Πολυζώη, μία… σούπερ-γιαγιά!

Γιαγιά.. για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια έγινε η Τασία Πολυζώη! Μια από τις κορυφαίες αθλήτριες του βόλεϊ όλων των εποχών, ένας “ζωντανός” θρύλος που “έγραψε ιστορία” στη «χρυσή» εποχή της εθνικής γυναικών, μαζί με άλλες τεράστιες μορφές του αθλήματος όπως οι Κωστοπούλου, Μήτση, Αγγελάκη,  Μπλάμη,Παπακόμνου, χαίρεται πλέον για τον δεύτερο εγγονό της.

Η 25 χρονη κόρη της, Γιώτα Γκιουζέλη (ο 20χρονος γιος της Γιώργος παίζει μπάσκετ στον Ιωνικό Νικαίας), που αγωνίστηκε σε Σέρρες, Δράμα, Ηρακλή, ΠΑΟ και πήρε τίτλο με την ΑΕΚ την περίοδο 2011-12, εγκατέλειψε νωρίς την ενεργό δράση, έπειτα από διαμάχη με τον τότε προπονητή της “Ένωσης”, Απόστολο Οικονόμου και ακολούθησε τα χνάρια της μητέρας της με ένα γρήγορο γάμο και μετέπειτα εγκυμοσύνη.

Η όμορφή Σερραία αθλήτρια (1.87μ), των 46 Μαϊων παρακαλώ, παρά τα δύο εγγόνια της δεν έχει εγκαταλείψει το άθλημα που δοξάστηκε, ακολουθώντας πλέον την προπονητική καριέρα, αρχικά για τέσσερα χρόνια στους παίδες- κορασίδες της ΑΕΚ για δύο χρόνια και ακολούθως στα τμήματα υποδομής της Δεξαμενής Μεταμόρφωσης.

Παρακολουθώντας τους αγώνες της Εθνικής γυναικών στο Ευρωπαϊκό Λιγκ, νοστάλγησε τις παλιές καλές εποχές του εθνικού συγκροτήματος όταν στο γνωστό τουρνουά «Κύπελλο Άνοιξης»γέμιζε με 16 χιλιάδες φιλάθλους το ΣΕΦ για να απολαύσουν τις επικές νίκες με Φινλανδία, Τουρκία( από 0-2, 3-2 ίσχυε το σύστημα αλλαγής πόντων), την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου που υποχρέωσε μάλιστα τις αθλητικές εφημερίδες της εποχής σε διθυραμβικά πρωτοσέλιδα, κόντρα στις τότε ποδοσφαιρικές εξελίξεις .

Χαρακτηριστικά σχολίασε για εκείνη την εποχή: «Αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση για εκείνες τις εποχές. Είμαστε μια σπουδαία “φουρνιά” που δούλεψε με τον τότε ομοσπονδιακό, Τάκη Φλώρο, σε ολλανδικά πρότυπα, όλες μαζί με μεγάλες προετοιμασίες, και αποτέλεσε ουσιαστικά ένα σύλλογο με μεγάλη ομοιογένεια που έφτασε την Εθνική σε μεγάλες διακρίσεις και μετάλλια,ανοίγοντας το δρόμο για τις μελλοντικές επιτυχίες της “γαλανόλευκης”.

Εκτός από την διοργάνωση της Αθήνας του 1988 όμως που είχε μεγάλη προβολή και ηταν μια μεγάλη γιορτή του βόλεϊ , δεν θα πρέπει να ξεχνάμε το χρυσό μετάλλιο το 1989 μέσα στην Τουρκία για την ίδια διοργάνωση, τους Μεσογειακούς αγώνες της Αθήνας και την 8η θέση στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1991 που έβαλε την εθνική μας και επίσημα στον… χάρτη».

Αναφερόμενη στη σημερινή γενιά της Εθνικής η Πολυζώη (δεξιά στη φωτό με Μ. Κωστοπούλου) σχολίασε: «Η τωρινή εποχή δεν έχει καμία σχέση με την δική μου. Οι περισσότερες κοπέλες είναι ταλαντούχες , αρκετά αθλητικές, παίζουν σε συλλόγους του εξωτερικού που τα πράγματα, είναι πολύ πιο οργανωμένα από την Α1, δουλεύουν πολλές ώρες σε τεχνική και τακτική, κάτι που δεν μπορούσαμε να κάνουμε τότε εμείς στα δικά μας σωματεία.

‘Ετσι έρχονται πιο έτοιμες, συνειδητοποιημένες στην Εθνική με πλούσιες εμπειρίες σε μικρή ηλικία και στην πορεία βγαίνουν τα αποτελέσματα».

Αξίζει να σημειωθεί δε ότι η Πολυζώη (αριστερά στη φωτό με Κ. Ριζόπουλο και Ρ. Πραγκαλούδη) που κύριο γνώρισμα του παιχνιδιού της ήταν το τρομερό πάθος και το εκπληκτικά δυνατό της κάρφωμα, άρχισε και τελείωσε την καριέρα της στη Σίρις Σερρών, ενώ είχε φτάσει μια ανάσα από τη μεταγραφή της στο ΖΑΟΝ και τον ΠΑΟ (μόλις είχε φύγει η Πραγκαλούδη για το  τριφύλλι), που δυστυχώς όμως δεν ολοκληρώθηκαν από κάποιες ατυχείς συγκυρίες.