Το αρχηγικό «καμπανάκι» και η… άνοιξη

Είναι εύκολο να πάρεις… πάσα για να γράψεις μια γνώμη, όταν έχεις μια δήλωση σαν αυτή της αρχηγού του Παναθηναϊκού, Αθηνάς Παπαφωτίου που «θάφτηκε» -θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος- αναζητώντας τη στα ΜΜΕ. Βέβαια, κάποιος άλλος θα πει, ποιος ενδιαφέρεται για δημοσιογραφία τη σήμερον στο βόλεϊ που την έχουν δει όλοι κάμεραμαν και socialmediades;!

Τι είπε, λοιπόν, η Παπαφωτίου μετά την εμφάνιση και την ήττα του Παναθηναϊκού από τον «αιώνιο» αντίπαλο; Πάμε να διαβάσουμε ακριβώς την απομαγνητοφώνηση: «Όλα (σ.σ. πρέπει να αλλάξουν), έτσι όπως παρουσιαστήκαμε. Δεν είναι η ήττα. Όταν παίζεις με κάποια ομάδα που έχει τους ίδιους στόχους με εσένα, είναι πολύ πιθανό -ένας θα κερδίσει- να χάσεις. Αλλά είναι ο τρόπος που ήμασταν μέσα στο παιχνίδι, νομίζω ότι πρέπει να αλλάξει άρδην και εντελώς σε κάθε επίπεδο, σε όλα τα στοιχεία. Εντάξει είναι αρχή. Δεν θέλω να πω και πολλά γιατί είμαι αρκετά απογοητευμένη και δεν θα ήθελα να πω πράγματα εν θερμώ αλλά νομίζω ότι αν μπορούμε να πούμε κάτι θετικό είναι ότι σε ένα τέτοιο παιχνίδι ξεγυμνώνεσαι με τόσα πράγματα που δεν πήγαν μπροστά, πρέπει να τα δεις και να τα δουλέψεις».

Από αυτήν εδώ τη γωνιά, έχουμε χιλιογράψει ότι ο Παναθηναϊκός από τη σεζόν 2021-22 «έχτισε» έναν ικανό και ανταγωνιστικό κορμό αθλητριών με μέταλλο πρωταθλητή, τον οποίο διατηρεί και όποια προσθήκη –με την καλή έννοια- κι αν έρχεται στην ομάδα μπολιάζεται με αυτή τη νοοτροπία.

Έχουμε επίσης χιλιογράψει ότι οι διαρκείς αλλαγές προπονητή σίγουρα φανερώνουν δυσλειτουργία. Όταν κερδίζεις τίτλους, όμως, αυτά μπαίνουν κάτω από το χαλάκι. Όπως το πρωτάθλημα του Γκάιτς έγινε με αθλήτριες επιλογής του Κυπελλούχου –εκείνης της σεζόν- Οικονόμου, έτσι και το πρωτάθλημα Καλμαζίδη έγινε -αν και με προσθήκες τότε- με αθλήτριες του Γκάιτς, έτσι το περυσινό πρωτάθλημα Νέσιτς ήταν με αθλήτριες επιλογής Καλμαζίδη. Κοινός παρανομαστής ο κορμός, η ταυτότητα.

Το καλοκαίρι ο κόουτς Νέσιτς είχε δυο δύσκολα πράγματα να κάνει –πέραν του να πλαισιώσει με Ελληνίδες το ρόστερ- να αντικαταστήσει δυο κορυφαίες αθλήτριες σε θέσεις «κλειδιά». Άτκισον και Καρκάθες δεν ήταν τυχαίες, ήταν τοπ και το έργο του προπονητή γίνεται δυσκολότερο, όταν πρέπει να καλυφθούν θέσεις βασικών από το πρώτο ράφι, με αθλήτριες εξίσου καλές αλλά πιο οικονομικές. Εκεί όμως φαίνονται και οι δυνατότητές του. Ο προβληματισμός στην περίπτωση της Γιόβιτς είναι ότι δεν φαίνεται να μπορεί να φτάσει το επίπεδο της υπόλοιπης ομάδας. Από την άλλη, η Μπιάρντα έχει δείξει καλύτερα δείγματα, αν και όταν είσαι η διαγώνιος του Πρωταθλητή πρέπει να είσαι «killer» όταν η μπάλα “καίει”.

Προφανώς, τίποτα δεν λειτούργησε στον Παναθηναϊκό στο πρώτο αιώνιο ντέρμπι και το «καμπανάκι» χτύπησε νωρίτερα από κάθε άλλη σεζόν. Τη λέξη κλειδί την είπε η Παπαφωτίου… «ξεγύμνωμα» αδυναμιών αγωνιστικών και όχι μόνο. Αδυναμιών και διοικητικών. Είναι ίσως η πρώτη χρονιά που η διοίκηση έχει κρατήσει χαμηλά τη μπάλα και από πλευράς δηλώσεων. Επιπλέον, δεν έχει γίνει σαφές γιατί οι επιλογές είναι υποδεέστερες αλλά το μπάτζετ εξίσου υψηλό. Δεν μπορεί να κρίνει κάποιος τον προπονητή, όταν δεν γνωρίζει την εντολή, από την άλλη δεν μπορεί κάποιος να αγνοήσει την “τρικυμία”! Όπως και να ‘χει ζημιωμένος βγαίνει ο Ερασιτέχνης που καλείται πάλι να βρει πόρους για διορθώσεις… προκειμένου να παραμείνει ισχυρός διεκδικητής. Και δεν είναι μόνο οι γυναίκες, ένα ακόμα παράδειγμα ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά είναι και αυτό του Ολλανδού ακραίου Βαν Γκάρντενερ στο αντρικό που δεν έχει πιάσει μπάλα ενώ αποκτήθηκε για βασικός.

Άλλες εποχές… οι παράγοντες θα είχαν αναζητήσει ευθύνες και θα τα είχαν κάνει «ώπα» πριν ξεκινήσει η σεζόν (σ.σ ιστορίες υπάρχουν άπειρες!) αν έβλεπαν ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά και οι δημοσιογράφοι έτσι θα τα είχαμε κάνει ΤΟΤΕ «ώπα»  από τις εφημερίδες βέβαια! Τότε που το βόλεϊ είχε υπόσταση και μια δική του σελίδα καθημερινά και έπρεπε να γράψεις και να ενημερώσεις για όσα δεν θα είχε ο ανταγωνιστής σου. Τότε, επίσης, που ακολουθούνταν τουλάχιστον οι βασικές αρχές της δημοσιογραφίας για μια είδηση «πού (έγινε), πότε (έγινε), πώς (ήρθε), τι (θα κάνετε), γιατί (συνέβη)…».

Δυο λόγια πρέπει να πούμε και για τον εξαιρετικό Ολυμπιακό που άρεσε σε γενικές γραμμές. Άρεσε, βέβαια, γιατί δεν πιέστηκε, απόρροια αυτού τα μόλις 5 λάθη των «ερυθρόλευκων». Ο Μιτσέλι σωστά είχε στη διάθεσή του όλες τις ακραίες του γιατί αυτή ήταν η θέση που έκρινε το ματς (σ.σ τραβηγμένο γιατί είναι ομαδικό το άθλημα αλλά στην αντίπερα όχθη η Κωνσταντίνου ήταν μόνη της). Ωστόσο, ένα αποτέλεσμα δεν φέρνει την άνοιξη γιατί την… άνοιξη γίνεται πάντα ο λογαριασμός και αυτή είναι η γοητεία του αθλητισμού!

Από εκεί και πέρα, το πρωτάθλημα έχει ξεκινήσει καλά, το γυναικείο βόλεϊ είναι στην ΕΡΤ, οι άδειες κερκίδες δεν βοηθούν την τηλεοπτική εικόνα, το προϊόν πρέπει να χτιστεί γιατί δεν υφίσταται και ο δρόμος είναι μακρύς…

Υγ. Η φάση διαρκείας στο βόλεϊ διαφέρει από την εντυπωσιακή φάση! Μην ξεχάσουμε και όσα ξέρουμε..

Υγ1. Η χρησιμοποίηση δυο λίμπερο είναι σπουδαία βοήθεια αλλά και μεγάλη «παγίδα» για τους προπονητές.

Υγ2. Μπράβο στον ΠΑΟΚ που στον αγώνα της 2^ης αγωνιστικής είχε καλέσει τις ακαδημίες των τοπικών συλλόγων για να παρακολουθήσουν την αναμέτρηση με την ΑΕΚ. Το γήπεδο μπορεί να μη γέμισε αλλά η πρόθεση, η εκτέλεση αλλά κυρίως η παρουσία αθλητών και αθλητριών είναι όλη η ουσία.