θέση. Μας βοήθησε λίγο το πρόγραμμα, καθώς είχαμε κενό λόγω των ρεπό για 20 μέρες και συνεχίσαμε να δουλεύουμε. Αλλάχθηκε μόνο ένας παίκτης δείχνοντας εμπιστοσύνη στο ρόστερ καθώς αυτή η αλλαγή ήταν επιβεβλημένη, αν και πρέπει να πω ότι γενικά δεν είμαι υπέρ των πολλών αλλαγών. Κι από τη στιγμή που τα παιδιά ήτα δεκτικά στην ποσότητα και στον τρόπο δουλειάς, αυτό άρχισε να φαίνεται σταδιακά γιατί η ομάδα έπαιζε συνέχεια τελικούς…»

-Πότε αρχίζεις όμως να βλέπεις και πιο πάνω

«Οι καθαρές νίκες επί όλων των αντιπάλων και η νίκη μέσα στη Σύρο μας έδωσαν το δικαίωμα να ελπίζουμε ότι θα είμαστε από την 7^ηθέση και πάνω και η νίκη επί του Ολυμπιακού πέρα από την ψυχολογία θεωρώ ότι μας κλείδωσε την 6^η θέση»

Με ποια λογική μπήκατε στα πλέι οφ

«Μ’ αυτό που είχα πει στις 30/11 στη διοίκηση και την ομάδα. Να είμαστε καλά για κάποιο λόγο… Κι αυτό που είπα στους παίκτες μου την παραμονή του πρώτου αγώνα ήταν ότι ξεκινάει μια σειρά που μπορεί να τελειώσει στον τελευταίο πόντο του τελευταίου αγώνα στην Κυψέλη. Αυτός ήταν ο στόχος μας, να τραβήξουμε όσο πιο μακριά μπορούμε»

-Πολλά επιτεύγματα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα

«Όλα τα παιδιά έχουν βολεϊμπολική παιδεία, είναι υψηλού μορφωτικού και βολεϊμπολικού επιπέδου… Αφήνοντας στην άκρη την απόδοση, το ότι με καταλάβαιναν και μπορούσαμε να συνεννοηθούμε μέσα στο γήπεδο διευκόλυνε τη δουλειά μου. Όλα έγιναν εντελώς προοδευτικά, δεν κάναμε κάτι βαρύγδουπο. Χάσαμε στην αρχή, δουλέψαμε 1.5 μήνα και προοδευτικά αρχίσαμε να κερδίζουμε πρώτα τις ομάδες που ήταν κοντά μας και μετά ήρθαν και τα υπόλοιπα»

-Είναι το μεγαλύτερο προπονητικό παράσημο σου αυτή η πορεία της Κηφισιάς;

«Ναι γιατί για μένα ήταν το πιο… απότομο. Όταν δέχθηκα την πρόταση οι περισσότεροι μου έλεγαν ‘πως είναι δυνατόν να αναλάβεις αυτή την ομάδα, αυτή τη συγκεκριμένη χρονιά’».

Κι αφού το λέγανε όλοι εσύ γιατί τους αγνόησες;

«Γιατί πίστευα ότι η Κηφισιά είχε, έχει και θα έχει κάποιες συνθήκες εργασίας πολύ καλύτερες από κάποιες άλλες ομάδες οπότε με μια καλύτερη οργάνωση του σταφ, αξιοποίηση των εγκαταστάσεων, επαναπροσδιορισμό του ήδη υπάρχοντος  έμψυχου δυναμικού και με λίγη τύχη, την οποία προφανώς πρέπει να έχεις, ενδεχομένως να βρισκόμασταν σύντομα σε πλεονεκτικότερη θέση από κάποιες άλλες ομάδες που ξεκίνησαν να αναπροσαρμόζονται στις 25 Ιανουαρίου. Μ’ αρέσουν τα μακροπρόθεσμα πρότζεκτ. Δεν ξέρω αν θα κάτσω πολλά χρόνια αλλά καταλάβαινα ότι ήταν κάτι που είχε μέλλον»

-Αποτελεί και μια προσωπική δικαίωση;

«Προσωπική δικαίωση είναι γιατί αισθάνομαι όμορφα όταν δικαιώνεται μια προπονητική διαδικασία. Κι αισθάνομαι όμορφα όταν με παίρνουν πολλοί φίλοι προπονητές για να μου δώσουν συγχαρητήρια για την επιβράβευση των κανονικών προπονητών που πασχίζουν με μια μέθοδο μέσα στο γήπεδο. Κι αυτό για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις θέλω να το εξηγήσω.

Αυτό που πασχίζω είναι να έχω πάντοτε οργανωμένες οι ομάδες… Η ομάδα δεν είναι μόνο τα ονόματα των ξένων ή των ελλήνων παικτών.  Εξίσου σημαντικό είναι ο προπονητής να έχει εφόδια να δίνει στους παίκτες, να τους βελτιώνει κι ο ίδιος ,να έχει μια πλήρη ομάδα συνεργατών στον πάγκο, να ζητάει από τη διοίκηση υλικοτεχνική υποδομή ώστε η ομάδα του  να έχει μια καλή εικόνα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου που να είναι αντάξια μιας επαγγελματικής λίγκας. Πρέπει να φτιάχνεις κανονικές ομάδες που να αντέχουν το εκάστοτε ετήσιο μπάτζετ κι όχι εικονικές ομάδες με εικονικά μπάτζετ.. Αυτά είναι που πασχίζεις να φτιάξεις ως κανονικός προπονητής και ενδεχομένως δεν γίνεσαι αρεστός στους παράγοντες στην αρχή της σεζόν».

-Μια άλλη δικαίωση αποτελεί για σένα, παρά το άδοξο φινάλε που είχες ως Ομοσπονδιακός, το γεγονός ότι τα παιδιά που είχες μαζέψει στην Εθνική Παμπαίδων έχουν πλέον φτάσει να είναι στην Α1 και κάποια να διαπρέπουν;

«Απεχθάνομαι την κουβέντα σχετικά με το πόσους παίκτες έχει βγάλει ένας προπονητής. Ο παίκτης ανήκει στην οικογένεια του κι από κει και πέρα υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι οι οποίοι βοηθούν την εξέλιξη του. Σίγουρα είναι μια μεγάλη ικανοποίηση το γεγονός ότι παιδιά τα οποία πολλοί δεν γνώριζαν αρχίζουν να αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο. Κι αυτό που τους είχα πει στις πρώτες μας προπονήσεις ήταν ότι θέλω να με θυμούνται  ως έναν άνθρωπο  που τους  βοήθησε σε ένα αθλητικό κομμάτι της ζωής τους για να προχωρήσουν  μπροστά»

-Από κει και πέρα είσαι και ο προπονητής με τις δύο ομάδες στα ημιτελικά καθώς εν πολλοίς κι ο φετινός Φοίνικας δικό σου δημιούργημα είναι.

«Είμαι διπλά περήφανος και πάντα τους στέλνω συγχαρητήρια μετά από κάθε νίκη τους. Μια ομάδα που δημιούργησα και μία που προπονώ είναι στα ημιτελικά. Τεράστια χαρά. Αυτό συνέβη γιατί μείνανε πιστοί σε ένα πλάνο. Στον Φοίνικα αλλάξανε κι αυτοί λίγο τον τρόπο της οργάνωσης, κάνανε μια ομάδα εκ διαμέτρου αντίθετη από τις βαρύγδουπες μεταγραφές ξένων και πρωτοκλασάτων Ελλήνων, αλλά με νέα παιδιά. Ο Ντόκιτς ήταν μια βοήθεια τριών μηνών και όταν έφυγε ήρθε επίσης ένα νέο παιδί. Κι είμαι περήφανος γιατί από την καταστροφολογία του καλοκαιριού ότι ο Φοίνικας  θα είναι στα πλέι άουτ, φτάσανε με σκληρή δουλειά από το καλοκαίρι ως τώρα σε τρία φάιναλ φορ (Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Λιγκ Καπ)

-Μπροστά μας όμως υπάρχουν οι ημιτελικοί με τον ΠΑΟΚ, τον οποίο δεν έχεις κερδίσει στην κανονική περίοδο και κόντρα στον Δικέφαλο έκανες ντεμπούτο στην Κηφισιά αρχές Δεκεμβρίου.

«Θα σου θυμίσω ότι και τον Παναθηναϊκό δεν είχαμε κερδίσει, αλλά και ότι την σεζόν 2012-2013 ως προπονητής του Παμβοχαϊκού είχαμε χάσει και τα δύο ματς της κανονικής περιόδου, αλλά στους ημιτελικούς είχαμε περάσει (γέλια).

Το μεγάλο φαβορί είναι ο ΠΑΟΚ και με το αβαντάζ της έδρας που έχει αλλά και με την αλλαγή προπονητή που έκανε και η οποία πάντα συσπειρώνει μια ομάδα. Εγώ αυτό που θέλω να βγάλουμε στο γήπεδο είναι τα 5 πράγματα που μπορούμε και κάνουμε καλά ως ομάδα από την στιγμή που πήγα στην Κηφισιά… Κι αν είναι καλύτεροι, γιατί το βόλεϊ είναι δίκαιο άθλημα ας περάσουν. Θέλω πραγματικά οι παίκτες μου να απολαύσουν αυτά τα παιχνίδια με μεγάλες ομάδες όπως ήταν κι ο ΠΑΟ. Τα κίνητρα των παικτών είναι πολύ μεγαλύτερα απ’ όσο φαντάζονται και το κέρδος ως ομάδα εύχομαι να μπορέσουν να το εξαργυρώσουν όχι τόσο τη φετινή περίοδο, αλλά στο άμεσο μέλλον».