«Σκουπίζει» όλο το γήπεδο στα 70 της (fotos)!

Η 70χρονη βολεϊμπολίστρια Neusa de Souza Santos, η γηραιότερη εν ενεργεία αθλήτρια της Βραζιλίας, κυνηγάει, κολυμπά, ποδηλατεί και παίζει βόλεϊ σε ομάδα, που έχει μέσο όρο ηλικίας τα 25 χρόνια!

«Έχω ένα απίστευτο όραμα για το παιχνίδι και περνάω την μπάλα καλύτερα από τις συμπαίκτριές μου. Το «κλειδί» είναι ο αθλητισμός και το καλό φαγητό. Δεν σκέφτομαι να σταματήσω. Όσο ο Θεός μου δίνει δύναμη στα χέρια και τα πόδια μου, θα παίζω…» δηλώνει η λίμπερο της βραζιλιάνικης ομάδας Mocidade Evangélica Livre de Boa Vista (Melbv) που βρίσκεται 49χρόνια στα γήπεδα και ακόμη δεν λέει να… κρεμάσει τη φανέλα της!

Γεννημένη στην πολιτεία του Παρανά, η συνταξιούχος πλέον αγρότισσα που μένει από το 1979 στη Μπόα Βίστα, λάτρευε από μικρή τον αθλητισμό. Το βόλεϊ μπήκε για πρώτη φορά στη ζωή της σε ηλικία 18 ετών και μολονότι από τότε πέρασαν 52 χρόνια, εξακολουθεί και σήμερα να έχει πολλή ενέργεια και δύναμη στο γήπεδο, φορώντας τη φανέλα της ομάδας έχει ιδρύσει η ίδια εδώ και 20 χρόνια.

«Είχα την ευκαιρία να μάθω βόλεϊ στα 18 και σήμερα θεωρώ πως είναι το πάθος της ζωής μου. Αυτό ήταν ένα άθλημα που έμαθα να αγαπώ με κάθε τρόπο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θέλω να συνεχίσω να παίζω βόλεϊ μέχρι ο Θεός να μου στερήσει το προνόμιο και την ευλογία να είμαι μέσα στο γήπεδο. Είμαι συνταξιούχος αγρότισσα, αλλά το βόλεϊ έχει ημερομηνία λήξης, μόνο αν δεν έχετε τη δύναμη να παίξετε. Εγώ νιώθω πολύ νέα δίπλα στα άλλα κορίτσια “.

Παίζοντας λοιπόν δίπλα σε κάποιες αθλήτριες που θα μπορούσαν άνετα να είναι και… εγγονές της, η  Νeusa αγωνίζεται με επιτυχία σε μια θέση που χρειάζεται μεγάλη ευκινησία, αντανακλαστικά στην άμυνα και ακρίβεια στην υποδοχή.   Στοιχεία, που ο χρόνος δεν έχει καταφέρει να της στερήσει, σε σχέση με άλλες συνομήλικές της.

«Είμαι 1,67 και 60 κιλά. Κάθε Τρίτη και Πέμπτη προπονούμαι από τις 7:00 μ.μ. έως τις 10:30 μ.μ. Στις ασκήσεις που περνά και μας βλέπει ο προπονητής, μου λέει ότι τις κάνω καλύτερα από κορίτσια 15 και 16 ετών» εξηγεί η 70χρονη αθλήτρια, που στο παρελθόν αγωνίστηκε και ως ακραία, αλλά ένας τραυματισμός στο χέρι την υποχρέωσε να αλλάξει θέση και ρόλο στην ομάδα. Αυτός ήταν και ένας από τους ελάχιστους λόγος που μέχρι σήμερα η ακούραστη λίμπερο διάβηκε το κατώφλι νοσοκομείου ή κλινικής.

Σίγουρα όπως παραδέχεται κι η ίδια, χρωστάει την καλή της υγεία, στον αθλητισμό. Και δεν εννοεί μόνο το βόλεϊ…  Στο εσωτερικό διπλό της ομάδας της παίζει ποδόσφαιρο, άλλοτε τερματοφύλακας και άλλοτε αμυντικός, κάνει κολύμπι, πεζοπορία και της αρέσει επίσης να ψαρεύει και να κυνηγάει. Μία όμως από τις δυσκολότερες προκλήσεις στη ζωή της, ήταν πριν από 10 χρόνια, όταν έκανε αναρρίχηση στο Mount Roraima.

«Δύσκολο, αλλά για μένα ήταν αιτία για την υπέρβαση, αφήνονας πολλούς νέους ανθρώπους πίσω μου» τόνισε χαμογελώντας η ακούραστη γυναίκα και συμπλήρωσε: « Έχω πάει στο νοσοκομείο μερικές φορές εξαιτίας κάποιων προβλημάτων υγείας, αλλά ποτέ δεν έμεινα μέσα να νοσηλευτώ και αυτό το χρωστάω στη σωματική άσκηση. Κάνω διάφορα αθλήματα και αυτό είναι απαραίτητο…».