Ζαγκούμνι είσαι τυχερός που το έζησες στην Πολωνία… (vid, φωτ.)

Τον περασμένο Οκτώβρη σε μια βραδιά αστέρων η Εθνική Πολωνίας και παγκόσμιοι σταρ του βόλεϊ αποχαιρέτησαν τον Πάβελ Ζαγκούμνι και ο ίδιος είπε «αντίο» στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δίνοντας πάσα στους… νεότερους!

Λίγους μήνες αργότερα, για χάρη του «Guma» γέμισε ένα γήπεδο 5000 θέσεων φορώντας το μπλουζάκι με το Νο5 και τον αποθέωσε στους τίτλους τέλους της καριέρας του στη σάλα, εκεί όπου μεγαλούργησε και λατρεύτηκε από τους Πολωνούς φιλάθλους και όχι μόνο.

Στην πρώτη σκέψη των βίντεο και των φωτογραφιών που «μίλησαν» από μόνες τους, ένα πράγμα ήρθε πρώτο στο μυαλό μου… «Ζαγκούμνι είσαι τυχερός που το έζησες στην Πολωνία» γιατί αν ήσουν Έλληνας βολεϊμπολίστας δεν θα το ζούσες ποτέ!

Και όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι σιχαίνομαι τη μιζέρια αλλά… είναι μια πραγματικότητα. Έχουμε πρόβλημα και μάλιστα τεράστιο, έχουμε πρόβλημα στην επιβράβευση, πρόβλημα με όσους πέρασαν από ομάδες, όσους τίμησαν φανέλες, όσους σήκωσαν κούπες ή όσους σήκωσαν λιγότερες αλλά ήταν τεράστια ονόματα!

Έχουμε πρόβλημα στο να δίνουμε «μορφή» «σχήμα» «χρώμα» σε κάθε τι καλό. Μην πει κανείς για χρήματα γιατί πολλά πράγματα μπορείς να τα κάνεις με «μηδέν» αρκεί να θέλεις… και εδώ στο δικό μας μικρόκοσμο όσοι θέλουν είναι περίεργοι ή εκτός εποχής ή κοστίζουν!

Εμείς θέλουμε να διώχνουμε προπονητές και να υποβαθμίζουμε επιτυχίες! Να βραβεύουμε στα λόγια ή με μια πλακέτα παίκτες όπως εγινε πρόσφατα με την αποχώρηση του Βασίλη Κουρνέτα. Εμείς θέλουμε να βρίζουμε τους παίκτες που επιστρέφουν ως αντίπαλοι ή στο καλύτερο να τους πασάρουμε μια ανθοδέσμη για να βγάλουμε την υποχρέωση!

Και μετά… ανοίγεις το μαγικό κόσμο του διαδικτύου, Σάββατο βράδυ (8/4) και βλέπεις ένα γήπεδο γεμάτο να φορά μπλουζάκια με το ονοματεπώνυμο και την ημέρα και τον αριθμό του Πάβελ Ζαγκούμνι. Ενθύμιο λέγεται!Σκέφτεσαι… τζάμπα θα ήταν η είσοδος! Ναι… γιατί ο Ελληνάρας μόνο τζάμπα θα πήγαινε. Εκεί, λοιπόν, άπαντες πλήρωσαν και δώρο πήραν το μπλουζάκι αυτό γιατί εκεί εκτός ότι ξέρουν να τιμούν τα πρόσωπα, έχουν και μάρκετινγκ.

Και συνεχίζει να γίνεται χειρότερο… φώτα σβηστά, προαναγγελία και ειδικά εφέ κατά την παρουσίαση (σ.σ ζητήστε να σβήσουν τα φώτα σε γήπεδα να δείτε τι απάντηση θα πάρετε!) και μετά το παιχνίδι η απόλυτη αποθέωση υπό τους ήχους του “Simply the best”. Πώς να μη φύγει γεμάτος ένας αθλητής; Πώς να μη νιώσει ότι κάτι «έδωσε»; Ακόμα και ο αγέλαστος Πάβελ Ζαγκούμνι… ικανοποιήθηκε, χαμογέλασε και πέρασε στην ιστορία…

Μπράβο στην Πολυτέκνικα που τον τίμησε, εξάλλου κι εκείνος γι αυτό επέστρεψε για να κλείσει την καριέρα του εκεί από όπου ξεκίνησε!

Υ.Γ. Τη σεζόν 2009-10 που ήρθε στον Παναθηναϊκό ο «Red Alien» -όπως τον αποκαλεί ο κολλητός του Γκιγιόμ Σαμικά- πήγε να πάθει ένα πολιτισμικό σοκ αντικρίζοντας το κλειστό του Μετς! Ωστόσο, το κλίμα της ομάδας, η αύρα, οι συμπαίκτες του, η Ευρώπη αλλά και η Ελλάδα τον μάγεψαν… γιατί πάνω από τα χρήματα υπάρχει ο τρόπος και η διαχείριση και αυτή δεν αποκτάται και διδάσκεται!

Υ.Γ1 Υπήρχε περίπτωση να λείπει ο τρελο-Σαμικά από τέτοιο πάρτυ αποχώρησης… Δείτε το βίντεο:

Υ.Γ1 Η καριέρα του Guma σε φανέλες:

Υ.Γ2 Κανονικά θα περιμένατε κείμενο με την ιστορική πρόκριση του Πανναξιακού και τον αποκλεισμό για δεύτερη σερί χρονιά από τους τελικούς του πρωταθλήματος του Παναθηναϊκού. Τα είχα γράψει και μετά το Κύπελλο Ελλάδας για τον μεν Πανναξιακό η επιτυχία είναι τεράστια για το δε Παναθηναϊκό το τμήμα βόλεϊ γυναικών έχει πέσει απολύτως έξω στους στόχους που είχε βάλει την τελευταία τριετία και το ζήτημα έχει ξεφύγει από τα στενά όρια του μπάτζετ.