«Ορθοπεταλιές» 500 χλμ από Φέρχεες για… καλό σκοπό (fotos)

Σε μια από τις πιο συγκινητικές εξωαγωνιστικές ιστορίες της χρονιάς, ο Βέλγος διεθνής Κυπελλούχος Ευρώπης της Ραβένα, Πίτερ Φέρχεες διέσχισε μια διαδρομή 500 χλμ με ποδήλατό για να στηρίξει τον “ιερό” σκοπό φίλου του, που το τελευταίο διάστημα ζει ένα προσωπικό δράμα και θέλει να βοηθήσει με τον τρόπο του στην ενημέρωση, ανίχνευση, πρόληψη, θεραπεία του καρκίνου, προσφέροντας στους καρκινοπαθείς και τις οικογένειές του στήριξη αλλά και μια καλύτερη προοπτική.

Η μητέρα του Γιόρις Φαντάελ, φίλου των αδελφών Φέρχεες, πρόσφατα διαγνώστηκε  με καρκίνο. Ωστόσο η είδηση δεν έπεσε “κεραυνός εν αιθρία” στην οικογένειά του Γιόρις, καθώς πριν μερικά χρόνια ο παππούς του «έφυγε» από τη ζωή νικημένος κι αυτός από την ίδια ασθένεια. Δυστυχώς, η κατάσταση της μητέρας του Γιόρις είναι πολύ άσχημη, αφού στο στάδιο που βρίσκεται πλέον η χειρουργική επέμβαση, δεν αποτελεί «βάλσαμο» για τη ψυχή και το σώμα της άτυχης γυναίκας.

Ελπίζοντας λοιπόν σε ένα «θαύμα» ο Γιόρις, διοργάνωσε προς τιμήν της άρρωστης μητέρας του, ένα ποδηλατικό tour, με φιλανθρωπικό χαρακτήρα, διασχίζοντας με το ποδήλατό του τη διάσημη διαδρομή Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα της Ισπανίας.

Πρόκειται για την πρωτεύουσα της αυτόνομης κοινότητας της Γαλικίας, όπου είναι χτισμένος ο Καθεδρικός Ναός της πόλης, αφιερωμένος στον Άγιο Ιάκωβο (Santiago). Αυτός είναι ένας ιερός προορισμός προσκυνήματος, γνωστός από τον 9ο αιώνα ως ο “Δρόμος του Αγίου Ιακώβου” (Camino de Santiago de Compostela).

Το θρησκευτικό αυτό μονοπάτι καταλήγει στον τάφο του Αγίου Ιακώβου και το έχουν περπατήσει πολλοί επώνυμοι, όπως ο Βραζιλιάνος συγγραφέας, Πάολο Κοέλιο. Όπως η μουσουλμανική παράδοση ορίζει ότι κάθε πιστός πρέπει να προσκυνήσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του στη Μέκκα, έτσι και στην πρώτη χιλιετία του χριστιανισμού υπήρχαν τρεις ιερές οδοί κι όποιος διέτρεχε μια από αυτές, η εκκλησία του συγχωρούσε όλες τις αμαρτίες.

Κάθε προσκυνητής (Peregrino) πρέπει να περπατήσει τουλάχιστον τα τελευταία 100 χιλιόμετρα ή με ποδήλατο τα τελευταία 200 χιλιόμετρα, προκειμένου να αξίζει άφεση αμαρτιών. Το 2010 που ήταν Ιακωβαίο έτος, προσκύνησαν 200.000 πιστοί από όλο τον κόσμο. Υπολογίζεται πως κάθε προσκυνητής ξοδεύει περίπου 1.000 € για να ολοκληρώσει την ιερή αποστολή.

Ο Γιόρις οργάνωνε αυτό το ταξίδι επί 8 μήνες εξ ολοκλήρου με προσωπικά του έξοδα και ήδη έχει καταφέρει να συγκεντρώσει 5.000 ευρώ, ποσό που θα δωρίσει στο τέλος του εγχειρήματός του σε φιλανθρωπικό οργανισμό για την καταπολέμηση του καρκίνου. Προκειμένου να αποφευχθούν οποιεσδήποτε παρεξηγήσεις, τα χρήματα που προσφέρονται κατατίθενται απευθείας στον στον ιστότοπο ζωής της  Lommel και όσοι θέλουν να συνεισφέρουν με τον οβολό τους σε αυτό τον “ιερό”  σκοπό, μπορούν να το πράξουν μέσω της ιστοσελίδας http://www.bloggen.be/JORISTOCOMPOSTELA. Παράλληλα μέσα από εκεί  μπορούν να παρακολουθούν και να ενημερώνονται καθημερινά για το ταξίδι του Γιόρις.

Έχοντας λοιπόν πλέον επιστέψει στην προετοιμασία της Εθνικής Βελγίου, ο 28χρονος κεντρικός, Πίτερ Φέρχεες  αφηγήθηκε κάποιες από τις στιγμές που έζησε στην 7ήμερη περιοδεία του στο πλευρό του Γιόρις, διασχίζοντας μια διαδρομή  500 χιλιομέτρων με ποδήλατο.

“Ο Γιόρις, που είναι καλός φίλος του αδελφού μου Βάουτερ, ήθελε να κάνει κάτι για καλό σκοπό. Μόλις λοιπόν ακούσαμε τα σχέδια του, αποφασίσαμε μαζί με τους αδλεφούς μου και μερικούς κοινούς μας φίλους, να τον ακολουθήσουμε για την πρώτη εβδομάδα με τα ποδήλατα, στο Santiago de Compostela της Ισπανίας. Θέλαμε να το κάνουμε για να στηρίξουμε τον Γιόρις και τη μαμά του και να περάσουμε μαζί του λίγο ποιοτικό χρόνο.

Προσωπικά, πέρα ότι βρήκα όλη αυτή την ιστορία πολύ συγκινητική, με ώθησε περισσότερο το γεγονός ότι είχε και μια σχέση με το… βόλεϊ. Οι γονείς του Γιόρις, έρχονται πολλές φορές για να παρακολουθήσουν τους αγώνες των «Red Dragons» και μας ενισχύουν, όπως επίσης δίνουν το παρών και στους αγώνες του αδελφού μου Βάουτερ, με την Achel (Α2 Βλεγίου). Ως εκ τούτου, αισθανόμουν πως είχα κάποια σχέση με την οικογένειά του.

Η οικογένειά του έχει ένα σπίτι στο Lommelsweiler, όπου περάσαμε τη δεύτερη νύχτα του κοινού ταξιδιού μας. Οι γονείς του Joris πηγαίνουν συχνά εκεί το Σαββατοκύριακο και ρο ενδιαφέρον είναι πως το βόλεϊ είναι εξαιρετικά δημοφιλές σε αυτή τη μικρή πόλη. Όταν σταματήσαμε εκεί για να κοιμηθούμε μετά τη δεύτερη μέρα ποδηλασίας, ολόκληρη η πόλη ήρθε από κοινού για να πιει κάτι και οι άνθρωποι ήταν πολύ χαρούμενοι, που βλέπανε κάποιους παίκτες βόλεϊ στον κήπο του σπιτιού τους.

Νομίζω πως αυτή η συνάντηση είχε πολύ θετική επίδραση στους γονείς του Γιόρις και είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος γι ‘αυτό – επειδή αυτός είναι ο κύριος στόχος αυτής της όλης δράσης, να τους παράσχει υποστήριξη και αίσθηση συμπαράστασης σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Μας αντιμετώπισαν πολύ καλά. Η μητέρα και η αδελφή του ετοίμασαν δείπνο για εμάς και στη συνέχεια καθίσαμε μαζί με άλλα περίπου 15 άτομα για να πιούμε κάτι. Ήταν μια μακρά και κουραστική μέρα, επειδή ποδηλατούσαμε όλη την ημέρα κατά μήκος των Αρδεννών. Συνεχίσαμε το ταξίδι μας για μερικές ακόμη ημέρες αυτό μαζί με τους αδελφούς μου Βαουτερ, Χέντρικ και τον Γιόρις, φυσικά.
Περάσαμε με τα ποδήλατά μας, από πραγματικά όμορφα μέρη, περιτριγυρισμένα από λόφους, φύση, μικρές πόλεις, μέρη που κανονικά δεν θα μπορούσατε να δείτε αν ταξιδεύσετε με αυτοκίνητο. Επιπλέον, συναντήσαμε πολλούς φιλικούς ανθρώπους που μας προσέφεραν ποτά, σοκολάτες, γλυκά…”, θυμάται ο ύψους 205 εκατοστών Πίτερ Φέρχεες και συνεχίζει.

“Τις μισές νύχτες, κοιμηθήκαμε σε μια σκηνή, αλλά μερικές φορές συνειδητοποιούσαμε ότι γινόταν πολύ… συννεφιασμένο το βράδυ, γι ‘αυτό αποφασίσαμε να πάρουμε ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο, γιατί δεν θέλαμε να βραχούμε. Ποδηλατούσαμε για περίπου 85 χιλιόμετρα την ημέρα, κάτι που ήταν αρκετά απαιτητικό, αλλά ταυτόχρονα και μια καλή άσκηση για τη διατήρηση της φόρμας μας.

Αφού περάσαμε επτά ημέρες με τα ποδήλατα στο δρόμο, οι γονείς μας ήρθαν να μας πάρουν στο κάμπινγκ, όπου βρισκόμασταν. Δειπνήσαμε όλοι μαζί πριν να αποχαιρετήσουμε τον Γιόρις, ο οποίος, μετά από άλλα 2.100 χλμ θα έχει φτάσει τώρα με το ποδήλατό του στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα. Στο τέλος, ήμουν ευτυχής που επέστρεψα, επειδή οι μύες μου είχαν αρχίσει να πονάνε, κάτι που ένιωθα σχεδόν σε όλο μου το σώμα. Ωστόσο, ήταν μια μεγάλη εμπειρία και μου άρεσε η καλή παρέα. Σίγουρα, οι αναμνήσεις από αυτές τις πολύ ιδιαίτερες και ασυνήθιστη «διακοπές» θα μου μείνουν αξέχαστες….

Πέρα από αυτό όμως, ελπίζω ότι η δράση του Γιόρις θα προσελκύσει την προσοχή και το ενδιαφέρον όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων και θα προσφέρει κάποια ελπίδα, ανακούφιση και υποστήριξη στους γονείς του και σε όλους εκείνους που συμμερίζονται την ίδια κατάσταση» τόνισε συγκινημένος ο Βέλγος διεθνής τροπαιούχος του φετινού Τσάλεντζ Καπ με την ιταλική Ραβένα.