Πέτρογλου: Βρήκε την Ιθάκη του στην Ινδία

Τον θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα «what if…» του ελληνικού βόλεϊ και του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα. Ένα απίστευτο ταλέντο που ποτέ δεν έφτασε εκεί που προσδοκούσαμε εμείς, αλλά ο Πέτρος Πέτρογλου μιλώντας στο Sportsfeed.gr από το μακρινό Μπανγκαλόρ της νοτιοδυτικής Ινδίας, έχει αφήσει πίσω του το παρελθόν, απολαμβάνει τη νέα του ζωή ως βοηθός προπονητή στην Εθνική Ινδίας και κυρίως κοιμάται ήσυχος τα βράδια.

Συνέντευξη στο Δημήτρη Τυχάλα για το Sportsfeed.gr

Την πρώτη φορά που τον είδα ήταν το μακρινό 1996 στο Κατσάνειο κι αν θυμάμαι καλά ήταν τα προημιτελικά του Πανελληνίου πρωταθλήματος Παίδων.

Φτάνοντας στην ιστορική έδρα του Ηρακλή, μόλις είχε ολοκληρωθεί το ζέσταμα των δύο ομάδων και περνώντας πίσω από τον πάγκο του ΑΟ Ορεστιάδας είδα κάτι τεράστιες πλάτες… «Τι δουλειά έχει ο Σαμαράς σε αγώνα παίδων;», ρώτησα κάποιους που είχαν πάει πιο νωρίς κι αφού γέλασαν μου μου απάντησαν: «Δεν είναι ο Σαμαράς, ο Πέτρογλου είναι…».

Σ’ έναν χώρο που πάντα έψαχνε για τον «νέο Καζάζη», τον «νέο Τριανταφυλλίδη» και πολλούς άλλους, ένας δίμετρος Θρακιώτης ακραίος λογικό ήταν να χαρακτηρίζεται ο «νέος Σαμαράς». Τώρα, σχεδόν τριάντα χρόνια από εκείνη την πρώτη συνάντηση το εξομολογήθηκε… «Δεν μου άρεσε ποτέ αυτή η σύγκριση. Κι αυτό γιατί ο καθένας μας είναι διαφορετικός. Ο Νικόλας είχε ήδη γράψει τη δική του ιστορία και εννοείται ότι τον θαύμαζα, εγώ έκανα τη δική μου πορεία».

Για το παιδί που ξεκίνησε το βόλεϊ στην 1^η γυμνασίου αυτή η πορεία μοιάζει με… όνειρο. Η μεγάλη Ορεστιάδα εκείνης της εποχής, Παναθηναϊκός, Ηρακλής, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Εθνικός Αλεξανδρούπολης, ΓΣ Λαμία, ΕΑ Πατρών, η αυστριακή Τιρόλο, η τουρκική Ζιράτ, Μπαχρέιν (Αλ Αχλί, Αλ Νάιμα), Ντουμπάι (Αλ Γουάσλ), Άμπου Ντάμπι (Αλ Τζαζίρα). Κι  όλα αυτά ξεκίνησαν γιατί ο τότε πρόεδρος του ΑΟΟ Θανάσης Κούμπης είχε δημιουργήσει το δικό του δίκτυο με τα σχολεία της πόλης (και της ευρύτερης περιοχής) για να φέρνει στον σύλλογο όλα τα ψηλά παιδιά. «Εσύ το απόγευμα θα πας στο κλειστό και θα βρεις τον κ. Πασσαλίδη. ‘Καλημέρα, έρχομαι από τον γυμναστή του σχολείου’ του είχα πει και αυτό ήταν», θυμάται ο παλαίμαχος πλέον άσος.

Αν κάτι δεν άλλαξε πάνω του όλα αυτά τα χρόνια είναι η ευθύτητα με την οποία θα απαντήσει σε οτιδήποτε τον ρωτήσει. Με μια διαφορά. Τώρα πια μπορεί να… στρογγυλέψει κάποιες γωνίες. Τώρα πια θα πει το ίδιο πράγμα, με ένα διαφορετικό, πιο ήπιο τρόπο, χωρίς να αλλάξει την ουσία των όσων έχει να πει…

Είχαμε να μιλήσουμε από το 2016. Την τελευταία του χρονιά ως παίκτης στο ελληνικό πρωτάθλημα, όταν στο πρώτο μισό της σεζόν βρέθηκε στον ΠΑΟΚ, αλλά το δεύτερο μισό τον βρήκε στα Εμιράτα και την Αλ Γουάσλ στο Ντουμπάι…

Κι αφού χάθηκε από τα βολεϊκά κοινά για ένα πολύ μεγάλο διάστημα έχοντας απλά κάποιες σποραδικές εμφανίσεις στα γήπεδα κυρίως του Έβρου, εδώ και τρεις μήνες αποχαιρέτησε ξανά την Ελλάδα, αποδεχόμενος την πρόσκληση του παλιού του προπονητή και αδελφικού του φίλου Ντράγκαν Μιχαΐλοβιτς για να είναι ο βοηθός του στην Εθνική Ινδίας (που εντάσσεται στο πρότζεκτ στήριξης των εθνικών ομάδων από την FIVB).

-Να σου πω την αλήθεια δεν σε είχα να ασχολείσαι με την προπονητική…

«Ούτε κι εγώ (γέλια)! Δεν είχα αυτή τη βλέψη, αλλά οι συνθήκες των τελευταίων χρόνων με ανάγκασαν να δω διαφορετικά κάποια πράγματα και με την παρότρυνση του Ντράγκαν βρέθηκα εδώ».

-Έχεις πάρει κάποια πτυχία προπονητικής;

«Εννοείται… Μπορεί να μην το είχα ως βασική επιλογή, αλλά το Stage 1 από τα πτυχία της FIVB το πήρα το 2015 όταν ήμουν στο Μπαχρέιν και το Stage 2 τον περασμένο Μάιο. Τώρα τον Νοέμβριο θα δώσω και για το Stage 3»

-Άρα σε ενδιέφερε να ασχοληθείς με τον χώρο…

«Αν με ρωτούσες το ίδιο πράγμα πριν 2-3 χρόνια ήμουν αρνητικός… Αλλά κάποια πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα περίμενα και θα ήθελα και μ’ όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν στην Ελλάδα κι αποφάσισα να το κάνω».

Κι η Ινδία πως προέκυψε;

«Υπήρχε η προοπτική να συνεργαστώ ως βοηθός του Ντράγκαν από την εποχή που βρισκόταν στην Εθνική ομάδα του Χονγκ Κονγκ. Έπρεπε όμως να έχω και το δεύτερο πτυχία από την FIVB και είχαμε πει τότε ότι θα το αφήσουμε για το μέλλον… Τελικά δεν άργησε και πάρα πολύ (γέλια)»

Πόσο καιρό είσαι εκεί;

«Τρεις μήνες… Υπάρχει το πρόγραμμα της FIVB που ενισχύει όσες ομοσπονδίες το ζητούν και έχουμε αναλάβει την πυραμίδα του ανδρικού βόλεϊ. Όταν ήρθα εγώ είχαν ολοκληρωθεί οι υποχρεώσεις της Εθνικής ανδρών και αυτό το διάστημα δουλεύουμε με νεότερους αθλητές».

Που ακριβώς είναι η έδρα σας;

«Αυτή τη στιγμή είμαστε στη Μπανγκαλόρ που είναι η Τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ινδίας και είναι στα νοτιοδυτικά της χώρας. Η βάση μας είναι το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο, ένα από τα πολλά που έχουν σε όλη την Ινδία και το οποίο φιλοξενεί επίλεκτους αθλητές απ’ όλα τα σπορ. Για να σου δώσω να καταλάβεις είναι σα να βρισκόμαστε σ’ ένα Ολυμπιακό Χωριό τεραστίων διαστάσεων με ξενώνες, εστιατόρια, ιατρεία, φυσιοθεραπευτήρια και ξεχωριστά γήπεδα για όλα τα σπορ.»

Πόσα παιδιά συμμετέχουν στις προπονήσεις;

«Τώρα είναι 20, αλλά τις επόμενες ημέρες περιμένουμε και κάποια ακόμη… Ουσιαστικά ετοιμάζουμε την επόμενη φουρνιά για το βόλεϊ της χώρας»

Ισχύει η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί ότι θέλουν να επενδύσουν στο βόλεϊ αλλά και γενικά στον αθλητισμό;

«Να ισχύει 100%. Δίνουν σημαντικούς πόρους στον αθλητισμό και θέλουν να αλλάξουν επίπεδο. Γι’ αυτό το λόγο φέρνουν ξένους προπονητές, αναβαθμίζουν τις εγκαταστάσεις, τις υπηρεσίες που προσφέρουν προκειμένου να βελτιωθούν σε όσο το δυνατόν περισσότερα αθλήματα».

Ταλέντο υπάρχει;

«Να φάνε και οι κότες! Έχουμε αυτή τη στιγμή παιδιά έως 22 χρονών και πολλά απ’ αυτά είναι έτοιμα να παίξουν… Οι περισσότεροι απ’ αυτούς στέκονταν άνετα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Υπάρχουν πολλά ψηλά και δυνατά παιδιά, αλλά τους λείπει η τεχνική και πάνω σ’ αυτό δουλεύουμε.

Βλέπεις εδώ δεν υπάρχει οργανωμένο πρωτάθλημα, παρά μία προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια με μια λίγκα που διαρκεί 2.5 με 3 μήνες. Το υπόλοιπο διάστημα γίνονται ανεξάρτητοι αγώνες κι οι περισσότεροι διεξάγονται σε γήπεδα με χώμα. Ένα από τα παιδιά που είχαν επιλεχθεί να ακολουθήσουν το πρόγραμμα την πρώτη μέρα ήρθε και μας ρώτησε αν μπορούσε να κάνει προπόνηση χωρίς παπούτσια γιατί έτσι είχε συνηθίσει!»

Τόση ώρα μιλάμε (μέσω βιντεοκλήσης) και βλέπω στο πρόσωπο σου μια μεγάλη χαρά…

«Θα μπορούσα να το πω και ενθουσιασμό… Είχα φτάσει σ’ ένα σημείο στη ζωή μου που έπρεπε να πάρω κάποιες αποφάσεις και σίγουρα δεν μου βγήκε σε κακό η επιλογή να κάνω το ταξίδι στην Ινδία. Είναι σημαντικό ότι έχω εδώ έναν φίλο όπως ο Ντράγκαν… Για μένα είναι τα πρώτα βήματα στην προπονητική, ακόμη μαθαίνω πράγματα δίπλα σ’ αυτόν άνθρωπο τον οποίο χιλιοευχαριστώ… Ο Ντράγκαν όταν ήμουν 16.5 χρονών μ’ έβαλε να παίξω πρώτη φορά στην Α1. Δεν φοβήθηκε την ηλικία μου, είδε ότι το άξιζα και με εμπιστεύτηκε. Γι’ αυτό σου είπα του οφείλω πολλά και πάντα έλεγα ότι αν ασχοληθώ με την προπονητική θα το κάνω για να τον βοηθήσω και για να είμαι δίπλα του για να μάθω».

Άρα λοιπόν απολαμβάνεις αυτή τη νέα σελίδα στην καριέρα σου…

«Μ’ αρέσει δεν το κρύβω… Έπαιζα σχεδόν 25 χρόνια βόλεϊ κι όπως να το κάνεις είναι όλη μου η ζωή. Βλέποντας αυτά τα ταλέντα θέλω να τα βοηθήσω να αλλάξουν επίπεδο, χαίρομαι όταν τα βλέπω να προοδεύουν και είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος από την όλη εμπειρία».

Θα σε ξαναπάω λίγο στο παρελθόν και θα σου κάνω την ερώτηση που περίμενα να κάνω από τη στιγμή που σταμάτησες να παίζεις. Νιώθεις κι εσύ ότι δεν έφτασες στο πικ της καριέρας σου ότι δεν έπαιξες στο επίπεδο που μπορούσες;

«Κοίτα θα μπορούσα να πω ότι είμαι δυσαρεστημένος ή ότι δεν είμαι ικανοποιημένος από την πορεία μου μέσα στα χρόνια γιατί δεν ήμουν βασικός στην Εθνική, γιατί δεν έκανα τις πολλές μεγάλες μεταγραφές και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποια πράγματα έγιναν μ’ αυτόν τον τρόπο και κάποια άλλα δεν έγιναν, αλλά δεν μένω στο παρελθόν. Αν έμενα πίστεψε με τώρα δεν θα ήμουν στο βόλεϊ.»

Μέσα σου υπάρχει ένα γαμώτο;

«Λίγοι μπορεί να κάνουν αυτήν την ερώτηση… Ίσως σε κάποιες καταστάσεις, ναι, να το έχω πει, αλλά ποτέ δεν τα έβαψα μαύρα. Με τη συνείδηση μου είμαι ήσυχος γιατί προσπάθησα όσο μπορούσα να κάνω την καλύτερη δυνατή καριέρα και πάντα σεβόμουν αυτός που με σεβόταν. Στο ξαναλέω όμως δεν έχω μείνει στο παρελθόν… Ότι έγινε, έγινε και δεν αλλάζει τώρα».

Εσύ όμως τώρα συμβουλεύεις αυτά τα νέα παιδιά που έχεις ως προπονητής;

«Σαν παίκτης έχεις άλλη οπτική. Ως προπονητής και με τις εμπειρίες που έχεις ως παίκτης είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα κι αυτό που προσπαθείς είναι να μεταδώσεις με τον καλύτερο τρόπο στα νέα παιδιά τις γνώσεις σου. Ο καθένας βέβαια έχει τον δικό του κώδικα, αλλά με τον δικό μου τρόπο προσπαθώ να είμαι κοντά στα παιδιά και να τα βοηθήσω εντός και εκτός γηπέδου».

Μέχρι πότε αναμένεται να μείνετε στην Ινδία;

«Το τρέχων συμβόλαιο ολοκληρώνεται τέλη Μαρτίου, αλλά υπάρχει προοπτική ανανέωσης κάθε χρόνο με ορίζοντα την πενταετία. Λογικά μέσα στους επόμενους μήνες θα ξέρουμε. Πάντως είναι πραγματικά ένα πολύ ωραίο πρότζεκτ και ειλικρινά πιστεύω ότι αν πάρεις αυτά τα παιδιά από λίγο πιο μικρή ηλικία θα υπάρχουν ακόμη πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα».