Ζ. Κόβαζιτς: «Ήρθα ως νικητής, φεύγω ως νικητής»

Ο Ζόραν Κόβαζιτς, λίγες ώρες πριν την επιστροφή του στην Σερβία (21/1), μίλησε για όλους και για όλα σε μία μοναδική κατάθεση ψυχής, στην αποκλειστική του συνέντευξη στους Πένυ Ροντογιάννη και Ηλία Παπαϊωάννου για λογαριασμό του Volleyplanet.

Ασφαλώς δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος για συνεργασία. Ιδιαίτερα μάλιστα αν δεν είσαι διατεθειμένος να «ιδρώσεις» για την επίτευξη των στόχων σου. Τελειομανής, αυστηρός, λάτρης της πειθαρχίας και της σκληρής δουλειάς, ο παρορμητικός Σέρβος πρώην τεχνικός του Πανναξιακού, Ζόραν Κόβαζιτς, βρέθηκε για μια ακόμη φορά στην καριέρα του από το ζενίθ, στο ναδίρ. Από την απόλυτη αποθέωση ενός ολόκληρου νησιού για τις ιστορικές επιτυχίες και την ευρωπαϊκή καταξίωση της Νάξου, στο να φεύγει… νύχτα με το πλοίο της γραμμής, έχοντας δίπλα του μόλις 2-3 ανθρώπους να του κουνήσουν το μαντήλι και να τον βοηθήσουν με τον όγκο των αποσκευών του.

Λίγες ώρες λοιπόν πριν αναχωρήσει οδικώς για τη Σερβία, αγωνιώντας να βρεθεί στο πλευρό της ασθενούς μητέρας του, ο κ. Κόβαζιτς στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο Volleyplanet αποκάλυψε μεταξύ άλλων τους λόγους που τον οδήγησαν στην παραίτηση. Αναφέρθηκε στην προειλημμένη απόφαση της διοίκησης για αντικατάστασή του, στα….φάουλ και την παντελή έλλειψη επικοινωνίας και στα «παιχνίδια» που έπαιζαν κάποιες αθλήτριες πίσω απ’ την πλάτη του. Ωστόσο εξέφρασε την πεποίθησή του πως η ομάδα της Νάξου, μπορεί όχι μόνο να τερματίσει στην 4άδα, αλλά και να κοιτάξει στα μάτια Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Τέλος ο αρχιτέκτονας των φετινών επιτυχιών του Πανναξιακού στάθηκε στη λάθος νοοτροπία που υπάρχει εδώ στην Ελλάδα για το άθλημα, αποκάλυψε το μυστικό της επιτυχίας των Σέρβων προπονητών-αθλητών, παραδέχθηκε τα λάθη του και εξέφρασε την ανησυχία πως «κάτι τρέχει με τη… Νέσοβιτς»!

VP: Τι ακολούθησε τη νίκη του Παναθηναϊκού;

Ζ.Κ: «Ήμασταν ευτυχισμένοι που κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό και οι παίκτριες έπαιξαν φανταστικά παρόλο που ήταν άδειες συναισθηματικά από τη Λε Κανέ. Την επόμενη μέρα είχαμε βίντεο για την προετοιμασία για τον επαναληπτικό του Τσάλεντζ Καπ. Παράλληλα, είχα ενημερωθεί ότι μπήκε η μητέρα μου με εγκεφαλικό, αλλά μέχρι αργά περίμενα να δω αν θα το ξεπεράσει, έτσι κι αλλιώς δεν είχε καράβι για να φύγω. Πήγα στο βίντεο την επόμενη μέρα και η Τσβετάνοβα δεν ήταν εκεί. Όταν ρώτησα πού είναι, η Τσέσλιαρ είπε ότι «πήγε στην πρεσβεία για βίζα». Εμένα κανείς δεν με ενημέρωσε γι αυτό, θεωρώ ότι δεν είναι δίκαιο κάτι τέτοιο, τη στιγμή μάλιστα που ειλικρινά δεν θυμόμουν για ποια φορά γινόταν ξανά αυτό… Δεν υπήρχε λόγος να κάνουμε βίντεο! Είχα κι εγώ τα προβλήματά μου και δεν ήθελα κανένα να φορτώσω γι αυτό. «Εις το επανιδείν…» είπα κι εγώ κι έφυγα!

VP: Συνήθως «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά»;

Ζ.Κ: «Αμέσως μετά το περιστατικό στο βίντεο, έγινε συγκέντρωση συμβουλίου, αλλά σε αυτό το μίτινγκ δεν ήρθε ο κ. Βερώνης. Προσωπικά, γνώριζα ότι μετά την ΑΕΚ περίμεναν τη στιγμή να με αλλάξουν. Το ερώτημα ήταν μάλιστα, αν θα έρθει Βούλγαρος ή Σέρβος προπονητής. Παράλληλα είχα διακρίνει και τις αλλαγές συμπεριφοράς των Τσβετάνοβα-Τσέσλιαρ. Έχω μια συγκεκριμένη αρχή, αν ο παίκτης κάτι δεν κάνει καλά γενικά, πρέπει να δουλεύει πάνω σε αυτό για το καλό όλης της ομάδας, να εξελίσσεται και να εξελίσσεται μαζί του και όλο το παιχνίδι της ομάδας. Σε εμάς η συνεργασία πασαδόρου με τη διαγώνια στην πίσω ζώνη χρειαζόταν δουλειά, η Τσβετάνοβα έπρεπε να μπαίνει με διαφορετική γωνία στη μπάλα, γιατί πάντα είχε διπλό μπλοκ μπροστά της, τις ψηλές μπάλες δεν μπορούσε να τις περάσει και έτσι έπρεπε να μεταφερθεί το παιχνίδι στο δεύτερο μισό. Από αυτό έχασε η Μελίνα (σ.σ. Εμμανουηλίδου) επιθετικά, η οποία πρέπει να πω ότι είναι εξαιρετική επιθετικός και μπλοκέρ, παρόλο που κάποιες μπάλες δεν είναι τόσο ποιοτικές. Όλη αυτή η τοποθέτηση στο παιχνίδι δεν άρεσε στην Τσβετάνοβα και την Τσέσλιαρ».

«Είχε φτιάξει το πλάνο η «Γκάμπι»

VP: Επικοινωνία με τη διοίκηση υπήρχε;

Ζ.Κ: «Αφότου έφυγε ο Βαλληνδράς, είπα στον έφορο ότι δεν έχουμε μπάλες, το γήπεδο ήταν σε κακή κατάσταση και δεν υπήρχε θέρμανση. Όταν ζήτησα αλλαγές μου είπαν να είμαστε λίγο ψύχραιμοι να περάσει η Νοσατέλ. Κερδίσαμε την ΑΕΚ και όταν ήταν να συζητήσουμε για αθλήτριες από την Κύπρο, ώστε να δυναμώσουμε το ρόστερ ή κάποιες Ελληνοαμερικάνες που θα μπορούσαν να έρθουν από τα κολεγιακά, δεν είχα με ποιον να τα συζητήσω! Δεν ερχόταν κανείς. Τον Ιανουάριο θα έπρεπε να έχουμε και φιλικά ματς πριν τη Λε Κανέ. Τίποτα…
Ακριβώς μετά τα Χριστούγεννα ο κ. Βερώνης, όταν έπαιξα το φιλικό με τη Σαντορίνη γιατί δεν ήθελαν να γίνει το φιλικό –άσχετο αν οι στόχοι είναι διαφορετικοί- αλλά τα φιλικά γίνονται για την εξέλιξη της ομάδας. Κατά τύχη, ο προπονητής ακαδημιών, ο Γιαννης Φραγκίσκας με ενημέρωσε ότι γινόταν μίτινγκ και εκεί που πήγα του ζήτησαν το λόγο γιατί με φώναξε και του είπαν ότι « γιατί είπες ψέματα ότι έχουμε ραντεβού με τις παίκτριες»; Και ρωτάει ο κ. Βερώνης ποιο είναι το πρόβλημα και του είπα ότι ένα μήνα προσπαθώ να σας βρω και δεν μπορούμε να λύσουμε αυτό το θέμα με τις παίκτριες. Και είπε ο Σταμάτης (σ.σ Καπίρης) πως «εγώ δεν είμαι ενήμερος για τίποτα από αυτά» και ο έφορος απάντησε ότι εγώ έχω ενημερώσει για όλα. Πήραν και τον μάνατζερ, Κώστα το Μαργαρίτη, που είχε επαφές με Κύπρο, αν και ήξερα ότι δεν θα έβγαινε κάτι γιατί είχα κι εγώ τις επαφές μου. Ο Βερώνης είπε να αλλάξουμε τη Γιοβιτς, αλλά εγώ ήξερα και άκουσα ότι ήδη η Γκαμπριέλα (σ.σ Τσβετάνοβα) είχε φτιάξει το πλάνο χωρίς καμία αλλαγή και ότι δεν θα μπορούσε καμιά καινούργια να ενσωματωθεί ούτε με τον ΠΑΟ, ούτε με τη Λε Κανε. Προσωπικά πάντα πιστεύω την ομάδα που είναι προπονημένη. Και έτσι κι έγινε. Κερδίσαμε τη Λε Κανέ με υποστήριξη από τους οπαδούς σε ένα πολύ ώριμο και ομαδικό παιχνίδι και έτσι ανανήψαμε και κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό. Δεν είμαι εγώ το πρόβλημα. Όταν ήρθαν οι παίκτριες στην ομάδα με πήρε κάθε μια τους τηλέφωνο και σε όλες είπα, ότι καμία δεν έχει εξασφαλισμένη τη θέση της, όποια δουλεύει και εξελίσσεται θα αγωνίζεται και θα έχει ευκαιρίες να αγωνιστεί».

VP: Τι είναι αυτό που σας στενοχωρεί περισσότερο;

Ζ.Κ: «Ήθελα να παίξουμε εναντίον της Ουραλότσκα και να δείξουμε σε όλους στην Ευρώπη τον Πανναξιακό γιατί είμαι σίγουρος πως θα την «κοιτάζαμε στα μάτια» και θα παίζαμε ισότιμα».

VP: Τι συναισθήματα υπάρχουν πλέον;

Ζ.Κ: «Είμαι πολύ λυπημένος αλλά έχω τιμή, ξέρω τι έκανα και ξέρω τι θα’ πρεπε να κάνουν αυτοί που’ ναι έξυπνοι. Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε τι σας λέω και να’ μαι σαφής. Όπως κάθε Σέρβος, έτσι κι εγώ «ήρθα ως νικητής και φεύγω ως νικητής».

VP: Ποιες ήταν οι αντιδράσεις στο νησί μετά τη γνωστοποίηση της παραίτησής σας;

Ζ.Κ: «Στο νησί όλοι μου είπαν ότι ξέρουν τι έχει γίνει… Με ευχαρίστησαν. Κανένας δεν αμφισβητεί πόσο δούλεψαν και εξελίχθηκαν οι αθλήτριες. Οι ίδιες ξέρουν ότι τις τιμούσα κι ας ήξερα, ότι κάτι συμβαίνει πίσω από την πλάτη μου. Είναι ανώριμες. Όταν σαν αθλητής φτάνεις στην κορυφή και κάτι κατακτήσεις τότε μόνο μπορείς να καταλάβεις τι περνούν όλες όσες δεν φτάνουν ποτέ στην κορυφή. Οι παίκτριες αυτές ποτέ δεν έχουν κατακτήσει κάτι. Ήρθαν σε ένα περιβάλλον που αισθάνονται ιδιαίτερα σημαντικές. Δεν θα το έκαναν αυτό ποτέ στον Ολυμπιακό ή στον Παναθηναϊκό. Περίμεναν να περάσει η μεταγραφική περίοδος και να πει στους σπονσορες ο κ. Καπίρης, ότι κάποιες νεαρές παίκτριες, σε συνεργασία με τις μεγάλες δεν θέλουν να δουλέψουν με τον Κόβαζιτς. Ο σπόνσορες μπορεί να έλεγαν να αλλάξουμε τις παίκτριες, όμως είχε περάσει η μεταγραφική περίοδος, οπότε σε αυτή την περίπτωση δεν φεύγουν οι παίκτριες, αλλά ο προπονητής! Σαχ ματ…

«Πριμ για τη νίκη με Σαντορίνη»

VP: Πέρα από τις ξένες δουλέψατε και κατά γενική ομολογία βοηθήσατε στην αγωνιστική πρόοδο και βελτίωση πολλών αθλητριών. Υπάρχουν κάποιες νεαρές αθλήτριες που αφήνουν για εσάς υποσχέσεις για το μέλλον.

Ζ.Κ: Με την κατάλληλη δουλειά πιστεύω πως οι Τάνια Κουτσούκη, Πολίτη, Πασσιά είναι πολύ εξελίξιμες και επειδή μιλήσαμε πολλές φορές, θα ήθελα να δώσω ευκαιρίες στην Κωνσταντίνα (σ.σ Πασσιά) αλλα στα τελευταία ματς η Χριστινα (σ.σ Τσέσλιαρ) έπαιξε φανταστικά.

VP: Βιώσατε νοοτροπία «πρώτος στο χωριό, δεύτερος στην πόλη»; Για παράδειγμα το ντέρμπι με τη Θήρα ήταν σαν μια παραδοσιακή κόντρα «αιωνίων»;

Ζ.Κ: «Στο πρώτο παιχνίδι υπήρχε πίεση. Πήραμε και πριμ που κερδίσαμε τη Σαντορίνη. Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν και πρέπει να το περάσει στο κεφάλι των αθλητριών είναι ότι μπορούν να κατακτήσουν τη νίκη, κι όταν το κάνουν μετά δεν θα χουν πρόβλημα. Πολλά χρόνια ήμουν σε ομάδες και εθνικές με επιτυχία, ποτέ δεν είχα άριστες σχέσεις με μάνατζερ, δεν είχα κλίκες με παίκτριες να με πάρουν μαζί γι αυτό και τα αποτελέσματά μου ποτέ δεν τα χρησιμοποίησα, αφού δεν έκανα «PR» (σ.σ δημόσιες σχέσεις).

VP: Ακούστηκαν ήδη φήμες για κάποια πρόταση συνεργασίας από τον Α.Ο Θήρας…

Ζ.Κ: Δεν έχω υπ’ όψιν μου τίποτα ακόμα.

VP: Σε ποια θέση βλέπετε να τερματίζει ο Πανναξιακός;

Ζ.Κ:«Περίπου στα ίδια. Εμείς εκπλήξαμε τον ΠΑΟ, γιατί δουλεύαμε, πήραμε εμπειρίες από την Ευρώπη. Και ποτέ δεν ήθελα η Ευρώπη να είναι άλλοθι. Αντίθετα, η Ευρώπη ήταν μεγάλο σχολείο. Θεωρώ ότι η Νάξος με αυτή την ομάδα μπορεί να παίξει στα ίσα τους «αιώνιους».

VP: Οι φανέλες μετράνε;

Ζ.Κ: «Αν η Λε Κανε είχε πράσινα ρούχα μπορεί και να χάναμε 3-0 γιατί είναι και η φανέλα που μετράει. Δεν μπορείτε να ξέρετε τι συμπλέγματα έχουν οι παίκτριες όταν αντιμετωπίζουν φανέλες όπως του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού».

Σχολές για τη συνδρομή και όσα έμειναν στα… χαρτιά

VP: Εκτιμάτε πως είναι λάθος η ελληνική νοοτροπία που υπάρχει στο βόλεϊ; Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι αντίστοιχα οι Σέρβοι (Ομπράντοβιτς, Ίβκοβιτς κ.α) στο μπάσκετ με ανοχή και τη στήριξη της διοίκησης έχουνε φτάσει εκεί που ξέρουμε;

Ζ.Κ: «Το μπάσκετ είναι κάτι άλλο, πρώτα από όλα είναι άντρες. Τεράστια διαφορά στην ψυχολογία μιλάμε εξωτερικό και εσωτερικό κίνητρο στις μεγάλες κατηγορίες. Εδώ τα παιδιά τα σπρώχνουν στο βόλεϊ, όχι μόνο για να ασχοληθούν με το άθλημα αλλά για παράδειγμα ακόμα και για να πάρουν ποσοστά για σχολές. Και σε ένα γκρουπ με ταλαντούχα παιδιά βλέπεις ξαφνικά κεντρικό μπλοκέρ 1.50, όπου οι γονείς απλά έχουν πληρώσει.
Κάποια άλλα παιδιά το βλέπουν και οι άλλοι γονείς που δεν έχουν τη δυνατότητα να τα στηρίξουν, θυμώνουν, στεναχωριούνται, ενοχλούνται. Οι προπονητές προσπαθούν να τα έχουν με όλους καλά για να κρατήσουν τη δουλειά τους. Υπάρχει η διαφορά με τα παιδιά που ασχολούνται με το άθλημα, αλλά υπάρχουν και αυτοί που έχουν ταλέντο και δυνατότητες για να εξελιχθούν. Εδώ έχουμε πολλές ταλαντούχες αθλήτριες και ενδεχομένως οι συνθήκες για το έργο των προπονητών να μην είναι καλές. Μέσα από μια ατομική και ομαδική δουλειά πρέπει να εξελίσσεις τον παίκτη σωματικά και ψυχολογικά. Πολύ γρήγορα βλέπουμε από τα μεγάλα ταλέντα να γίνονται αστέρια μέχρι το 24ο έτος της ηλικίας και μετά τα 24α δεν είναι ούτε ταλέντα, ούτε μεγάλοι παίκτες».

VP: Τότε κάτι κάνουμε λάθος;

Ζ.Κ: «Εδώ στην Ελλάδα δεν γίνεται κατανοητό. Οι συνθήκες ζωής είναι εξαιρετικές στα παιδιά. Οι οικογένειες και οι παίκτες είχαν χρήματα, κανείς δεν σκέφτεται να πάει στο εξωτερικό να παίξει για να βελτιώσει τη ζωή του. Από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβρη βγαίνεις έξω, παίζεις βόλεϊ, ζεις τη ζωή σου. Εγώ το υποστηρίζω αυτό, είναι ωραίο, αλλά άμα θέλεις να έχεις σοβαρή εξέλιξη πρέπει να έχεις πρόγραμμα δουλειάς. Θα πρέπει όλες οι επιλογές να εξελίσσονται. Είμαι προπονητής που δεν αγαπάω τα χαρτιά, αν τα γράφεις και αυτά δεν τα εκτελείς μέσα στο γήπεδο, δεν αξίζει».

VP: Υπάρχει κάτι που γράψατε, αλλά έμεινε στα χαρτιά;

Ζ.Κ: «Έχω εκπονήσει πρόγραμμα για την εξέλιξη του βόλεϊ στις Κυκλάδες. Ένα πρόγραμμα που θα έφερνε και νέους προπονητές γιατί αν έχεις προπονητές έχεις παίκτριες, αν δεν έχεις προπονητές, δεν έχεις παίκτριες. Κι αυτές οι ταλαντούχες παίκτριες κορασίδες-παγκορασίδες θα πήγαιναν σε διεθνή τουρνουά των Κυκλάδων για να μπορέσουν στο τέλος και οι γονείς να καταλάβουν τα καλά του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού».

VP: Τι έχουν οι Σέρβοι και διαπρέπουν σε όλα σπορ;

«Στο γυναικείο βόλεϊ έχουμε σχολές προπονητών και δεν είναι σχολές για να πάρουμε απλά τη συνδρομή, αλλά να φτιάξουμε νέους προπονητές. Στις ομάδες μας οι προπονητές ξεκινούν από τις μικρές κατηγορίες να παίρνουν μετάλλια. Το 2004 στο Μπέτσε βρήκα μια σάλα με τρία μεγάλα τερέν βόλει και μάζεψα 18 παίκτριες σε κάθε τερεν μια πασαδόρο και είχα τρεις ομάδες. Ξεκινήσαμε 5-6 ώρες καθημερινά αλλά ξέραμε γιατί ήμασταν εκεί. Δεν πας σε αγώνες σαν τουρίστας, πας να προκριθείς και μετά πας για το μετάλλιο. Άμα πετύχεις μεγάλο αποτέλεσμα έρχονται χορηγοί κι αν έχεις χορηγούς έχεις καλύτερες συνθήκες στην προπόνηση στη συνέχεια.
Μη νομίζετε ότι από την αρχή ξεκινήσαμε και πληρωνόμασταν! Άντε από 400-700 Ευρώ σαν πρώτοι προπονητές, αλλά αγαπούσαμε αυτό που κάναμε. Ξεκινήσαμε να παίρνουμε μετάλλια. Μετά την κορασίδων και την νεανίδων το ασημένιο και χάλκινο στο παγκόσμιο ξεκίνησε να παίρνει η γυναικεία ομάδα διακρίσεις και μετάλλια και το 2009 πήραμε και στην Τουρκία το Euro. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το 2005 κάναμε 14 πρακτικά σεμινάρια, 438 προπονητές πέρασαν από αυτά και εξηγήσαμε ποιες είναι οι μέθοδοι που πρέπει να λειτουργούμε όλοι μαζί».

«Δεν με χρησιμοποίησε το ελληνικό βόλεϊ όσο μπορούσε»

VP: Υπάρχουν διαφορές στο αντρικό και το γυναικείο βόλεϊ;

Ζ.Κ: «Μεγάλες διαφορές! Τον άντρα πλήρωνε τον στην ώρα του και όλα καλά. Αν μαλώσουν μεταξύ τους οι παίκτες τα ξεχνάνε όλα. Στις γυναίκες χρειάζεται διαφορετική προσοχή και αντιμετώπιση. Το πρώτο πράγμα εκεί είναι η εμφάνιση, οι συνεντεύξεις, η ομορφιά. Οι γυναίκες ή θα σε σέβονται ή πρέπει να σ’ αγαπάνε ή θα σαι νέος προπονητής όμορφος και θα είσαι φίλος τους. Εγώ είμαι ο τύπος που πρέπει να με σέβονται. Είμαι πολύ συναισθηματικός και με πονάει όταν βλέπω αδικία σε κάποιον παίκτη. Πάντα είμαι στη μεριά του παίκτη που είναι εργασιομανής και φιλόδοξος».

VP: Στη Volleyleague θα εργαζόσασταν;

Ζ.Κ: «Έχω δουλέψει και με άντρες, εγώ θέλω να ζήσω στην Ελλάδα. Για μένα είναι η καλύτερη χώρα, δεν μπορεί κανείς να με πείσει ότι π.χ η Γερμανία είναι καλύτερη στην εξέλιξη και στην ανάπτυξη των παιδιών».

VP: Συχνά στο γυναικείο βόλεϊ, απουσιάζει η δύναμη, η εκρηκτικότητα, το άλμα, στοιχεία που συναντάμε σε άλλα αθλήματα. Θα μπορούσε μέσω της συνεργασίας των προπονητών να βελτιωθούν κάποιοι τομείς;

Ζ.Κ: «Στο βόλει χρειάζονται τέτοιοι επιστήμονες, οι οποίοι ξέρουν να εξελίσσουν τις ικανότητες που απαιτεί το βόλεϊ, αλλά δεν πρέπει να αποφεύγεις σε τέτοιες στιγμές να καλέσεις ακόμα και τον προπονητή άλλων σπορ, όπως του ακοντισμού ή του άλματος σε μήκος ή ύψους. Αυτοί οι προπονητές των μικρότερων κατηγοριών ξέρουν να εξελίσσουν τις μικρότερες κατηγορίες. Όταν έχεις μια Βασιλαντωνάκη χρειάζεσαι συνεργασία και εξέλιξη, όταν δεν είναι ανοιχτή η Παιανία που έπρεπε να είναι το «Σπίτι του βόλεϊ». Εκεί είναι η βάση για να χτίσεις. Να αγαπάς, να είσαι επίμονος και να σηκώνεσαι και να πηγαίνεις στο κρεβάτι σκεφτόμενος μόνο αυτό. Θα’ ρθει τότε το αποτέλεσμα. Δεν μας χρειάζεται ένας Νικολάκης αλλά δέκα, όχι ένας Ρούσσης αλλά δέκα…

VP: Έχετε μετανιώσει για κάτι;

Ζ.Κ: «Τον Ιούνιο 2010 που ήρθα το ελληνικό βόλεϊ δεν με χρησιμοποίησε όσο θα μπορούσε και δεν έχω δείξει αυτά που μπορώ να δώσω. Και δεν ήμουν και κανένας ακριβός προπονητής. Θεωρώ ότι μεγάλο λάθος μου είναι ότι δεν επένδυσα στο να μάθω ελληνικά. Πολλοί νεαροί προπονητές ήρθαν σε επαφή μαζί μου και θα μπορούσα να βοηθήσω πολύ περισσότερο».

Τεράστια διαφορά η Εθνική  μπάσκετ με βόλεϊ

VP: Συνεργαστήκατε με πολλές Ελληνίδες αθλήτριες, κάποιες εκ των οποίων είναι πλέον διεθνείς. Τι χρειάζεται η Εθνική Γυναικών για να κάνει το μεγάλο βήμα;

Ζ.Κ: «Υπάρχουν πάρα πολλές αθλήτριες, μεγάλα ταλέντα, όπως οι Κωνσταντινίδου, Στράντζαλη, Βασιλαντωνάκη κα και το μόνο που τους λείπει είναι να δουλέψουν ακόμα περισσότερο και κυρίως να καταλαβαίνουν γιατί δουλεύουν. Μπορεί να γίνουν μεγάλες παίκτριες, καμιά διαφορά δεν υπάρχει με Βραζιλιάνες, Σέρβες εκτός από μία: η λάθος αντίληψη του βόλεϊ! Όταν εμείς στη Σερβία κάναμε προπόνηση 14 μέρες με Ιαπωνία και Βραζιλία, όλοι ήταν έκπληκτοι γιατί οι μεν δεν πίστευαν, ότι οι δε, δούλευαν τόσο πολύ. Η αντίληψη είναι κοινή. Ο βραζιλιάνος παίκτης/τρια έχει ένα όνειρο να παίξει με την Εθνική και το φαντάζεται αυτό. Είναι φανατικοί για τον ύμνο τους, το εθνόσημό τους και αυτό το… λίγο λείπει. Εγώ αγαπώ τους μπασκετμπολίστες σας. Σέβομαι την Εθνική ανδρών στο μπάσκετ, τεράστια η διαφορά τους με τους βολεϊμπολίστες»..

VP: Έγινε μεγάλος ντόρος με την Νέσοβιτς στον Ολυμπιακό. Τι γνώμη έχετε για την Ιβάνα;

Ζ.Κ: «Την είχα στη εθνική Νεανίδων το 2005 και την κάλεσα στις κορασίδες, γιατί δεν μπορούσα να υπολογίζω στη Μπρακότσεβιτς. Μετά τον 20ό πόντο όταν «έκαιγε η μπάλα» ήταν εκεί. Ξέρει πάρα πολύ καλό βόλεϊ, ξέρει άμυνα, δεν θέλει να χάνει. Πρέπει να δουλέψει λίγο με τη γυμναστική. Έχει συγκεκριμένη ευθεία χτυπημάτων και χτυπάει πάνω από το μπλοκ. Πάντως, με κάθε αθλήτρια που αλλάζει εργασιακό καθεστώς κάθε χρόνο, κάτι τρέχει…».