Στουραϊτης: «Όσοι τάζουν θα βρεθούν προ εκπλήξεων»

Κύριε Στουραϊτη ποιος είναι ο λόγος που κατεβαίνετε σε αυτές τις εκλογές;
–Μετά από μία πορεία 25 χρόνων που έχω στο άθλημα, κυρίως ως μάχιμος παράγοντας τα τελευταία χρόνια στη διοίκηση της ομοσπονδίας του βόλεϊ, θεωρώ ότι, επειδή υπήρξε μία ομάδα που διαφοροποιήθηκε από τον τρόπο που λειτουργούσε η Ομοσπονδία, είχαμε δύο επιλογές: Ή να «πάμε σπίτια» μας και να αφήσουμε την Ομοσπονδία, νομίζω, σε λάθος χέρια ή να παλέψουμε να διαμορφώσουμε μία δυναμική με όλη την ιεραρχία του αθλήματος, δηλαδή με τα Σωματεία, τις Ενώσεις και τα στελέχη της Ομοσπονδίας και να παλέψουμε για την επόμενη μέρα. Νομίζω ότι οι εκλογές δεν είναι αυτοσκοπός, η δική μου συμμετοχή στα αθλητικά πράγματα είναι διαρκής και δεν έχει να κάνει με μία εκλογική διαδικασία. Είμαι επικεφαλής, επειδή αυτή ήταν η βούληση των ανθρώπων που αφουγκραστήκαμε και μοιραστήκαμε τον ίδιο τρόπο σκέψης για το πώς θα πρέπει να είναι το «αύριο» της Ομοσπονδίας

-Επειδή ήσασταν στο «χθες» της Ομοσπονδίας, είσαστε στο «σήμερα» της Ομοσπονδίας, γιατί είστε στο Δ.Σ ακόμη, τι σας έκανε να φύγετε από το «χθες» για να πάτε σε μία άλλη κίνηση; Τι δεν πήγαινε καλά δηλαδή;
Όταν πρωτοξεκινήσαμε, η Ομοσπονδία λειτούργησε και με δημοκρατική διαδικασία στην αρχή, μοιραστήκαμε τομείς, δράσεις. Λύσαμε το μεγάλο πρόβλημα των χρεών τότε, των κατασχέσεων και των χρεών από τα Ολυμπιακά Έργα -που ήταν πολύ σημαντικό και πολύ δύσκολο να λυθεί- διασφαλίσαμε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσω του Βeach Volley, μέσα στα δύο χρόνια. Αμέσως μετά… Και δεσμευτήκαμε, για να μη μου διαφύγει, να μην αναπαράγουμε χρέη. Δηλαδή η Ομοσπονδία να βγάζει θετικό πλεόνασμα! Και ένα μέρος των χρημάτων να πάει και στις παλιές οφειλές. Αύτη ήταν η πρώτη διακήρυξη όταν ξεκινήσαμε…Επιβραβεύτηκε αυτό στις εκλογές τις προηγούμενες, βγήκε η διοίκηση η δική μας, αλλά από κει και πέρα άρχισαν τα παρατράγουδα, άρχισαν οι προσωπικές πολιτικές και άρχισε αυτό να τίθεται εν αμφιβόλω. Και μέσα από αυτή την πορεία, να μην βγαίνουν χρήσεις θετικές, με αποτέλεσμα αυτό να είναι…  τοξικό και να αγγίξει όλη τη χώρα. Δηλαδή, γινόντουσαν διοργανώσεις σε μία περιοχή κι έμεναν οφειλές. Δηλαδή η χρήση μας έβαζε μέσα!

-Κι αυτό ουσιαστικά ήταν που σας οδήγησε να αλλάξετε παράταξη και να κατεβείτε τώρα πλέον με μία άλλη παράταξη στις εκλογές. Τι δυναμική πιστεύετε ότι έχει αυτή η παράταξη που επιλέξατε;
Νομίζω ότι επειδή ο τρόπος που λειτούργησε η Ομοσπονδία δημιούργησε και μία «δομική» κρίση, δηλαδή ακόμη και οι Ενώσεις βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτής, δηλαδή πρόεδροι Ενώσεων βρέθηκαν επειδή δεν έπαιρναν τακτικά τα χρήματά τους από την Ομοσπονδία, βρέθηκαν να πάνε στα δικαστήρια, να γίνονται κατασχέσεις στους λογαριασμούς τους, στα σπίτια τους κλπ αυτή η κρίση άγγιξε όλο το οικοδόμημα. Και όλοι αυτοί συνταχθήκαμε σε αυτή τη λογική… Να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την επόμενη μέρα! Γιατί η Ένωση, όπως και το σωματείο, είναι η Ομοσπονδία της… περιοχής. Αυτή οργανώνει τα τοπικά πρωταθλήματα, αυτή «παίζει το βόλεϊ»!– Τι δυναμική τώρα έχει η παράταξη της οποίας ηγείστε;
Καταρχήν οποιοδήποτε να ρωτήσετε θα σας πει πως είναι πολύ αισιόδοξος… Εγώ επειδή δεν είμαι πολιτικός και επειδή η αφετηρία της ενασχόλησής μου είναι διαφορετική από των άλλων υποψηφίων, δηλαδή είμαι παράγοντας σωματείου και σκοπεύω να παραμείνω,σε αυτή την κατεύθυνση σ’ αυτό το πλευρό σκοπεύω να παραμείνω, πιστεύω ότι θα είμαστε πρώτοι! Αυτό που εκλαμβάνουμε είναι πως έχουμε μία δυναμική, η παράταξή μας επειδή έχει τις Ενώσεις, έχει τα Σωματεία είναι μπροστά… Από κει και πέρα έχουμε ακόμη μία εβδομάδα μπροστά μας, όλα είναι ανοιχτά! Κάθε σωματείο που θα έρθει να ψηφίσει, θα αποφασίσει με «καθαρή σκέψη», θα βάλει στη σειρά τους υποψηφίους, θα δει ποιοι έχουν την εμπειρία διοίκησης, ποιοι μπορούν να βοηθήσουν να πάνε στην «επόμενη» μέρα και θα προχωρήσουμε.-Τα δικά σας «θέλω» είναι ίδια με των άλλων τριών υποψηφίων; Γιατί διαβάζουμε μειώσεις σε κόστη, μειώσεις σε προϋπολογισμούς, αρκετά θα…
Όχι! Όποιος λέει, όποιος υπόσχεται σε αυτή την κατάσταση που είναι η Ομοσπονδία –όχι τώρα, τα τελευταία χρόνια που είναι η Ομοσπονδία- λέει ψέματα! Ή δεν ξέρει την πραγματικότητα, μπορεί να ισχύει και αυτό δεν λέω ότι είναι ψεύτες οι συνυποψήφιοί μου, απλώς μπορεί να μην ξέρουν την πραγματικότητα. Θα βρεθούν προ εκπλήξεως! Γιατί δεν μπορείς σήμερα να υποσχεθείς τίποτα! Μόνο θεσμικές αλλαγές μπορείς να κάνεις…

-Εσείς επειδή είστε εκ των «έσω» υπάρχουν χρέη στην Ομοσπονδία; Και πως θα βρείτε τον τρόπο να τα ελαχιστοποιήσετε για να κάνει ένα θετικό βήμα η Ομοσπονδία και να κάνει άλμα;
Τα χρέη να ελαχιστοποιηθούν δεν μπορούν! Το μόνο που μπορεί να γίνει , εκτός αν υπάρξει κάποια παραγραφή χρεών, γίνουν κάποιοι διακανονισμοί, μήπως γίνουν κάποιες διαπραγματεύσεις, ώστε ανταποδοτικά μήπως κάποιοι εξασφαλίσουν την προβολή αυτών, δηλαδή χρωστάμε σε μία εταιρεία, μπορεί να την διαφημίσουμε, τέτοιες προσπάθειες μπορεί να γίνουν. Επί της ουσίας αυτό που πρέπει να γίνει είναι να μπορέσει η Ομοσπονδία να μην «μπαίνει μέσα». Αυτό είναι το πρώτο ζήτημα! Να μην βγάζει ελλειμματική χρήση.

-Με τις Εθνικές ομάδες, Ανδρών-Γυναικών, τι θα κάνετε; Ποιος είναι ο στόχος σας;
Το οικοδόμημα όλο πρέπει να το βλέπουμε πάντοτε από κάτω, προς τα πάνω! Οι ελληνικές ομάδες συμμετείχαν στο World League, συμμετείχαν στο European League, δεν έχουμε δυνατότητες να κάνουμε πολλά πράγματα. Αυτόν που πρέπει να παλεύουμε να κάνουμε είναι να τους διασφαλίζουμε μία άρτια προετοιμασία, όρους υλικοτεχνικής υποδομής… Να στηρίξουμε δηλαδή αυτό, κάτι που σε ένα βαθμό γίνεται και σήμερα. Χρειάζεται περισσότερο, ειδικά στις αναπτυξιακές ομάδες, εκεί που υπάρχουν ελλείψεις από φυσιοθεραπευτές… Και πρέπει να αναδείξουμε και τον εθελοντισμό ως μοναδικό τρόπο για να στηριχθεί αυτή η προσπάθεια. Νομίζω ότι δεν έχουμε πολλά περιθώρια Η ελληνική ομάδα χρειάζεται μία επιτυχία! Το είπα και προχθές που με ρώτησαν. Είπα χαρακτηριστικά ότι χρειάζεται ένα γεμάτο ΣΕΦ με ένα ευρωπαϊκό τίτλο, ένα κύπελλο. Αλλά αυτό χρειάζεται να είναι αποτέλεσμα μιας δουλειάς που θα ξεκινάει από πάνω και θα φτάσει ψηλότερα. Μια φωτοβολίδα μπορεί να συμβεί κι ένα θαύμα μπορεί να συμβεί, αλλά νομίζω ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε να συμβεί κάτι τέτοιο. Να εναποθέσουμε δηλαδή τις ελπίδες μας σε αυτό. Πρέπει να δουλέψουμε από κάτω προς τα πάνω την ανάπτυξη και με τις Ενώσεις, γιατί οι Ενώσεις είναι οι πραγματικοί φορείς του βόλεϊ στον κάθε τόπο, στην κάθε Περιφέρεια και να προχωρήσουμε.

-Είπατε ανάπτυξη… Δύσκολη λέξη και δε νομίζω ότι έχουν γίνει πολλά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια.
Έχουν γίνει προσπάθειες, πάντοτε όμως μπορούν να γίνουν περισσότερες. Την ανάπτυξη, επειδή είναι ένα ευαίσθητο κομμάτι πρέπει να την βοηθήσουμε όλοι και δεν θέλω να μπούμε σε μία λογική απαξίωσης! Έχουν γίνει προσπάθειες, μικρές. Πρέπει όμως όλο το οικοδόμημα να το δούμε από κάτω… Παλιά το βόλεϊ ήταν πρωτοποριακό. Όταν ήταν ο Μπεργελές ο Νίκος, ο «Δάσκαλος» στην ανάπτυξη συνέλαβε τα κλιμάκια. Τα κλιμάκια τα αντέγραψαν και το μπάσκετ και τα άλλα αθλήματα. Ήταν κάτι πρωτοπόρο για την εποχή του. Να μαζεύονται οι αθλητές, περιφερειακά μια φορά την εβδομάδα -μαζεύονται τώρα- περισσότερες μέρες, απλώς υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες και αυτό δεν μπορούν να το κάνουν εφικτό, σε μεγαλύτερο μέγεθος, με μεγαλύτερη διάρκεια. Να’ ναι πιο μεγάλες οι προετοιμασίες… Και αυτό που λείπει και που είναι το σοβαρότερο, είναι το προπονητικό κέντρο Δεν μπορεί να έχεις Εθνικές ομάδες και να είσαι «περιφερόμενος θίασος»! Να μην έχεις ένα προπονητικό κέντρο, παρόλο που έχουμε φιλότιμες προσφορές από πολεις μεγάλες, που φιλοξενούν διοργανώσεις, αλλά το προπονητικό κέντρο είναι άτι διαφορετικό. Μπορεί να φιλοξενεί ομάδες, να παρέχει υποδομές… τα πάντα!

Με την Α1 Γυναικών τι θα κάνετε; Ακούγεται τόσα χρόνια η δημιουργία Λίγκας. Γιατί δεν έχει προχωρήσει;
Καταρχήν εγώ είμαι θετικός…Με την έννοια του θεσμικού πλαισίου. Μπορεί να υπάρξει , αρκεί να την θέλουν τα σωματεία. Γιατί η δημιουργία Λίγκας σηματοδοτεί και μία σειρά από πράγματα… Σηματοδοτεί υποχρεώσεις, επαγγελματικές σχέσεις, αμειβόμενες με ΙΚΑ… μια σειρά πράγματα που πρέπει τα ίδια τα σωματεία να το αποφασίσουν αυτό. Δηλαδή αν ήμασταν μία δεκαετία πίσω και έμπαινε το δίλημμα μπορούσαμε να το κάνουμε άμεσα. Σήμερα τα πράγματα με την κρίση που όλοι βιώνουμε είναι λίγο διαφορετικά… Αν τα σωματεία πάντως είναι πρόθυμα να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία, εμείς θα είμαστε αρωγοί και θα τη στηρίξουμε, για να δημιουργηθεί Λίγκα.

–Μπιτς βόλεϊ… Μετά από πολλά χρόνια η Ελλάδα απουσίαζε από Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα ζευγάρια, οι παίκτες λιγοστεύουν τι σκοπεύετε να κάνετε σε αυτό το άθλημα;
Νομίζω ότι έγιναν κάτι ατυχείς επιλογές, ειδικά στην ομάδα τη μεγάλη -άλλαξε δύο φορές- με αποτέλεσμα να μην έρθουν τα αποτελέσματα. Το μπιτς βόλεϊ πρέπει να επανασχεδιαστεί, ήδη σήμερα λειτουργούν πάρα πολλοί ιδιωτικοί φορείς, ήδη η ΕΣΑΠ διοργανώνει και αυτή τα δικά της πρωταθλήματα. Νομίζω ότι αν υπάρξει καλή διάθεση, πίστη, συνεργασία, να βρούμε τρόπο όλοι μαζί και να φτιάξουμε ένα πρωτάθλημα που μπορεί να είναι αξιόπιστο και να έχει τη συμβολή όλων των φορέων, όχι μόνο σε επίπεδο των ΜASTERS αλλά και σε επίπεδο ανάπτυξης και U22 και μικρότερες ηλικίες, νομίζω ότι μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα. Μπορούμε! Αρκεί όλοι οι φορείς και όλοι οι παράγοντες που εμπλέκονται με το άθλημα, γιατί το άθλημα αυτό δεν έχει σωματειακή δομή, να δείξουν την ανάλογη διάθεση, καλή διάθεση, καλή πίστη και νομίζω πως μέσα από αυτό θα τα φέρουμε τα αποτελέσματα. Αυτό νομίζω είναι το μήνυμα της σημερινής κατάστασης που επικρατεί στο βόλεϊ. Να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να κάνουμε ένα βήμα μπροστά όλοι.

-Εάν στις 5 Σεπτεμβρίου ο Γιάννης Στουραϊτης είναι στην καρέκλα του προέδρου της Ομοσπονδίας ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνει; Τι σκέφτεται;
Έχουμε καταθέσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, που ξεκινάει ανα τομέα και προσδιορίζει συγκεκριμένα βήματα. Νομίζω το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε είναι να… πούμε ότι ξεκινάμε από την αρχή, ξεκινάμε από το μηδέν! Με όποιο επακόλουθο… Και τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα. Θα πω κάτι, που μπορεί να θεωρηθεί… Αν η Ομοσπονδία, δεν υπήρχαν εργαζόμενοι, δεν υπήρχε αυτό που κουβαλάει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, στα World League, αυτές τις δεσμεύσεις που έχει, θα ήταν κάτι που θα έπρεπε να κλείσει και να ξεκινήσει ξανά από την αρχή!  Όσο κι αν αυτό που λέω φαίνεται σκληρό! Αλλά επειδή αυτό δεν μπορεί να γίνει, πρέπει ο σχεδιασμός να γίνει με «ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά» σε όλο το φάσμα του βόλεϊ, καλώντας σε εγρήγορση και συμμετοχή όλων όσων ενδιαφέρονται να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση.

–Ποια λάθη δεν θα κάνατε από αυτά που έκανε η προηγούμενη διοίκηση;
Δεν θα παρασυρθώ… Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα παρασυρθούμε, γιατί όταν μιλάς σε α’ πρόσωπο έχεις χάσει τη μάχη, δεν πρέπει να παρασυρθούμε από την γοητεία της ανέλιξης και των φιλοδοξιών. Δεν πρέπει δηλαδή οι φιλοδοξίες να μπούνε πάνω από την πραγματικότητα. Πρέπει η πραγματικότητα να καθορίζει τα βήματα που θα κάνουμε. Δηλαδή οι προσωπικές φιλοδοξίες για μία ευρωπαϊκή διοικητική παρουσία στα ανώτερα κλιμάκια, δεν πρέπει να αποτελέσει την τροχοπέδη του  αθλήματος. Να μας οδηγήσει σε επιλογές που θα έχει κόστος.

-Συνεργασίες μετά τις εκλογές και αν δεν βγει κάποιος μετά την αρχική διαδικασία θα κάνετε; Είστε έτοιμοι;
Η συνεργασία καταρχήν είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου! Κατά πρώτον…και κατά δεύτερον η συνεργασία είναι κάτι που αναπόφευκτα θα γίνει μέσα από την πραγματικότητα. Εγώ νομίζω πως έχουμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, τα προγράμματα όλα, αν εξαιρέσουμε κάποιες υποσχέσεις που νομίζω δεν είναι υλοποιήσιμες, έχουν θετικά στοιχεία, όπως προτάσεις σε σχέση με τον εκδημοκρατισμό της Ομοσπονδίας, σε σχέση με τις αλλαγές στο Καταστατικό, σε σχέση με την διαβούλευση, με το εκλογικό σύστημα… Υπάρχουν! Και είναι θετικές και μπορούν να συζητηθούν και αν μπουν σε μία διαβούλευση. Όμως το πρόβλημα για να συνεργαστούμε είναι να έχουμε κατανοήσει όλοι σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα η Ομοσπονδία.

–Και μια τελευταία ερώτηση…Ποιος πιστεύετε πως το ερχόμενο 3 Σπετεμβρίου θα είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Γιάννη Στουραϊτη στο δρόμο για την εκλογή;

Ο αντίπαλος είναι η καθημερινότητα και τα προβλήματα της Ομοσπονδίας… Οι κατασχέσεις, οι αγωγές, τα χρέη… Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος! Όποιος και να βγει από την διαδικασία αυτή πιστεύω θα μας βρει την επόμενη μέρα, θεωρώ, με μία λογική ότι μπορούμε να προχωρήσουμε. Αν και πιστεύω, είμαι αισιόδοξος ότι μπορεί και να μην χρειαστεί…

–Θα βγείτε με την πρώτη δηλαδή…
Μπορεί και να μη χρειαστεί… Μπορεί να φαίνεται λίγο παρακινδυνευμένο, αλλά κρατάω και μία κρυφή ελπίδα…