Ρέκορντμαν… συμπτωματικά, με ρεκόρ που δεν ήθελε ποτέ (fot)!

Έστω και κατ’ ανάγκην ο Ιταλός Αντρέα Μασίνι εδώ και λίγες ημέρες έγραψε το όνομά του με “χρυσά γράμματα” στην ιστορία του ιταλικού βόλεϊ κερδίζοντας τον τίτλο… του “παππού” του καμπιονάτο!

Λένε πως όταν “οι άνθρωποι κάνουν σχέδια στη ζωή τους, ο Θεός γελάει”! Στην περίπτωση μάλιστα του Μασίνι,   που, συμπτωματικά, κατέχει πλέον το ρεκόρ του γηραιότερου παίκτη που αγωνίστηκε στα ιταλικά γήπεδα, ο Μεγαλοδύναμος, πρέπει να “κλάψε” απ’ τα γέλια.

Ο μέχρι πρότινος, προπονητής της Αντρέα Μασίνι, παραιτήθηκε πρόσφατα από τον πάγκο της ουραγού Fonteviva Massa (Α2 Ανδρών), λέγοντας πως είχε χάσει την εμπιστοσύνη των παικτών του και ότι δεν υπήρχε “χημεία” μεταξύ τους. Αντικαταστάτης του ήταν ο Ανιέλο Μόσα, πέντε χρόνια μεγαλύτερος του Μασίνι, που γεννήθηκε στις 3/2/1971 στο Αρέτσο.

Δυστυχώς όμως για την ομάδα του, ο 24χρονος Ουκρανός πασαδόρος, Dmytro Dolgopolov, που συμπτωματικά αποκτήθηκε πριν από 24 μέρες, μία μέρα πριν τα γενέθλια του Μασίνι, διαγνώστηκε ότι πάσχει απ’ τον ιό της ηπατίτιδας Α και αναγκάστηκε να σταματήσει το βόλεϊ, χωρίς να είναι γνωστό ακόμη, αν και πότε θα επιστρέψει.

Η διοίκηση της ομάδας μπροστά σε αυτό το τεράστιο πρόβλημα ζήτησε από τον 47χρονο Μασίνι, να καλύψει το κενό του Ρώσου ασθενή, ως πρώην πασαδόρος. Έχοντας λοιπόν από το 2012 “κρεμάσει Τη φανέλα” του, ο Μασίνι δέχθηκε να βοηθήσει την ομάδα του. Μάλιστα με “μαέστρο” τον 47χρονο η Fonteviva Massa του Βόσνιου πρώην άσου του Παμβοχαϊκού, Αντέλκο Τοσύκ, αν και τελευταία στη βαθμολογία με συνολικά 3 φετινές νίκες έχει “ανλεβει”, αφού σε 3 συμμετοχές του Μασίνι «μετράει» δύο νίκες.

Στον αγώνα λοιπόν της προηγούμενης Κυριακής με την ο Μασίνι, που ξεκίνησε την καριέρα του το 1986 με τα χρώματα της Pallavolo Arezzo, έχοντας συμπληρώσει 47 χρόνια και 15 ημέρες ζωής,  έσπασε το ρεκόρ του μέχρι τότε γηραιότερου παίκτη, του Pierpaolo Martino, που ήταν ο παλαιότερος παίκτης που έπαιξε στην Ιταλία, σε ηλικία 47 ετών και 8 ημέρων. Κάτι που ο ίδιος αντιμετωπίζει με…χιούμορ!

«Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι το συγκεκριμένο ρεκόρ, δεν το επιδιώκει κανένας…» λέει ο «παππούς» του ιταλικού βόλεϊ και προσθέτει: «Είχα επιλέξει το δρόμο μου ως προπονητής. Αν ήθελα να κυνηγήσω αυτό το ρεκόρ, δεν θα σταματούσα να παίζω. Έχω μια όμορφη σχέση με αυτή την ομάδα, είμαι συνηθισμένος στα «χρώματά» της και δεν μπορούσα να μην την βοηθήσω από τη στιγμή που μου ζητήθηκε κάτι τέτοιο. Είπα λοιπόν «ναι» στην πρόταση της διοίκησης, σχεδόν ασυνείδητα και χωρίς να σκέφτομαι τίποτα άλλο. Ήταν μια επικίνδυνη επιλογή, καθώς έχω σταματήσει το βόλεϊ εδώ και έξι χρόνια αλλά και λόγω απόδοσης. Για την ώρα πάντως όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά…».

Foto: Chiara Antonelli Photography