«Βγάζει νύχια» η Catwoman της Θήρας

Η Γερμανίδα άσος του Α.Ο Θήρας σε μία συνέντευξη και φωτογράφηση για το Volleyplanet μιλάει λίγες ώρες πριν το σερβίς του ιστορικού α’ τελικού με τον Ολυμπιακό για την φετινή της εμπειρία στη Σαντορίνη, τον πρώτο τελικό της καριέρας της και αποκαλύπτει μια άλλη, άγνωστη σε πολλούς πλευρά του εαυτού της.

“Η γάτα παρόλο που είναι κατοικίδιο, παραμένει πάντα ένας ανεξάρτητος και άγριος πάνθηρας” έλεγε ο Αυστριακός ζωολόγος, βραβευμένος το 1973 με το Νόμπελ Ιατρικής ή Φυσιολογίας, Κόνραντ Λόρεντς. Και η Ανίκα Μπρίνκμαν μπήκε στη ζωή του ελληνικού βόλεϊ πολύ αθόρυβα, σα γάτα! Γεννημένη πριν από 29 χρόνια στη Βέχτα της Κάτω Σαξωνίας, ήταν η πρώτη χρονικά ξένη αθλήτρια που απέκτησε ο Α.Ο Θήρας, στο πλαίσιο της ανταγωνιστικής και φιλόδοξης ομάδας που ήθελε να «χτίσει» ο τεχνικός, Απόστολος Οικονόμου κατ’ εντολήν της νησιώτικης διοίκησης.

Με τις εντυπωσιακές της εμφανίσεις και την θαυμάσια πορεία της ομάδας, έχει προκληθεί, κι όχι άδικα, αρκετός… ντόρος γύρω από το όνομά της, που εδώ και λίγα 24ωρα αποτελεί μαζί με τον Α.Ο Θήρας «κομμάτι» της ιστορίας της Α1 Γυναικών, ούσα η πρώτη φιναλίστ ομάδα των Κυκλάδων! Έχοντας λοιπόν «σφραγίσει» ήδη το ευρωπαϊκό της εισιτήριο και εκτός εξαιρετικού απροόπτου με το βραβείο του «Έπαθλου Forthnet» στο τσεπάκι της, με την τύχη της «πρωτάρας» η Catwoman του πρωταθλήματος ετοιμάζεται απόψε στις 18.30 στου Ρέντη με τα άλλα κορίτσια της Σαντορίνης να «πέσει» στην μάχη της κατάκτησης του ιστορικού τίτλου.

Μπορεί το φινάλε της σεζόν για την Μπρίνκμαν να είναι ονειρεμένο, ωστόσο η πρώτη εικόνα που θυμάται η «Άνι» από την Σαντορίνη ήταν…  μαύρη κι άραχλη!  Όχι μόνο γιατί έφτασε με το πλοίο μες στη νύχτα στο ηφαιστειογενές νησί, αλλά γιατί την περίοδο των Capital controls, καθετί «Made in Germany», για πολιτικούς λόγους, αντιμετωπίζονταν από πολλούς στην χώρα με επιφυλακτικότητα και σχεδόν… εχθρικά! «Πάρε μαζί σου μετρητά», την συμβούλεψαν μεταξύ σοβαρού και αστείου οι φίλοι της, όταν έμαθαν που πάει, αλλά ευτυχώς δεν χρειάστηκαν!

Χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό για την απόφασή της “άνοιξε φτερά” για μια νέα καριέρα στην Ελλάδα, όπου έπειτα από μια μικρή… Οδύσσεια έφτασε με πολλά όνειρα και τα αγαπημένα της γατάκια, «Luna» και «Snoopy» στην Σαντορίνη. «Πέταξα μέσω Θεσσαλονίκης όταν πρωτοήρθα. Στο connection flight για Αθήνα δεν μπορούσα να πάρω και τις 2 γάτες.  Στην αναμονή στη Θεσσαλονίκη μου έλειπαν φοβερά. Όταν έφτασα στην Αθήνα, έμειναν δυο μέρες σε πανσιόν…  Έκλαιγα! Μετά στο καράβι τις είχα κοντά μου. Η Luna δεν είχε φάει όλες αυτές τις μέρες, όπως κατάλαβα, επειδή ήταν πολύ αδύνατη. Στην Σαντορίνη όμως ευτυχώς προσαρμόστηκαν γρήγορα, τους άρεσε η ζέστη και ο ήλιος!»

   
Μεγαλωμένη σε ένα περιβάλλον που αγαπούσε τα ζώα, με γονείς μέλη φιλοζωικού συλλόγου και με ιδιαίτερη δράση στα θέματα ζώων, απ’ όσο θυμάται τον εαυτό της, πάντα ανάμεσα στα πόδια της κυκλοφορούσαν… ουρές σκυλών. Κάποια στιγμή όμως, λόγω ανωτέρας βίας και για… λειτουργικούς λόγους, πέρασε στο «αντίπαλο» στρατόπεδο. Αν και μέχρι τότε θεωρούσε τις γάτες ολίγον… κακιασμένες! «Στα 19 μου έμεινα μόνη μου σε ένα διαμέρισμα στο Μίνστερ όπου δεν επιτρέπονταν οι σκύλοι. Συνηθισμένη όμως μια ζωή με κατοικίδια στο σπίτι, ήθελα μια συντροφιά και έτσι μετά από κάποιο διάστημα αποφάσισα να πάρω τη Luna.  Την βρήκα στο δρόμο, στο Άαχεν και είμαστε 7 χρόνια μαζί. Με βοήθησε πολύ σε μια δύσκολη περίοδο που δεν ήμουν καλά ψυχολογικά, ένιωθα μοναξιά κλπ. Ο “Snoopy” προστέθηκε στην παρέα μας 2 χρόνια μετά…».

Έχοντας αναλάβει πλήρως την ευθύνη απέναντί τους, το «δέσιμο» που υπάρχει μεταξύ τους είναι απίστευτο. Χωρίς να έχει κάνει φοβερές θυσίες ή κάτι περισσότερο από άλλους που έχουν κατοικίδια, αφιερώνει πολύ χρόνο από την καθημερινότητά της στα γατιά της, και αυτά ανταποδίδουν την αγάπη και την κτητικότητα στη σχέση τους, έστω και με ακραίες συμπεριφορές. «Δεν θυμάμαι να έχω κάνει κάποια φοβερή θυσία ή κάτι ιδιαίτερα τρελό. Απλά όταν έπαιζα στο Αμβούργο και σε μια ομαδική φωτό, έπρεπε κάθε παίκτρια να έχει κάτι που λατρεύει, εγώ φωτογραφήθηκα με τη “Luna”. Κι αυτή όμως είναι πολύ δεμένη μαζί μου και πριν πάρω το “Snoopy” ήθελε να έχει… την αποκλειστικότητα. Πριν από 5 χρόνια μάλιστα, όταν μετακόμισα στη Νυρεμβέργη στο σπίτι του ανθρώπου με τον οποίο είχα δύο χρόνια σχέση, η “Luna” δεν τον πήγαινε ιδιαίτερα και κατούρησε στον πανάκριβο καναπέ και το μαξιλάρι του (…γέλια)».

Το ξύπνημα της… Τίγρης

Εφόσον πέρασε η δύσκολη φάση της ζωής της, η Γερμανίδα άσος του ΑΟ. Θήρας, επτάψυχη ως γάτα στη Σαντορίνη νοιώθει πλέον ότι ήδη είναι σε δεύτερη… ζωή. Κάνει αυτό που αγαπάει, και την γεμίζει ως χόμπι και ως επάγγελμα και ως γνήσια «κεραμιδόγατα», αφού μέχρι σήμερα άλλαζε ομάδα κάθε χρόνο, απολαμβάνει τη φιλοξενία της Σαντορίνης, ζώντας μια νέα ζωή  σε ένα από τα πιο όμορφα νησιά του κόσμου. Εκτός όμως των άλλων πέντε ζωών που έχει αφήσει… «κάβα», η  γεννημένη σύμφωνα με το κινέζικο Ωροσκόπιο (1986) τη «χρονιά της Τίγρης», στο γήπεδο μεταμορφώνεται από χαδιάρα… γατούλα, σε αιμοδιψή τίγρη 177 εκατοστών! «Όπλο» της πέρα από το πάθος και τη δίψα για τη νίκη οι «φονικοί» της άσοι.

Μακράν πρώτη στην αντίστοιχη κατηγορία, έχοντας πετύχει και 9 άσους σε ένα ματς, το σερβίς της Ανίκα μοιάζει σαν μαστίγιο με 9 ουρές για την αντίπαλη υποδοχή. «Το σερβίς είναι ένας συνδυασμός φυσικού ταλέντου και της τεχνικής βετίωσης που είχα με τον αείμνηστο coach από την Ολλανδία,  Pierre Mathieu, όταν έπαιζα στην SCU Emlichheim, αλλά και με τον συμπατριώτη μου Axel Buring, στην Munster. Αντίστοιχα πολύ καλή δουλειά γίνεται και με τον κ. Οικονόμου. Είναι αρκετά έμπειρος για να μας προετοιμάζει σωστά πριν από κάθε αγώνα, που έχει την δική του ιδιαιτερότητα».

   

Γρήγορη, δυναμική, ευέλικτη, εκρηκτική η Μπρίνκμαν «βγάζει νύχια» στους αντιπάλους της και έπειτα από μία απίστευτη πορεία ετοιμάζεται αρχής γενομένης από σήμερα μαζί με του Α.Ο Θήρας να γράψει και νέα κεφάλαια της δικής της ιστορίας. «Πρώτη φορά στην καριέρα μου παίζω σε τελικό! Είμαι πολύ περήφανη και χαρούμενη για την ομάδα μου. Πετύχαμε την υπέρβαση, αφού αρχικός μας στόχος ήταν να μπούμε στην πρώτη τριάδα του πρωταθλήματος και του κυπέλλου. Θυμάμαι ότι μετά το πρώτο παιχνίδι με τον Άρη υπήρχε απογοήτευση και δεν ξέραμε τη συνέχεια… Νιώσαμε όμως καλύτερα από τότε που νικήσαμε τον ΠΑΟ, πήραμε αυτοπεποίθηση και άλλαξε γενικά η ψυχολογία της ομάδας.

Έπειτα ήρθε αυτό το ιστορικό αήττητο σερί και καταλάβαμε, όπως  όλες τις ομάδες, ότι έχουμε πολλά περιθώρια βελτίωσης. Αυτή τη στιγμή συνεργαζόμαστε όλες οι παίκτριες στο γήπεδο σε σχεδόν τέλειο βαθμό, κάτι που αποδείξαμε και με την πρόκρισή μας μέσα στην Κυψέλη επί του Παναθηναϊκού. Αλλά δε σταματάμε εδώ. όταν είμαστε σε καλή κατάσταση μπορούμε να νικήσουμε οποιονδήποτε αντίπαλο και μετά την θριαμβευτική μας πρόκριση επί του Παναθηναϊκού, πάμε να κάνουμε χωρίς άγχος το παιχνίδι μας, απέναντι στην πρωταθλήτρια ομάδα, που έχει πολύ καλές και έμπειρες παίκτριες, που όμως έχουν να χάσουν περισσότερα από εμάς, που πάνω απ’ όλα θέλουμε να το χαρούμε…».

Φωτογράφος: Αντώνης Ελευθεράκης –  http://antoniseleftherakis.zenfolio.com/about.html

Ευχαριστούμε για την φιλοξενία και την αμέριστη βοήθειά τους στις ανάγκες της φωτογράφησης τους χορηγούς: Rocabella Hotels, Vita Epsilon Premium Foods, Home All Day Cafe και τη διοίκηση του ΔΑΠΠΟΣ Θήρας για την ευγενική παραχώρηση του γηπέδου.