Σαλούστρου : «Η ομάδα δεν έχει ταβάνι στους στόχους της»

Για την μεγάλη νίκη επί της Λε Κανέ στο Τσάλεντζ Καπ, τον κόσμο της ομάδας, για τον «σκληρό» Ζόραν Κόβαζιτς, αλλά και για το … «γούρι» της ομάδας πριν από κάθε αγώνα μίλησε στον ΑΡΤ FM 90.6 και την εκπομπή ΣΠΟΡ –ΣΚΟΡ-ΡΕΚΟΡ η κεντρική του Πανναξιακού Άννα Σαλούστρου.

Το ταξίδι στο όνειρο για τον Πανναξιακό συνεχίζεται κανονικά και με το 3-0 επί της Γαλλικής Λε Κανέ οι «κυανόλευκες» άνοιξαν φτερά για την 8άδα του Τσάλεντζ Καπ και αισιοδοξούν για τον επαναληπτικό.

Η Άννα Σαλούστρου μίλησε για την επιτυχία του Πανναξιακού και με δηλώσεις της στον ΆΡΤ FM 90.6, αλλά και για τα… μυστικά της ομάδας.

«Έγινε ένα βήμα που μας δίνει ελπίδες για τη συνέχεια. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν το περίμενε αυτό, ούτε εμείς όταν ξεκινούσαμε τον Αύγουστο. Ωστόσο έχει γίνει η αρχή και θεωρώ πως μπορούμε να συνεχίσουμε και να κάνουμε κάτι καλύτερο» ανέφερε στην αρχή η έμπειρη κεντρική του Πανναξιακού.

Για τη νίκη κόντρα στα προβλήματα :

«Η ομάδα είναι αλήθεια ότι χτίστηκε  πάνω σε ένα νεανικό προφίλ εκτός από 2-3 κοπέλες που είναι πιο έμπειρες. Κάνουμε πολύ σκληρή δουλειά και έχουμε έναν προπονητή που ξέρει βόλεϊ αλλά είναι σκληρός και κάναμε ολιγοήμερες διακοπές τα Χριστούγεννα. Περάσαμε μια δύσκολη προετοιμασία.

Αγωνιστικά ήμασταν σε πολύ καλή κατάσταση και το ξέραμε, ωστόσο όταν παίζεις με την 2^η του γαλλικού πρωταθλήματος, με το μπάτζετ και μόνο που έχει αντιλαμβάνεσαι ότι πάς να παίξει  απέναντι σε ένα μεγαθήριο. Οι πιθανότητες δεν ήταν υπέρ μας, αλλά δεν είχαμε να χάσουμε και τίποτα. Περάσαμε δύσκολη εβδομάδα καθώς είχαμε κάποιους τραυματισμούς που δεν βγάλαμε προς τα έξω, γιατί πιστεύουμε ότι όταν η ομάδα μένει ενωμένη μπορεί να τα καταφέρει όλα. Έγινε και αυτό με την Διώτη στην αρχή του πρώτου σετ, αλλά ευτυχώς όλα αυτά μας πείσμωσαν ακόμη περισσότερο».

Για τους στόχους και τις φιλοδοξίες της ομάδας : «Ο αρχικός στόχος όταν αυτή η ομάδα χτίστηκε ήταν να πάει καλύτερα από την περσινή χρονιά. Στόχος μας ήταν η 4άδα. Να ήμαστε μέσα στις 4 καλύτερες ομάδες  της Α1. Όταν όμως γίνεται αυτή η Ευρωπαϊκή διάκριση εννοείται πως υπάρχει ένα ακόμη πιο αισιόδοξο κλίμα στις τάξεις της ομάδας. Πάνω από όλα επειδή έχουν τύχη πολλά τώρα τελευταία θεωρούμε πως πρώτα πρέπει να έρχεται η υγεία. Να έχουμε υγεία. Δουλεύουμε πάρα πολύ σκληρά και όλα μπορούν να γίνουν. Θέλουμε εννοείται να παραμείνουμε 4άδα και αν μπορούμε να ήμαστε  κοντά σε κάποιον τελικό. Να πω την αλήθεια με αυτή την ομάδα δεν υπάρχει ταβάνι στο τι μπορεί να πετύχει. Πραγματικά».

Για τον Ζόραν Κόβαζιτς : «Παίζω πάρα πολλά χρόνια βόλεϊ και έχω περάσει από αρκετές ομάδες και προπονητές. Έχω περάσει από Εθνική ομάδα και η εμπειρία μου ήταν σε έναν βαθμό που έλεγα και διαμαρτυρόμουνα για σκληρές προπονήσεις. Ο Κόβαζιτς μου τα έχει αναιρέσει όλα. Πραγματικά η σχολή του είναι σκληρή. Η αλήθεια είναι πως είμαι και εγώ της πειθαρχίας και μου αρέσει που μας έχει «στρατιωτίνες» μέσα στο γήπεδο. Κάτι που πρέπει να είσαι, γιατί διαφορετικά δεν θα αντέξεις το πρόγραμμά του.

Είναι σκληρός προπονητής, δεν είναι εύκολος. Είναι δύσκολος άνθρωπος ειδικά μέσα στο γήπεδο. Εκτός γηπέδου μεταμορφώνεται. Είναι συζητήσιμος , έχει πάρα πολύ χιούμορ. Ξέρει να βάζει τα όρια. Είναι προπονητής με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Δεν θα σου αφήσει περιθώριο. Είναι πρώτη φορά που μου συμβαίνει να υπάρχει τραυματισμός στην ομάδα και να μην τολμάς να του το πεις. Δεν μιλάμε για πόνους από πιασίματα και τέτοια μικρά. Αυτό είναι καλό και κακό εν μέρη, γιατί δεν μπορείς να προστατέψεις τον εαυτό σου, αλλά επειδή ξέρει να κάνει τόσο καλά την δουλειά του γνωρίζει ο ίδιος μέχρι που να σε πάει».

Για τον κόσμο και το κλίμα στο γήπεδο της Νάξου : «Νομίζω πως σε αυτόν οφείλουμε τη νίκη μας. Η νίκη είναι αφιερωμένη στον κόσμο, γιατί χωρίς τον κόσμο μας όταν παίζεις με μια τέτοια ομάδα δεν θα τα καταφέρεις. Είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί έχω παίξει σε πάρα πολύ δύσκολες έδρες όπως η Λεωφόρος Αλεξάνδρας που και μόνο που μπαίνεις επηρεάζεσαι. Έχω παίξει στη Νέα Φιλαδέλφεια με όλους μέσα στο γήπεδο να φωνάζουν υπέρ της ΑΕΚ και εννοείται πως δεν μπορείς να πιάσεις εύκολα απόδοση.

Οπότε αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντικό είναι να βρίσκεται κόσμος στο γήπεδο όχι μόνο για δίνει έναν ρυθμό, αλλά να δίνει και βροντερό παρόν. Αυτό το κάνουν οι Ναξιώτες. Είναι απίστευτο το πόσο ο κόσμος έχει παθιαστεί με την ομάδα και θέλει το καλύτερο για αυτήν γεμίζοντας το γήπεδο».

Για το…. γούρι της ομάδας πριν τα παιχνίδια της : «Οι γαλλίδες εντυπωσιάστηκαν από αυτό που είδαν. Το γούρι μας (το οποίο ξεκινήσαμε από πέρσι) είναι να μαζευόμαστε στο κέντρο του γηπέδου στην προθέρμανση και να παίζουμε πασούλες ποδοσφαίρου. Πολλές φορές μας κοιτάνε και οι δικοί μας άνθρωποι από τον πάγκο και μας λένε πως δεν παίζουμε ποδόσφαιρο αλλά βόλεϊ. Απλά το έχουμε σαν φετίχ, σαν γούρι.

Ξαφνικά μπήκαν στο γήπεδο οι Γαλλίδες που ήταν και ταλαιπωρημένες από το ταξίδι και όλα αυτά που περάσανε , μας κοιτάνε και μένουν με ανοικτό το στόμα. Μας κοιτούσαν για αρκετά λεπτά και θα έλεγαν για το ελληνικό στοιχείο. Οι Γαλλίδες προετοιμαζόταν να κάνουν την επαγγελματική τους προθέρμανση και εμείς παίζαμε πασούλες.

Ήταν πραγματικά λες και ο προπονητής είχε πάει τα παιδάκια του σε παιδική χαρά, είχε κάτσει και διάβαζε το βιβλίο του  και εμείς κάναμε την προθέρμανσή μας με το ποδόσφαιρο. Μέχρι να μας κοιτάξει, να μας δώσει το σινιάλο και να ξεκινήσουμε μετά κανονικά το ζέσταμά μας.

Επειδή έχω κάνει και τις σπουδές πάνω στην αθλητική ψυχολογία θωρώ  πως αυτό το πράγμα είναι η αρχή και το φινάλε σε μια ομάδα. Όταν μια ομάδα κάνει πράγματα μαζί, από το να μένει μαζί, μέχρι να κάνει τέτοια παιχνιδάκια, ανεβάζει την ομαδικότητα. Σε κάνει να γελάς, να φεύγει το άγχος. Είναι όλα αυτά που ακόμη και στα 20 και 25 τα χρειάζεσαι για να ηρεμίσεις».