Το άγνωστο δράμα της Έρικα του Μαρκόπουλου (fot)

Η συγκινητική ιστορία της νεοποκτηθείσας άσου του Α.Ο.Μ, Μερκάδο πίσω από το λαμπερό χαμόγελο της οποίας, τους τελευταίους μήνες κρύβεται ανείπωτος πόνος και δάκρυ.

Λένε πως «ό,τι δε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου σφυρηλατείται μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες και βιώματα. Καλά ή κακά! Τα άσχημα όμως είναι εκείνα συνήθως, που σκληραίνουν, ωριμάζουν και γεμίζουν περισσότερη δύναμη την ψυχή και το μυαλό μας. Ή μήπως όχι…

Για την 24χρονη διεθνή Έρικα Μερκάδο πάντως  τα Μεσόγεια της Αττικής, φαντάζουν ως η «Γη της Επαγγελίας» που ονειρεύεται εδώ και χρόνια να βρει, κόντρα στη μοίρα της και το Γολγοθά που έχει βιώσει μέχρι σήμερα.

Στα 16 της η βολεϊμπολίστρια από την παραλιακή Εσμεράλντα του Εκουαδόρ (Ισημερινός) αποχαιρετά την οικογένειά της, αποφασισμένη με πυξίδα το βόλεϊ να κυνηγήσει το όνειρό της. Στην πραγματικότητα όμως το ανήλικο κορίτσι, ξενιτεύεται για να δουλέψει. Αφού τα λεφτά που βγάζει η μεγαλύτερη αδελφή της, δεν είναι αρκετά για να βοηθήσουν την μητέρα της.  Η κυρία Τεοντούλα Μερκάδο, μεταξύ άλλων προβλημάτων υγείας πάσχει από έναν προχωρημένο διαβήτη, που της έχει στερήσει το φως της.

Έτσι η μοίρα φέρνει την Έρικα το 2008 στην Αργεντινή, όπου αγωνίζεται επαγγελματικά σε διάφορες ομάδες και σημαντικό μέρος των χρημάτων που κερδίζει το στέλνει πίσω στην πατρίδα, ως βοήθημα στην οικογένειά της.

Πέντε χρόνια αργότερα όμως η Έρικα για πρώτη φορά στη ζωή της θα χρειαστεί περισσότερη βοήθεια απ’ τη μητέρα της. Στις 2 Απριλίου 2013 η πρωταθλήτρια της Λα Πλάτα κόντεψε να χάσει τη ζωή της στις καταστροφικές πλημμύρες που έπληξαν την ευρύτερη περιοχή του Μπουένος Άϊρες (Capital Federal, Gran Buenos Aires, Gran La Palata), σε ένα πρωτοφανές καιρικό φαινόμενο που μέσα σε ένα διήμερο κόστισε τη ζωή 101 ανθρώπων, προκαλώντας υλικές καταστροφές ύψους 55 εκατομμυρίων ευρώ.

Από τις 16.00 το απόγευμα μέχρι το πρωί της άλλης μέρας η Έρικα με άλλα δύο άτομα έμεινε εγκλωβισμένη σε ένα αυτοκίνητο και σώθηκε από θαύμα, αφού εύκολα θα μπορούσε να είχε πνιγεί. Κάποια στιγμή μάλιστα έξαντλημένη από την δοκιμασία που ζούσε έχασε τις αισθήσεις της.  Όταν άνοιξε ξανά τα μάτια της αντίκρυσε τοπίο «Βιβλικής καταστροφής’, εικόνες που δεν χωρούσε ο νους της.

Παντού τριγύρω βουλιαγμένα αυτοκίνητα, άνθρωποι να προσπαθούν να σωθούν από τα ορμητικά νερά και άλλοι που ικέτευαν για μια βοήθεια, βλέποντας τις περιουσίες και τα σπίτια τους να «πνίγονται», αφήνοντας τους ίδιους απ’ τη μία στιγμή , στην άλλην, άστεγους.

Η 2^α Απριλίου είναι πλέον μία ημερομηνία που έχει μείνει χαραγμένη στους 350.000 κατοίκους που επλήγησαν από τη μανία της φύσης στις βορειανατολικές επαρχίες του Μπουένος Άϊρες,

Ο Απρίλιος όμως, ως μήνας, έμελλε να σημαδέψει ανεξίτηλα την ψυχή της Μερκάδο. Εδώ και δύο μήνες η Έρικα ζει το δικό της δράμα. Στις 17 Απριλίου το Εκουαδόρ χτυπήθηκε βάναυσα από τον Εγκέλαδο και τα 7,8 Ρίχτερ που συγκλόνισαν τη χώρα άφησαν πίσω τους περίπου 350 νεκρούς, 1500 τραυματίες και ανυπολόγιστες καταστροφές.

Μέσα σε αυτές και το σπίτι της μητέρας της, που όπως βλέπετε και στις σχετικές φωτογραφίες, γκρεμίστηκε σαν «χάρτινος πύργος», αφήνοντας στο δρόμο την οικογένεια Μερκάδο. Η μητέρα και η αδελφή σώθηκαν από θαύμα, αφού πρόλαβαν να πεταχτούν από τα κρεβάτια τους και να βγούνε στο δρόμο. Πλέον έχουν μετακομίσει στη θεία της Έρικα, όπου με δυσκολία χωράνε όλοι στο σπίτι.

Λίγες μέρες αργότερα η ομάδα του Σαν Λορέντζο Αλμάγκρο σε μια συγκινητική κίνηση ανθρωπιάς διοργάνωσε λοταρία για την οικονομική ενίσχυση της δοκιμαζόμενης παίκτριάς της, στην οποία μάλιστα προσφέρθηκε και μέρος εσόδων άλλων αγώνων. Τα χρήματα όμως, δεν μπορούν να απαλύνουν τον πόνο και τη θλίψη της Έρικα από τα “χαστούκια” της μοίρας.

Γι’ αυτό και  η μεταγραφή της στο Μαρκόπουλο, δεν είναι απλά ένας άλλος προορισμός. Είναι για εκείνη μία ζωηρή αχτίδα φωτός στο “τουνελ” που βαδίζει το τελευταίο διάστημα. Μία «νέα σελίδα» στην καριέρα, ένα «νέο κεφάλαιο» στη ζωή της Μερκάδο. Η οπαία είναι υποχρεωμένη να «μαζέψει τα κομμάτια» της και για μια ακόμη φορά, με τη βοήθεια του αγαπημένου της αθλήματος, να “σταθεί ξανά στα πόδια” της.

Με την ελπίδα πάντα ότι στο νέο της περιβάλλον θα ζήσει επιτέλους τις καλύτερες μέρες που προσδοκά εδώ και χρόνια. Άλλωστε  αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, αφού πλέον δεν έχει ούτε που να μείνει…